Η Ειρήνη Μπόμπολη γεννήθηκε στο Κεντρικό Αρτας. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία (Ηθική) στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Tελευταίο της βιβλίο «Το γεύμα» (εκδ. Πνοή).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το φετινό καλοκαίρι είχε φιλοσοφία (Πλάτων, Ηράκλειτος, Σοπενάουερ), λογοτεχνία (Τόμας Μαν, Τσέχοφ), και πολλή ποίηση εκλεκτών φίλων ομοτέχνων.
Ποιος ήρωας-ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Κλυταιμνήστρα του Αισχύλου.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε; – ζώντες και τεθνεώτες.
Από ζώντες θα ξεκινούσα από τον Ιρβιν Γιάλομ και τον Μίλαν Κούντερα. Από τους τεθνεώτες, πολλούς: Διονύσιο Σολωμό, Κώστα Καρυωτάκη, Κωνσταντίνο Θεοτόκη, Κώστα Βάρναλη. Επίσης, Σίγκμουντ Φρόιντ, Φρίντριχ Νίτσε, Φραντς Κάφκα, λόρδο Μπάιρον, Οσκαρ Ουάιλντ, Σίλερ, Σίλβια Πλαθ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Σε μια ανάλυση και κριτική της «ανεπίδοτης επιστολής του Κάφκα στον πατέρα του», διάβασα την άποψη ότι τα αγόρια, κυρίως, αρνούνται τον θεό, εάν η εικόνα που είχαν για τον πατέρα τουςέως τα πέντε-έξι τους χρόνια απέχει πολύ από αυτή που συνειδητοποιούν ότι έχει και η απομυθοποίηση είναι σκληρή.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Η Λότε στη Βαϊμάρη», του Τόμας Μαν.
Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«Ο επαναστατημένος άνθρωπος», του Αλμπέρ Καμύ. Και φυσικά την κλασική ελληνική γραμματεία, που την έχω διαβάσει πολλές φορές και με την ιδιότητα της φιλολόγου-εκπαιδευτικού.
Ποια η σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη συγγραφή;
Η σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη γραφή, είναι σχέση ομφάλιου λώρου. Αλληλοτροφοδοτούμενες. Δεν θα υπήρχε λογοτεχνία χωρίς βίωμα (τον βίον συμπληρούσα, θα πει ο Αλεξανδρινός ποιητής), αλλά και η ζωή μας θα ήταν πολύ σκοτεινή χωρίς το εσωτερικό φως της γραφής και των έργων της. Θα έπασχε από αισθητική θέαση.
Είναι διαφορετική η ανταπόκριση στον έρωτα των δύο φύλων και γιατί;
Αυτό το θέμα το διαπραγματεύομαι και στα δύο μυθιστορήματά μου. Σαφώς και υπάρχει διαφορετική πρόσληψη και προσέγγιση του έρωτα (πνευματικά, σαρκικά) από τα δύο φύλα. Η γυναίκα είναι πιο πολύπλοκη, εσωτερική και εγκεφαλική. Αλλά θα παρακινούσα τους αναγνώστες να το δουν από κοντά διαβάζοντας τα βιβλία μου.
Υπάρχουν ιστορίες έρωτα και ζωές παράλληλες στο διάβα του χρόνου;
Οι ερωτικές ιστορίες που γράφονται μπορεί να έχουν ως βάση και αφορμή πραγματικές ζωές ανθρώπων. Αλλά ο λογοτέχνης συμπληρώνει, αλλάζει, αφαιρεί, εξιδανικεύει πράγματα. Δίνει αισθητική υπόσταση και μορφή στις ιστορίες του. Η λογοτεχνία δεν είναι απλή βιογραφία. Εχει να κάνει με το στοιχείο του μύθου, της πλοκής, της λύσης, της κάθαρσης.