Μα τι συμβαίνει αλήθεια; Είμαστε πλούσιοι και γκρινιάρηδες; Ή μήπως πλούσιοι και… άπληστοι; Στο φουλ θα δουλέψουν φέτος οι χειμωνιάτικοι προορισμοί στην Ελλάδα το δεκαπενθήμερο των εορτών, φτάνοντας μάλιστα σε πληρότητα πάνω από 90%. Σε περιοχές με θεματικά πάρκα και χιονοδρομικά κέντρα δεν θα πέφτει καρφίτσα, λένε στελέχη του τουριστικού κλάδου και ξεχωρίζουν Αράχωβα, Δράμα, Καλάβρυτα, Ζαγοροχώρια, Τζουμέρκα, Τρίκαλα Κορινθίας, αλλά και Θεσσαλίας! Το Πήλιο και η ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας ποτέ δεν χάνουν τη γοητεία τους, αλλά τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι το πρώτο τεστ για τις τουριστικές υποδομές τους μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του φθινοπώρου. Επίσης, μεγάλο ρεύμα υπάρχει προς Ιταλία, η Ισπανία κινείται με ρυθμούς – ρεκόρ, ενώ σταθερά Ελληνες τουρίστες έχουν τούτες τις ημέρες το Παρίσι, το Λονδίνο, η Βιέννη, η Πράγα.
Αλλά και το άλλο φετίχ του Ελληνα ζει στιγμές αδρεναλίνης. Βάσει των στοιχείων του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων, το εννεάμηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου οι ταξινομήσεις νέων Ι.Χ. έφτασαν τις 104.516, όταν στο αντίστοιχο διάστημα του 2022 ήταν 82.936. Αυτό σημαίνει αύξηση της τάξης του 26%, με τους εισαγωγείς να είναι αισιόδοξοι για ακόμη καλύτερα ποσοστά όσο πλησιάζουμε στο τέλος του 2023.
Την ίδια στιγμή που τα ΜΜΕ κατακλύζονται από πολίτες που διαμαρτύρονται για το υψηλό κόστος ζωής, τα πολύ ακριβά εστιατόρια ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και είναι γεμάτα, τα πολυκαταστήματα επίσης, και ανθούν όλα όσα θεωρούνται πως σε περίπτωση οικονομικής δυσπραγίας περιορίζονται πρώτα. Η αίσθηση που μεταδίδεται από τα παραπάνω στοιχεία είναι πως ο Ελληνας καλοπερνάει, ευημερεί.
Δεν θα μπω στα της φοροδιαφυγής για να εξηγήσω τις ενδείξεις οικονομικής ευμάρειας μερίδας Ελλήνων. Αλλωστε, η φοροδιαφυγή είναι ένα θέμα στο οποίο ταιριάζει απόλυτα το «it takes two to tango» – κρατικές υπηρεσίες και φοροδιαφεύγοντες το γνωρίζουν καλά.
Δεν είναι δα και πολυτέλεια ένα καινούργιο αμάξι ή μια μικρή χειμερινή απόδραση για έναν λαό που ταλαιπωρήθηκε από μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης και περικοπών και πλέον νιώθει σταθερότητα στα της τσέπης του. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να υποφέρει και οι πολυτέλειες που προσφέρει στον εαυτό του είναι βίωμα ζωής.
Αυτό που με ξενίζει είναι η ανάγκη των ανθρώπων να κοινοποιούν τις μικρές προσωπικές τους απολαύσεις, σαν να ζουν σε ένα πολύ μεγάλο χωριό με γείτονες αγνώστους, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Την παλιά κουτσομπόλα που σχολίαζε το καινούργιο αμάξι, τα μπουζούκια, τα λούσα και τις γούνες, την έχουμε βάλει οι ίδιοι στη ζωή μας εκθέτοντάς την στο μάτι κάθε αγνώστου.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δημιουργήσει ένα νέο είδος πολίτη. Εκείνου που θέλει να δείχνει πως περνάει καλά, πως τρώει με φίλους σε εστιατόρια, πως ταξιδεύει, πως χαλαρώνει σε μπαρ. Με αυτό τον τρόπο βέβαια εγκλωβίζεται στην ψυχαναγκαστική συνθήκη, κάθε εμπειρία να τη ζει για τα μάτια των άλλων. Δεν είναι εκεί ανάμεσα στους φίλους του, αλλά ανάμεσα στον κόσμο του Διαδικτύου. Αμβλύνεται έτσι η δεξιότητά του να βιώσει απολαύσεις που δεν γίνονται στόρι για το φέισμπουκ ή το ίνσταγκραμ, όπως μια παρτίδα τάβλι, μια ταινία στο σινεμά, μια σιωπηλή ώρα ανάγνωσης ενός βιβλίου δίπλα στο ταίρι του.