Στα άκρα ★★★
ΔΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Χουάν Ντιέγκο Μπότο
Ερμηνείες: Πενέλοπε Κρουζ, Λουίς Τοσάρ, Κρίστιαν Τσέκα
Με ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που απασχόλησε αρκετά και την προεκλογική εκστρατεία στην Ελλάδα ασχολείται το κοινωνικά φορτισμένο φιλμ του Αργεντίνου Χουάν Ντιέγκο Μπότο. Η αφήγησή του τοποθετείται στην Ισπανία, εκεί όπου οι ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων διαπλέκονται στο πέρασμα μιας ημέρας. Ενας δικηγόρος (Λουίς Τοσάρ) με έντονη κοινωνική δράση τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ για τις ανάγκες των άλλων, παραμελώντας την έγκυο σύζυγό του. Μια μητέρα (Πενέλοπε Κρουζ) προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει το σπίτι της, καθώς η τράπεζα είναι έτοιμη να πετάξει την οικογένειά της στον δρόμο. Μια ηλικιωμένη γυναίκα πρόκειται επίσης να χάσει την κατοικία της, έχοντας μπει εγγυήτρια για λογαριασμό του περιστασιακά εργαζόμενου γιου της.
Το θέμα που προσεγγίζει ο σκηνοθέτης δεν αφήνει περιθώρια για χιούμορ και πολιτικές ισορροπίες· αντιθέτως, έχουμε μια ισχυρή δόση ωμού κοινωνικού ρεαλισμού.
Γροθιά στο στομάχι
Το θέμα των πλειστηριασμών και των κόκκινων δανείων, που έχει πλήξει σκληρά την Ισπανία εδώ και χρόνια, παρουσιάζεται μέσα από ένα μεγάλης έντασης φιλμ, το οποίο μοιάζει με κινηματογραφική γροθιά στο στομάχι. Εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια για ανάλαφρες προσεγγίσεις, χιούμορ και πολιτικές ισορροπίες· αντιθέτως, έχουμε ωμό κοινωνικό ρεαλισμό, ο οποίος σερβίρεται όχι τόσο καταγγελτικά όσο με δραματικό βάρος ικανό να κλονίσει ακόμη και τον λιγότερο ευσυγκίνητο θεατή.
Ο Χουάν Ντιέγκο Μπότο, από την πλευρά του, επιλέγει τους γρήγορους ρυθμούς στη σκηνοθεσία και στο μοντάζ, καθώς ο βασικός χαρακτήρας του δικηγόρου τρέχει από μέρος σε μέρος –όλο δεν προλαβαίνει και όλο κάτι καταφέρνει, μέχρι που η τύχη του στερεύει– ενώνοντας και τους υπόλοιπους χαρακτήρες με τις ιστορίες τους. Ο Λουίς Τοσάρ είναι πραγματικά εξαιρετικός στον ρόλο, αποτυπώνοντας την αγωνία, το θάρρος, αλλά και τα λάθη ενός ανθρώπου που βλέπει τον κόσμο μέσα από έναν σχεδόν αυτοκαταστροφικό ιδεαλισμό. Από την πλευρά της η Πενέλοπε Κρουζ, η οποία πρέπει να πληρώθηκε μόνο ένα ψήγμα του κανονικού κασέ της για την ταινία, ενσαρκώνει ιδανικά την αποφασισμένη μητέρα που θα παλέψει μέχρι τέλους για να κρατήσει τη στέγη πάνω από τα παιδιά της.
Συνταγή… θρίλερ
Γενικώς, εδώ έχουμε ένα φιλμ που θεματικά θυμίζει έντονα τον κοινωνικό ρεαλισμό, π.χ., του Κεν Λόουτς ή του Καουρισμάκι, σε εκτέλεση όμως που προσομοιάζει πολύ περισσότερο με τα περίφημα ισπανικά θρίλερ, τα οποία έχουν δημιουργήσει «σχολή» –και μανιέρα– την τελευταία μιάμιση δεκαετία. Από την αίθουσα βγαίνετε εξαντλημένοι, γεμάτοι ωστόσο από σκέψεις και συναισθήματα για όσα συμβαίνουν γύρω μας.