Στο επίκεντρο, η Α΄ Παθολογική Κλινική του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»: Ο διευθυντής της, Απόστολος Παύλου, οι γιατροί της μονάδας, η προϊσταμένη και οι νοσοκόμες, οι ασθενείς με τους συγγενείς τους. Και ο Χάρος. Μπορεί κανείς να φτιάξει μιούζικαλ με αυτά τα υλικά ή παίρνει μεγάλο ρίσκο;
«Οντως το εγχείρημα είναι φιλόδοξο», λέει γελώντας ο Αγγελος Τριανταφύλλου, ο οποίος υπογράφει την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης του Εθνικού Θεάτρου και σκηνοθετεί σε συνεργασία με τον Δημήτρη Σταυρόπουλο. «Ομως ο “Ευαγγελισμός” δεν είναι μιούζικαλ από τα τυπικά του είδους. Είναι ένα σύγχρονο έργο μουσικού θεάτρου με αρκετό τραγούδι, μουσική και πρόζα. Ολα ξεκινούν από μια φαντασίωση, την επιθυμία να μπει ο Χάρος σε καταστολή. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην παράστασή μας: Ο θάνατος φυλακίζεται και εμείς παρακολουθούμε πώς συνεχίζεται η ζωή όσων βρίσκονται στο νοσοκομείο χωρίς να φοβούνται το τέλος».
Αυτή η αναπάντεχη νίκη της ζωής πυροδοτεί μια σειρά αλλόκοτων γεγονότων που ξεφεύγουν από τα όρια της λογικής: τα παράθυρα τραγουδούν, τα ιατρικά γάντια γεμίζουν άγνωστους μύκητες, τα ασανσέρ δεν λειτουργούν ενώ φαίνεται να μην έχουν καμία βλάβη. Ασθενείς συνέρχονται, ενώ οι θάλαμοι και οι διάδρομοι πλημμυρίζουν από μουσική. Ωσπου όλοι συνειδητοποιούν την απόλυτη ματαιότητα του εγχειρήματός τους.
Ο Αγγελος Τριανταφύλλου, που φέτος κλείνει τα 40 του χρόνια, έχει δείξει ήδη ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα δύσκολα. Ηθοποιός και μουσικός, συνθέτει κατεξοχήν για το θέατρο και έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Νίκος Καραθάνος, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, ο Στάθης Λιβαθινός, ο Γιάννης Καλαβριανός, ο Γιάννης Μόσχος, ο Δημήτρης Τάρλοου και άλλοι, σε δουλειές που δεν θα ξεχάσουμε, όπως ήταν η «Γκόλφω» στο Εθνικό Θέατρο – ένα εξαιρετικό ντεμπούτο. Εχει γράψει το έργο «Επικίνδυνη ηλικία» για τον θάνατο της νεότητας, την όπερα δωματίου «Μήδεια» και την όπερα «Μέσα Χώρα», μια ανάθεση της ΕΛΣ. Προφανώς το θέμα της απώλειας, της φθοράς και του τέλους τον απασχολεί ιδιαίτερα.
«Θα συμφωνήσω για την έννοια της απώλειας, αλλά όχι για τα υπόλοιπα», απαντάει. «Ερωτας, ζωή, θάνατος, πώς να αποφύγουμε αυτά τα ζητήματα αφού είμαστε άνθρωποι; Ομως το κέντρο βάρους των έργων δεν πέφτει στην ασθένεια ή τη φθορά, αλλά στη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με το λιμπρέτο του “Ευαγγελισμού”. Εστιάζουμε στην αγάπη, τη συμβίωση, τη συμπαράσταση, αλλά εντέλει διαπιστώνουμε ότι ο κύκλος της ζωής είναι σοφά φτιαγμένος έχοντας αρχή, μέση και τέλος».
«Εστιάζουμε στην αγάπη, τη συμβίωση, τη συμπαράσταση, αλλά εντέλει διαπιστώνουμε ότι ο κύκλος της ζωής είναι σοφά φτιαγμένος, έχοντας αρχή, μέση και τέλος», λέει ο συνθέτης Αγγελος Τριανταφύλλου.
Το λιμπρέτο έχει γράψει ο Γιάννης Αστερής, ψυχίατρος και συγγραφέας, ο λιμπρετίστας της όπερας «Μέσα Χώρα». Στη διάρκεια της ιατρικής του σταδιοδρομίας πέρασε ένα χρόνο σε παθολογική κλινική νοσοκομείου.
«Ηρθα να σας ρωτήσω κάτι δύσκολο κύριε Παύλου: Γιατί δεν πέθανα; Θα έπρεπε να έχω πεθάνει/ αλλά δεν πέθανα/ δεν έχω ούτε μία αμυχή/ κι αισθάνομαι περίφημα/ πέρα από την ταραχή/ θα μου πείτε είσαι χαζή;/ Ηθελες να πεθάνεις;/ δεν θα διαφωνήσω/ αλλά είναι παράξενο/ είναι παράξενα τα θαύματα […]» τραγουδά η Δέσποινα Βλάχου, η εικαστικός που βρέθηκε στον «Ευαγγελισμό» επειδή μπαίνοντας στην Εθνική Πινακοθήκη τής επιτέθηκε η «Λαϊκή Αγορά» του Τέτση, ενώ στον δρόμο τη χτύπησε ο «Δρομέας» του Βαρώτσου. Τον ρόλο ερμηνεύουν σε διπλή διανομή η Νατάσα Μποφίλιου και η Μάρθα Φριντζήλα, ενώ ο Χρήστος Λούλης υποδύεται τον διευθυντή Απόστολο Παύλου.
Ο θίασος είναι 20μελής και μαζί με τους ηθοποιούς παίζουν ζωντανά στη σκηνή έξι μουσικοί. Η σύνθεση παντρεύει διαφορετικά είδη –ηλεκτρονική, σύγχρονη, παραδοσιακή, κλείνοντας το μάτι και στην τζαζ–, αλλά διατηρεί το λυρικό ύφος στο οποίο ο συνθέτης μάς έχει συνηθίσει. Η χορογραφία της έναρξης ξεπληρώνει την «υποχρέωση» στο μιούζικαλ και το τραγούδι προάγει τη δράση.
Εντέλει αυτή η πολυπρόσωπη ομάδα στήνει «μια γιορτή της ζωής με τις στρογγυλάδες της αγάπης μέσα σε ένα περιβάλλον όλο αιχμηρές γωνίες και σκληρούς τοίχους», σχολιάζει ο κ. Τριανταφύλλου. Το δράμα συνυπάρχει με μια αυτοσαρκαστική νότα, το μαύρο χιούμορ ελαφραίνει το βάρος του θέματος και εντέλει το καλό άγγελμα θα έρθει μόνο όταν ο Θάνατος ελευθερωθεί από το χάδι μιας γυναίκας και η ζωή ξαναβρεί την αξία της.
«Ευαγγελισμός, το μιούζικαλ». Θέατρο Rex – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη».