Γλυπτά και εγκαταστάσεις που εμπνέονται από τη μόδα και συνδέονται με το ανθρώπινο σώμα, ζωγραφικά έργα που αναπαριστούν μορφές με ρευστή ταυτότητα φύλου, περφόρμανς και βίντεο με έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, δράσεις και φωτογραφίες με κεντρικό θέμα την κλιματική καταστροφή, πειραματικά ντοκιμαντέρ που υποστηρίζουν την κοινωνική συνοχή και την ισότητα, και γελοιογραφικά σχέδια που πολιτικολογούν χωρίς να ηθικολογούν.
Οι ατομικές εκθέσεις που από μεθαύριο εγκαινιάζονται στο ΕΜΣΤ απλώνονται σε διάφορους χώρους του μεγάλου κτιρίου, τονίζοντας ουσιαστικά την πολυμορφία και πολυφωνία που επιδιώκει να προβάλει. Οι καλλιτέχνες Μιχαήλ Καρίκης, Ελένη Μπαγάκη, Ερικα Σκούρτη από την Ελλάδα, Χάνα Τοτίκι από τη Δανία, Νταν Περζόφσκι από τη Ρουμανία και Μέλανι Μπονάγιο από την Ολλανδία μιλούν διαφορετικές «γλώσσες» κι εκφράζονται με άλλα μέσα, αλλά επικοινωνούν μεταξύ τους δημιουργικά μέσα στη Βαβέλ της σύγχρονης εικαστικής έκφρασης. Ο καθένας με τον τρόπο του σχολιάζει την επίδραση που ασκούν το Διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η σύγχρονη οικονομία της τεχνολογίας στις σχέσεις και τη σύγχρονη ζωή. Συνδεδεμένος θεματικά με τον κεντρικό άξονα της ομαδικής έκθεσης «Modern Love. Η αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας», αυτός ο νέος εκθεσιακός κύκλος –ο χειμερινός– δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη του μουσείου να κινηθεί μέσα σε ένα καλλιτεχνικό δίκτυο που αλληλεπιδρά με την κοινωνία, απλώνεται εντός κι εκτός Ελλάδας, και αναπτύσσεται από το πρώτο υπόγειο του ΕΜΣΤ μέχρι και τον 4ο όροφο.
Σε αυτόν τον όροφο, τον τέταρτο που με νέα διάταξη και σχεδιασμό δεν φιλοξενεί πλέον τη μόνιμη συλλογή, αλλά είναι αφιερωμένος σε περιοδικές και ατομικές εκθέσεις με ιδιαίτερο ιστορικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον για την ελληνική σύγχρονη τέχνη, παρουσιάζεται η έκθεση «Γιατί είμαστε μαζί» σε επιμέλεια Σταμάτη Σχιζάκη. Είναι η πρώτη διεξοδική παρουσίαση του έργου του Μιχαήλ Καρίκη, ενός διεθνώς αναγνωρισμένου καλλιτέχνη της διασποράς. Η δουλειά του διακρίνεται για την προσωπική του συμμετοχική πρακτική, που συνδυάζει βίντεο και ήχο, αποσκοπεί στην ανάδειξη κοινωνικών, πολιτικών και περιβαλλοντικών εντάσεων, και υλοποιείται σε συνεργασία πάντα με ομάδες ανθρώπων αντλώντας έμπνευση από την παγκόσμια βιομηχανική και πολιτική ιστορία.
Κατεβαίνοντας η περιήγηση περνάει από τα project rooms του 3ου, του 2ου και του 1ου ορόφου για τις εκθέσεις «Something like a poem, a nude, and flowers in a vase» και «Ολα τα πρόσωπά σου», την αίθουσα προβολών στο μεσοπάτωμα όπου φιλοξενείται το «Progress vs. Regress», για να καταλήξει στο ισόγειο. Εδώ, στους τοίχους του φουαγιέ, ο Νταν Περζόφσκι έχει δημιουργήσει in situ το «The Long Wall Report», μια σειρά από τις χαρακτηριστικές εικόνες του, φτιαγμένες με ανεξίτηλους, μαύρους μαρκαδόρους, εμπνεόμενος από την επικαιρότητα, την πολιτική και τα κοινωνικά ζητήματα με χιουμοριστική, αιχμηρή και κριτική ματιά. Οσο για την ατομική έκθεση της Τοτίκι με τίτλο «Τα πάντα, παντού», αυτή παρουσιάζεται στο ισόγειο και στην αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων, μια δουλειά η οποία εμπνέεται από τη μόδα, το design, το θέατρο και την ποπ κουλτούρα, με έργα που συχνά σχετίζονται άμεσα με το σώμα και μοιάζουν σε πρώτο επίπεδο με έπιπλα, αξεσουάρ ή ρούχα.
Διάρκεια εκθέσεων έως τον Μάιο. Το «The Long Wall Report» έως 29.10.2023.