Ο Αλέξανδρος Διαμαντής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Είναι σκηνοθέτης και υποψήφιος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η νουβέλα «Ας φύγουμε λοιπόν» είναι το πρώτο του βιβλίο – κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Την επίτομη έκδοση «The Oxford Shakespeare», το άλμπουμ «Andre Kertesz: Sixty years of photography, 1912-1972» και το βιβλίο «Une semaine de bonte» του Max Ernst.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Oτι το έπος του Γιλγκαμές απηχεί ανησυχίες για την περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλεί η ανθρώπινη δραστηριότητα. Το έμαθα χάρη στην έκδοση «Gilgamesh. Gods and Heroes of the Ancient World» της Louise M. Pryne.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τον «Εξώστη» του Νίκου Καχτίτση.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Κάποτε που ήμουν στο σπίτι μιας παλιάς μου φίλης και καθόμασταν ήσυχα μετά τη μέρα και διαβάζαμε κι οι δυο, άλλα πράγματα ο καθένας, ενώ έξω βράδιαζε και έπιανε να φυσάει.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Oχι. Μου φαίνεται ανόητο να έχει κανείς ενοχές για το γούστο του.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Το να λέει την αλήθεια ευθέως και με παρρησία, χωρίς προσχήματα και δισταγμούς.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Οι «Aγριοι ντετέκτιβ» του Ρομπέρτο Μπολάνιο.
Ποια γεγονότα «προσγείωσαν» μια γενιά που μεγάλωσε ρομαντικά στη σκληρή πραγματικότητα;
Κοιτάξτε, μπορούμε να πούμε πολλά για την επικαιρότητα μέσα στην οποία ενηλικιώθηκε η δική μου γενιά, προσωπικά όμως θεωρώ πως κάθε ενηλικίωση αποτελεί και μια κάποια «προσγείωση».
Ο τίτλος «Ας φύγουμε λοιπόν» παραπέμπει σε απόδραση. Από τι θέλουν να ξεφύγουν οι ήρωες;
Θα μπορούσα να πω πως τους συναντάμε σε μια στιγμή που τρέχουν. Εκκινούν από μια καθημερινότητα «χωρίς ιδιότητες», αρκετά γοητευτική, και κατευθύνονται προς ένα εκρηκτικό όραμα, το οποίο μάλλον δεν είναι παρά μια πλάνη, αλλά και που τους ελκύει λες και είναι κάτι επείγον και αναγκαίο.