Οι συνθήκες ήταν αναμφισβήτητα πρωτοφανείς. Η πανδημία γονάτισε πολλούς επαγγελματικούς κλάδους, κάποιους περισσότερο από άλλους, ειδικά όταν αποφασίστηκε να κλειστούμε στα σπίτια μας. Η εστίαση και οι εργαζόμενοι σε αυτήν, κατά κύριο λόγο νέοι άνθρωποι, βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση.
Δείξαμε κατανόηση για το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης, κάναμε σε αρκετές περιπτώσεις τα… στραβά μάτια. Σε τι; Στην ασυδοσία από ορισμένους επιχειρηματίες της εστίασης στους οποίους η κυβέρνηση και οι δημοτικές αρχές έδωσε περισσότερο δημόσιο χώρο κι εκείνοι θεώρησαν ότι μπορούν να κάνουν κατάληψη. Και σε αρκετές περιπτώσεις έκαναν. Υπάρχουν παραδείγματα στην Αθήνα –Παγκράτι, Κολωνάκι, Αγία Ειρήνη, Κουκάκι κ.α.–, στη Θεσσαλονίκη και φυσικά στις πιο τουριστικές περιοχές της χώρας.
Πλατείες που «εξαφανίστηκαν», πεζοδρόμια απ’ όπου δεν μπορούσες να περάσεις, πεζόδρομοι ασφυκτικά γεμάτοι τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες και πρόχειρες κατασκευές με τέντες, μια κατάσταση αναρχίας και ασυδοσίας απολύτως ανυπόφορη έγινε καθημερινότητα για τον κάτοικο των μεγάλων αστικών κέντρων, όπου ούτως ή άλλως δεν περισσεύει ο δημόσιος χώρος, αντιθέτως αποτελεί πολυτέλεια. Αυτός ο περιορισμένος κοινόχρηστος χώρος, λοιπόν, σε κάποιες περιπτώσεις παραβιάστηκε με απίστευτο θράσος, «δεδομένων των συνθηκών» δεν τηρήθηκε κανένα απολύτως όριο.
Η δυνατότητα της επέκτασης έληξε στα τέλη Σεπτεμβρίου. Οι άνθρωποι της εστίασης περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή και πίεζαν προς κάθε κατεύθυνση ώστε να διατηρηθεί η ρύθμιση, αυτή τη φορά ως «αντίδοτο» στις συνέπειες από την ενεργειακή κρίση, που συμφωνούμε ότι δεν είναι αμελητέες, θα δοκιμαστούν πολλές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει το χατίρι στους ιδιοκτήτες εστιατορίων, μπαρ και καφέ προχωρώντας σε νέα παράταση στη δυνατότητα ατελούς παραχώρησης των κοινόχρηστων χώρων για την ανάπτυξη επιπλέον τραπεζοκαθισμάτων.
Τα τραπεζάκια του lockdown θα παραμείνουν… απλωμένα μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. Τώρα η «καυτή πατάτα» περνάει στις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων. Εκείνες είναι υπεύθυνες για το ποια και πόσα αιτήματα επέκτασης θα εγκρίνουν, εκείνες είναι υπεύθυνες για την τήρηση του νόμου και των ορίων. Εκείνες οφείλουν να τους «ταράξουν» στους ελέγχους.
Ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχει άπλα, μεγάλες πλατείες ή πολύ φαρδιά πεζοδρόμια δεν μπορεί να γίνει επέκταση. Σε περιπτώσεις όμως στενών πεζοδρομίων, σε μικρά πάρκα και πλατείες, καμία έκτακτη συνθήκη δεν πρέπει να γίνεται άλλοθι στην υπερβολή και στην ασυδοσία. Ειδικά το κέντρο της Αθήνας έχει ταλαιπωρηθεί πολύ. Και στην ταλαιπωρία δεν μπορεί να δοθεί παράταση.
