Η Κυβέλη Χατζηζήση γεννήθηκε στην Αθήνα. Εχει σπουδάσει δημοσιογραφία και έχει εργαστεί σε εφημερίδες και περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας («Αυγή», «Εθνος», «Το Βήμα», «Ταχυδρόμος», «Marie Claire»). Από το 2020 έχει ενταχθεί στο δυναμικό της αθηΝΕΑς. Ασχολείται, κατά κύριο λόγο, με το πολιτιστικό, το διεθνές και το κοινωνικό ρεπορτάζ, ενώ διευρύνει τις γνώσεις της σπουδάζοντας ευρωπαϊκό πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. «Ο λαβύρινθος της Ελλης» (εκδ. 24 γράμματα) είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τον «Ανθρωπο του ψεύδους» του Σκοτ Πεκ (Κέδρος), ένα εύπεπτο αλλά επιστημονικά έγκυρο βιβλίο του Αμερικανού ψυχιάτρου, που ξεφυλλίζω συχνά πυκνά για να μην ξεχνάω τα κρυμμένα χαρακτηριστικά των νάρκισσων – οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, κυκλοφορούν… ελεύθερα παντού!
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Θυμήθηκα για μια ακόμη φορά πως η αδικία είναι ανίατη ανθρώπινη νόσος. Τουλάχιστον στα μυθιστορήματα υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να την πληρώσει ο σωστός άνθρωπος για τον σωστό λόγο (από «Τα σακιά» της Ιωάννας Καρυστιάνη).
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Κανένα, γιατί δεν έχω χρόνο. Θα ήθελα όμως να ξαναδιάβαζα τους «Αθλιους» του Ουγκώ.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Σε ερημική παραλία κάτω από τη σκιά των δέντρων ξαπλωμένη σε μια αιώρα με αδέσποτους σκύλους και την πολύτιμη συντροφιά τους πλάι μου.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Οχι φυσικά! Νιώθω ενοχές για ένα σωρό άλλα πράγματα. Μου φτάνουν και μου περισσεύουν!
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η αμεσότητα στη γραφή και η ευαισθησία των ηρώων.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Οι «Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα» του Λούντβιχ Βιτγκεστάιν (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), γιατί προσπαθώ να καταλάβω πώς επεξεργάζεται η λογική μας την εικόνα που βλέπουμε με τα μάτια μας. Παράλληλα, τον «Aνθρωπο που τα είδε όλα» της Ντέμπορα Λέβι (Gutenberg), μια αλληγορία για την Ιστορία της Ευρώπης στον 20ό αιώνα.
Τι μέσα θα χρησιμοποιήσει η ηρωίδα για να ανακαλύψει τον εαυτό της;
Τα πάντα! Θεμιτά και αθέμιτα. Τον χρόνο της καθημερινότητάς της, την αγάπη των γονιών της, την απελπισία των ανθρώπων γύρω της, την ακατέργαστη φιλοδοξία της να επιβληθεί στο κενό που νιώθει. Η Eλλη –μια από τις ηρωίδες του βιβλίου μου– είναι ένα πολυπρισματικό πλάσμα, σαν πολλούς από εμάς.
Μπορούν να ξεπεραστούν, άραγε, ο φόβος και η αγωνία ενός ανθρώπου;
Το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ…