Δουλεμένη στη λεπτομέρειά της ήταν η σκηνική παραγωγή «Ο Μολιέρος και οι μουσικές του», που παρουσίασε το σύνολο «Οι ανθούσες τέχνες» υπό τον ιδρυτή του Ουίλιαμ Κρίστι στις 3 Οκτωβρίου 2022 στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης».
Στις μέρες μας είναι σχετικά περιορισμένος ο αριθμός των έργων του Μολιέρου που παρουσιάζονται στη σκηνή, ιδιαίτερα εκτός Γαλλίας. Κι όταν ένα από αυτά ανεβαίνει, τότε τις περισσότερες φορές δίδεται μόνο το κείμενο, η πρόζα. Ωστόσο, σε πολλά από τα έργα, όχι μόνο σε όσα ανήκουν στο είδος της «κωμωδίας – μπαλέτο», προβλεπόταν μουσική. Εκτός από καθαρά ορχηστρικά μέρη, εισαγωγές, ιντερμέδια και άλλα, υπήρχαν φωνητικά μέρη, όπως άριες και χορωδιακά, αλλά και μέρη για χορό: όλα τους συνεισέφεραν δραματουργικά στη διαμόρφωση ενός ξεχωριστού είδους θεάματος. Μάλιστα, η μουσική προερχόταν από την πένα των διασημότερων συνθετών της εποχής. Eνας από αυτούς ήταν ο Φλωρεντινός Τζοβάνι Μπατίστα Λούλι, ο οποίος ως Ζαν-Μπατίστ Λουλί εργάστηκε στην Αυλή του βασιλιά «Ηλίου» και κυριάρχησε στη μουσική ζωή της Γαλλίας όσο ζούσε. Ενας άλλος υπήρξε ο περίπου συνομήλικός του Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, σήμερα κυρίως γνωστός για το «Te Deum» του, η αρχή του οποίου αποτελεί το ηχητικό σήμα της Eurovision.
O Ουίλιαμ Κρίστι και οι «Ανθούσες τέχνες» προσέφεραν ένα θέαμα γεμάτο χιούμορ και φαντασία.
Ο Κρίστι έχει ασχοληθεί διεξοδικά με το γαλλικό μπαρόκ και ειδικά με τα έργα του Μολιέρου, τη μουσική τους, όπως επίσης τη μουσικότητα της γλώσσας του. Σε αυτήν περιλαμβάνονται κανόνες απαγγελίας, τονισμοί, η εναλλαγή από συλλαβές μακρές, βραχείες και ημι-βραχείες ή ο «κανόνας της οκτάβας», σύμφωνα με τον οποίο συγκεκριμένες συλλαβές τοποθετούνται σε συγκεκριμένες νότες, όπως εξηγεί ο αρχιμουσικός στο ενδιαφέρον σημείωμά του, στο έντυπο πρόγραμμα της παραγωγής.
Τη σημασία και λειτουργία όλων αυτών κατέδειξε ο Κρίστι στο πλαίσιο μιας σφιχτής παράστασης σε δραματουργία του Βανσέν Μπουσάρ, σκηνοθεσία της Μαρί Λαμπέρ – Λε Μπιάν και χορογραφίες του Ιμπέρ Αζμπρούκ. Η βραδιά περιλάμβανε έξυπνα επιλεγμένα αποσπάσματα από τα έργα «Ζορζ Νταντέν», «Με το ζόρι παντρειά», «Ο αρχοντοχωριάτης», «Οι υπέροχοι εραστές», «Ο κύριος ντε Πουρσονιάκ» και «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», «δεμένα» με ένα ευφυές συνδετικό κείμενο, που διασφάλιζε τη ροή. Ενας ηθοποιός (Σεφάν Φακό), πέντε μονωδοί (Εμανουέλ ντε Νεγκρί, Κλερ Ντεμπονό, Σιρίλ Οβιτί, Μαρκ Μογιόν, Σιρίλ Κοστανζό), τέσσερις χορευτές του συνόλου «Τα εκφραστικά σώματα», καθώς επίσης το ενόργανο και το φωνητικό σύνολο «Οι ανθούσες τέχνες» υπό τον Ουίλιαμ Κρίστι προσέφεραν ένα θέαμα σύγχρονο ως προς τη σκηνική αισθητική, όσο και ιστορικά ενημερωμένο ως προς το μουσικό και ερμηνευτικό μέρος. Η εξοικείωσή τους με τη συγκεκριμένη μουσική αποτυπωνόταν στην άνεση και τη φαντασία με την οποία χειρίζονταν το υλικό.
Η διαρκής εναλλαγή πρόζας, μουσικής, τραγουδιού και χορού εξασφάλισε ένα θέαμα απολαυστικό, κάθε άλλο παρά στείρο ή διδακτικό, με τα αποσπάσματα της «Γιορτής των Τούρκων» από τον «Αρχοντοχωριάτη» και του χορωδιακού «Bene rispondere» από τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» να ξεχωρίζουν για το χιούμορ και την ευρηματικότητά τους.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr