Η ελληνική «λόγια» μουσική είναι πονεμένη υπόθεση. Πλην του Σκαλκώτα, του Ξενάκη και του Γιάννη Χρήστου, το τοπίο παραμένει στο ημίφως, αν όχι στο πλήρες σκοτάδι. Και όμως, υπάρχουν μερικά σπάνια «διαμάντια» από συνθέτες πολύ σημαντικούς. Τέτοιες «μουσικές εξαίσιες» από ελληνικές παρτιτούρες ερμηνεύει στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τέλη του 2022 ο σπουδαίος σολίστ του πιάνου Κυπριανός Κατσαρής (Cyprien Katsaris) από τη δισκογραφική Melism: τα 24 πρελούδια για πιάνο ΑΚΙ 51 (1938-39) του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου (1910-1989)· τους Οκτώ Χορούς Ελληνικών Νησιών (1954) του Γιάννη Κωνσταντινίδη (1903-1984) και την Ελληνική Ρομαντική Σονάτα Εργο 16 (1908) του Δημήτρη Λεβίδη (1886-1951).
Μερικά από τα εκλεκτά αυτά πιανιστικά έργα, ο Κατσαρής θα ερμηνεύσει αυτό το Σάββατο στο Μέγαρο Μουσικής, μαζί με έργα των Χάιντν, Μπετόβεν, Σούμπερτ, Σοπέν, Λιστ. Η συναυλία θα περιλαμβάνει και «Αφιέρωμα στην Ελλάδα», καλύπτοντας 200 χρόνια μουσικής: Μάντζαρος, Λεωτσάκος, Φαίδρος Καβαλλάρης, Ρένα Κυριακού, Γιάννης Κωνσταντινίδης και Γιάννης Α. Παπαϊωάννου. Εργα των δύο τελευταίων περιλαμβάνονται στο προαναφερθέν cd, που δεν συνιστά απλώς μια παράθεση πιανιστικών συνθέσεων από διαφορετικούς Ελληνες συνθέτες, αλλά έναν ενιαίο, ζωντανό μουσικό οργανισμό με κοινές ατμόσφαιρες και ρυθμούς.
Ο Παπαϊωάννου, με τα 24 πρελούδια του οποίου εκκινεί το άλμπουμ, μαθήτευσε πλάι στον Αρτίρ Χόνεγκερ, υπήρξε πολυγραφότατος (η 3η Συμφωνία του είχε βραβευθεί σε διεθνές φεστιβάλ στο Βέλγιο), συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, ενώ το αρχείο του σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη. Τα 24 πρελούδια του δίσκου, παρά την εμφανή επιρροή από τον υποβλητικό Ντεμπισί (είχε μελετήσει ενδελεχώς το έργο του), χαρακτηρίζονται από μια ελληνική αύρα η οποία όμως δεν «φωνάζει», δεν γίνεται «σημαία». Μοντέρνος λυρισμός, χαμηλότονα σχήματα, μελωδικές κορυφώσεις σημαδεύουν αυτές τις συνθέσεις, που θα έπρεπε να είναι πιο γνωστές στο κοινό της λεγόμενης κλασικής μουσικής.
Οι άλλο δύο συνθέτες του άλμπουμ έχουν κοινή καταγωγή, από τη Μικρά Ασία. Ο Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Σμύρνη, πρόλαβε να φύγει λίγο πριν από την Καταστροφή, πέρασε από το Βερολίνο, όπου συνυπήρξε με τον Σκαλκώτα, σπούδασε σύνθεση πλάι στον Κουρτ Βάιλ μα επηρεάστηκε από μεγαθήρια όπως ο Στραβίνσκι, ο Μπάρτοκ και ο Ραβέλ. Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής ως συνθέτης του ελαφρού τραγουδιού με το όνομα Κώστας Γιαννίδης. Με τους Νησιωτικούς Χορούς που ερμηνεύει δεξιοτεχνικά εδώ ο Κατσαρής, φανερώνει την ιδιαίτερη φωνή του ως μουσουργού μέσα από μια ενότητα έργων που εκφράζουν την Ελλάδα της παράδοσης μεν αλλά και των ανοιχτών οριζόντων.
Τέλος, ο Λεβίδης, γεννημένος μεν στην Αθήνα αλλά με κωνσταντινουπολίτικη καταγωγή και βυζαντινές ρίζες, είχε την τιμή να δει έργο του να ερμηνεύει η Ορχήστρα Φιλαδέλφεια υπό τον Λεοπόλδο Στοκόφσκι (μέγα υποστηρικτή συγχρόνων του συνθετών). Η Σονάτα του εδώ, όχι τριμερής αλλά μονομερής, αναδεικνύει τον ρομαντισμό ενός συνθέτη ο οποίος είχε αφομοιώσει δημιουργικά τη γερμανική μουσική. Ο Κατσαρής ερμηνεύει το έργο υποδειγματικά, κλείνοντας έτσι ένα εκλεκτό δισκογραφικό πρότζεκτ.
Mέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, Σάββατο 13 Ιανουαρίου, 8.30 μ.μ.