Γιάννης Παντζόπουλος
Καινούργια τώρα ζωή
εκδ. ΟΤΑΝ, σελ. 257
Μετά τον πόλεμο, δύο αθάνατα, πλέον, τραγούδια αντανακλούσαν την επιθυμία για ειρήνη και προκοπή. Η Σοφία Βέμπο τραγουδούσε το «Καινούργια τώρα ζωή», η Κάκια Μένδρη το «Η ζωή ξαναρχίζει για μας» και αυτή η λαχτάρα για ζωή όριζε έναν βηματισμό, εξέφραζε ένα πνεύμα.
Εκείνα τα χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές του 1950, ζωντανεύουν με έναν τρόπο άμεσο και συγκινητικό από τον Γιάννη Παντζόπουλο, που με το δεύτερο πλέον αυτοβιογραφικό βιβλίο του αναδεικνύεται σε αθηναιογράφο πολύτιμων αναμνήσεων.
Το βιβλίο του με τίτλο «Καινούργια τώρα ζωή» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΤΑΝ, που έχουν ανοίξει και ένα ωραίο βιβλιοπωλείο στο κτίριο της Πανεπιστημιακής Λέσχης στην οδό Ιπποκράτους. Ο Γιάννης Παντζόπουλος εμβαθύνει την αυτοβιογραφική αφήγηση που είχε αρχίσει με το προηγούμενο βιβλίο του («Ερμού & Ευαγγελιστρίας γωνία», εκδ. ΟΤΑΝ, 2022) και την οποία απογειώνει σε αυτό το δεύτερο βιβλίο με μια εξαιρετική βιωματική ανάκληση της μνήμης.
Η αυτοβιογραφία για την καθημερινότητα μιας μεσοαστικής οικογένειας του 1947-1950 όπως την έζησε ένα παιδί της εποχής.
Με ιδιαίτερη κλίση στο σχέδιο και στη ζωγραφική από μικρό παιδί, ο Γιάννης Παντζόπουλος εικονογραφεί το εξώφυλλο του βιβλίου του και μας παρασύρει στην καθημερινότητα μιας μεσοαστικής οικογένειας στην Αθήνα του 1947-50. Οσα μπορούσε να καταλάβει ένα παιδί ιστορούνται με έναν τρόπο γνήσιο και άμεσο. Με χιούμορ και γλυκόπικρη κατανόηση του χρόνου που κυλάει.
Από το οικογενειακό διαμέρισμα, στην καρδιά της Αθήνας, Ερμού και Ευαγγελιστρίας, ο μικρός Γιάννης Παντζόπουλος όχι μόνο παρατηρεί τον κόσμο αλλά ζει στο έπακρον μια καθημερινότητα που σήμερα μοιάζει αδιανόητη για ένα παιδί. Παίζει στο Ζάππειο, βιώνει τον ρυθμό της γειτονιάς με τον φούρνο, τον παγοπώλη, τους μικροπωλητές και τον πυκνό περίγυρο καταστημάτων περιωπής και μικρομάγαζων, ναών, εκπαιδευτηρίων, δικτύου γειτόνων και υπηρεσιών. Μέσα από τα σπλάχνα μιας Αθήνας που διψούσε για κανονικούς ρυθμούς, η αφήγηση του συγγραφέα φθάνει σε εμάς ως μια πολύτιμη μαρτυρία για τον κόσμο που αφυπνιζόταν στην Αθήνα ενόσω ακόμη διαρκούσε ο εμφύλιος πόλεμος στα βουνά.
Καλοκαίρι στη Βουλιαγμένη
Εξαιρετικές είναι οι περιγραφές από την καλοκαιρινή αυτοσχέδια οικογενειακή κατασκήνωση στην ειδυλλιακή και χωρίς υποδομές Βουλιαγμένη. Πρέπει να τις διαβάσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την Αθηναϊκή Ριβιέρα για το τι σήμαινε η μακρινή Βουλιαγμένη στους Αθηναίους… Πολύ σημαντικές οι προεκτάσεις με τον ελληνισμό στην Αίγυπτο (μέσα από την αλληλογραφία με τη θεία στην Αλεξάνδρεια), οι περιγραφές της οδού Θουκυδίδου όπου υπήρχε το γυμναστήριο της ΧΑΝ στο οικόπεδο της Αρχιεπισκοπής (με προπονητή τον διεθνή ποδοσφαιριστή Γιάννη Σκορδίλη, 1926-2019), ο συμμαθητής που έμενε στον ίδιο δρόμο σε μια παλιά αυλή (εκεί που έγινε το ΜΙΕΤ), το ιστορικό Δραγάτσειο Εκπαιδευτήριο επί της Φιλελλήνων και η μάλλον τραυματική μεταγραφή στο δημόσιο της Θουκυδίδου, οι σχολικές γιορτές και η όμορφη συμμαθήτρια Εφη.
Θαυμάσιες οι σκόρπιες αναφορές σε πράγματα και πρόσωπα όπως στην περίπτωση του κολυμβητή μεγάλων αποστάσεων Ιάσονα Ζηργάνου (1909-1959), που είχε κάνει τον διάπλου της Μάγχης.
Ο Γιάννης Παντζόπουλος καταθέτει ένα πυκνό αθηναιογράφημα ιδιαίτερης ατμόσφαιρας με προεκτάσεις μικροϊστορίας που διεκδικεί θέση στο ευρύτερο κάδρο μιας συλλογικής κατανόησης της ιστορίας του τόπου.
