Ακόμα ένα «γκαλά όπερας» με αφορμή τη Μαρία Κάλλας διοργάνωσε στις 3 Δεκεμβρίου το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης». Στην ίδια λογική με το προηγούμενο, ο οργανισμός αρκέστηκε στη μετάκληση δύο διάσημων τραγουδιστών, της Αλβανίδας υψιφώνου Ερμονέλα Γιάχο και του Αμερικανού τενόρου Τσαρλς Καστρονόβο, οι οποίοι ερμήνευσαν άριες από το ρεπερτόριό τους, που ουδεμία σχέση έχει με αυτό της Κάλλας, ούτε με την ξεχωριστή συνεισφορά της στον κόσμο της όπερας.
Επιτυχημένο αλλά τυπικό «γκαλά όπερας» με πρόσχημα τη Μαρία Κάλλας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ετσι, το πρώτο μέρος της βραδιάς ήταν αφιερωμένο στη γαλλική όπερα και σε έργα όπως η «Λουίζ» του Σαρπαντιέ, ο «Βασιλιάς του Υς» του Λαλό, η «Θαΐς» και η «Μανόν» του Μασνέ. Πρόκειται για ρεπερτόριο με το οποίο η Κάλλας δεν ασχολήθηκε καθόλου και για όπερες από τις οποίες στην καλύτερη περίπτωση είχε ερμηνεύσει ή ηχογραφήσει μία ή δύο άριες. Στο δεύτερο μέρος ακούστηκαν αποσπάσματα από ιταλικές όπερες που απλουστευτικά και με ευρεία έννοια θα έλεγε κανείς ότι ανήκουν στο κίνημα του «βερισμού», έργα όπως η «Καβαλερία ρουστικάνα», η «Αδριανή Λεκουβρέρ», η «Αρλεζιάνα», η «Βαλύ» και η «Μαντάμα Μπατερφλάι», με τα οποία και πάλι η Κάλλας καταπιάστηκε ελάχιστα.
Το ελληνικό κοινό καταχειροκρότησε τη Γιάχο ως Μπατερφλάι στην Εθνική Λυρική Σκηνή το φθινόπωρο του 2020. Στις γαλλικές και ιταλικές άριες που απέδωσε, η υψίφωνος φανέρωσε πάνω απ’ όλα την ερμηνευτική της τέχνη. Η ίδια η φωνή, στην ψηλή περιοχή έχει ξεχωριστή άνεση, γεμίζοντας την αίθουσα με την απαραίτητη ισχύ ή γοητεύοντας μέσα από αιθέρια χαμηλόφωνες φράσεις που μοιάζει να αιωρούνται πάνω από την ορχήστρα. Κουράζει, κάποτε, η επανάληψη μανιερισμών, όπως η διαρκής ανάπτυξη ενός φθόγγου από τη σιωπή στην πλήρη ένταση, ενώ λιγότερο ικανοποιεί η αδυναμία της φωνής στη χαμηλή περιοχή. Η πλαστικότητα με την οποία η Γιάχο διαμορφώνει τις φράσεις ταιριάζει στην αισθησιακή Θαΐδα και τη σκηνή αποπλάνησης του Ντε Γκριέ από τη Μανόν, όπως επίσης στην εισαγωγική άρια της Αδριανής Λεκουβρέρ. Ιδανικά θα ανέμενε κανείς πιο σκούρα και βαριά φωνή για την Τόσκα όπως και για τη Βαλύ, ωστόσο το ερμηνευτικό πάθος της τραγουδίστριας λειτούργησε πειστικά. Κορυφαία στιγμή ήταν το ντουέτο από τη «Μαντάμα Μπατερφλάι», ρόλο που η τραγουδίστρια έχει επεξεργαστεί στη λεπτομέρειά του. Ο Τσαρλς Καστρονόβο επέστρεψε στην αίθουσα έπειτα από σχεδόν είκοσι χρόνια. Τον Μάιο του 2004 σε μία «Τραβιάτα» είχε ερμηνεύσει στην ίδια σκηνή τον Αλφρέντο πλάι στη Βιολέτα της Ρουθ-Αν Σουένσον. Σήμερα, πιο σκούρα και δραματική η φωνή εξακολουθεί να ηχεί συναρπαστικά και να αποδίδει πολύ καλά στο ρεπερτόριο που επέλεξε. Ιδιαίτερα επιτυχημένη υπήρξε η ερμηνεία του στον λεγόμενο «Θρήνο του Φεντερίκο» από την «Αρλεζιάνα» του Τσιλέα, όπως επίσης στη δεύτερη άρια του Καβαραντόσι από την «Τόσκα», που δόθηκε εκτός προγράμματος. Εκτιμήθηκε ιδιαίτερα η τέχνη με την οποία χρωμάτιζε τη φωνή του και αύξανε ή απομείωνε την ισχύ της ακόμα και στους πιο εκτεθειμένους φθόγγους. Τους τραγουδιστές υποστήριξε η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών υπό τον αρχιμουσικό Λουκά Καρυτινό, ιδιαίτερα έμπειρο στο λυρικό ρεπερτόριο.
