10.00 – 12.00
Με ξυπνάει η Ζιζέλ τρίβοντας επίμονα τη μουσούδα της στην πόρτα. Οι πρώτες αγκαλιές και τα φιλιά της ημέρας, είναι δικά της. Καφές και βόλτα μαζί της. Τα πρωινά μου είναι γεμάτα από τις σκέψεις, τις εικόνες και τα σχέδια, που σφηνώθηκαν στο μυαλό μου, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, το προηγούμενο βράδυ. Oταν ήμουν μικρή, σ’ αυτές τις βραδινές καταχωρίσεις κυριαρχούσαν οι δικαιολογίες για το ότι π.χ. δεν είχα διαβάσει ή γιατί δεν είχα συμμαζέψει το δωμάτιό μου. Στην εφηβεία, κατέστρωνα σχέδια δράσης για να ξεφύγω από την πατρική αστυνόμευση και να φλερτάρω τηλεφωνικά με την ησυχία μου. Μεγαλύτερη, βασανιζόμουν με προγραμματισμούς για το πώς θα τα προλάβω όλα, δουλειά, σπίτι, παιδιά, εμένα. Τώρα οι βραδινές εμπνεύσεις που πρωταγωνιστούν στα πρωινά μου σχετίζονται με την ιδέα κάποιου βιβλίου ή ενός podcast. Και σταθερά με τον σχεδιασμό του επόμενου ταξιδιού. Το διάβασμα των ειδήσεων σε τέσσερα-πέντε sites επιβεβαιώνει, για πολλοστή φορά, ότι ζω σε κάποια άλλη χώρα απ’ αυτήν των ειδήσεων. Των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών, που έλεγε κι ο Ραφαηλίδης.
11.00
Ξεκινούν τα τηλεφωνήματα και τα mails. Τα πρώτα είναι στα παιδιά μου, για τσεκάρισμα ότι όλα πάνε καλά. Ακολουθούν συνεννοήσεις σε εφημερίδα, site, ραδιόφωνο, εκδότη, αλλά και κάτι σαν μαγείρεμα, ψιλοδουλειές του σπιτιού, ψώνια κ.λπ. Βάζοντας στη σειρά όλα αυτά που πρέπει να γίνουν κάθε μέρα, καταλήγω πάντα πως δεν φτάνει το 24ωρο. Υστερα πάλι σκέφτομαι πως έχω ακριβώς τον ίδιο αριθμό ωρών που είχαν για να δουλέψουν ο Παστέρ, ο Μιχαήλ Αγγελος, ο Ντα Βίντσι και ο Αϊνστάιν. Οπότε τρέχω.
16.00
Γυμναστήριο, αερόβια, κολύμπι ή ενδυνάμωση. Πάνω στον διάδρομο ακούω συνήθως podcasts που μ’ ενδιαφέρουν ή ηχογραφήσεις βιβλίων.
18.00
«Βάζοντας στη σειρά όλα αυτά που πρέπει να γίνουν κάθε μέρα, καταλήγω πάντα πως δεν φτάνει το 24ωρο…».
Συνεργασία με τη Λιάνα για ανέβασμα οπτικοακουστικού υλικού στο κανάλι μου στο YouTube #SeminaDigeniOfficial, σπικάζ, μοντάζ κ.λπ. Συμπαραστάτις μας η γκρίζα γάτα της, η δεσποινίς Γκρέτα. Αν είναι Τετάρτη ή Πέμπτη, πρωταγωνιστούν ο Κύριλλος κι ο Περικλής που περιμένουν το άρθρο ή την έρευνά μου για την εφημερίδα (από 1.500 έως 2.500 λέξεις). Aρα έχω και αρκετή μελέτη πριν το γράψιμο.
19.00
Βόλτα με τη Ζιζέλ, με… ταχυδρομικό βηματισμό, γιατί βιάζεται να τα δει και να τα μυρίσει όλα. Οπότε βαδίζουμε σαν να τρέχουμε. Ενδιαμέσως βέβαια γίνονται αρκετές στάσεις δημοσίων σχέσεων, αφού είναι εκτός από κοινωνικός τύπος και ιδιαίτερα δημοφιλής.
21.00
Iσως μια συνάντηση με φίλους για φαγητό ή θέατρο, σινεμά, συναυλία και συχνότερα περπάτημα δίπλα στη θάλασσα με ταυτόχρονο εντοπισμό νέων σημείων με εξερευνητικό ή γαστριμαργικό ενδιαφέρον.
00.00 – 04.00
Ωρες ουσιαστικής δουλειάς. Γράψιμο άρθρου ή συνέντευξης για την εφημερίδα, ολοκλήρωση κεφαλαίου στο νέο βιβλίο μου, γράψιμο σεναρίου κάποιου podcast, διάβασμα βιβλίων και ταινίες. Οι καλύτερες ώρες του 24ώρου μου κι άσε τον Σαρτρ να λέει πως «τρεις η ώρα το πρωί είναι πολύ νωρίς και πολύ αργά για οτιδήποτε». Εγώ πάντως μια τέτοια ώρα «συναντήθηκα» με την ηρωίδα του νέου μου βιβλίου «Felicità». Σαν να ξεκίνησε –εντελώς ξαφνικά– να παίζει μπροστά μου μια ταινία αγωνίας. Σαν να έβλεπα ασύνδετες σκηνές που μου ζητούσαν να γίνουν ιστορία. Οι πρωταγωνιστές τους, μια γυναίκα κι ένα αγόρι, αν υπήρχαν στην πραγματικότητα, θα ήθελα να ήταν φίλοι μου, γιατί –τώρα που ξέρω την υπόθεση– θα μπορούσα να τους βοηθήσω. Στο βιβλίο δεν το έκανα. Παρακολούθησα το αγόρι να την ακούει αποσβολωμένο να του λέει πως θέλει να… ενοικιάσει μια μέρα από τη ζωή του κι ύστερα εκείνο να δέχεται να της «πουλήσει» 24 ώρες του και δεν έκανα τίποτε. Επέτρεψα ένα επικίνδυνο πείραμα να ξεκινήσει και μαζί του ένα ερώτημα: Θα χρησιμοποιήσει τελικά η γυναίκα τη δυστυχία της ως πρώτη ύλη για τη λύτρωση; Ή μήπως –όπως είχε προειδοποιήσει εδώ κι αιώνες ο Ευριπίδης– ο κίνδυνος θα έρθει ταχύτερα επειδή περιφρονήθηκε; Σε μια ταινία που αγάπησα πολύ, το «Αλφαβίλ» του Γκοντάρ, είχαν πει πως το παρόν είναι τρομακτικό, γιατί είναι αμετάκλητο και γιατί είναι από σίδερο. Ε, εμένα αυτό το σίδερο με απασχολεί συνήθως ξημερώματα. Θαύματα μόνο 3-4 η ώρα τη νύχτα συμβαίνουν.
Το τέταρτο βιβλίο της Σεμίνας Διγενή, το θεατρικό «Felicità», κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. Αφηγείται ένα παράτολμο πείραμα, όπου οι ήρωες, μία γυναίκα κι ένα αγόρι, εναλλάσσονται στους ρόλους θύτη και θύματος. Κι όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται, ανατρέπει σαρωτικά όσα φαινόταν να ισχύουν.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr