Κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα νέο κτίριο στην Αθήνα, συνήθως από ανακατασκευή, περιμένω να δω με αγωνία την πρόσοψη. Η μακέτα, όταν υπάρχει, προϊδεάζει αλλά δεν δείχνει την ποιότητα των υλικών, ούτε την ένταξη του νέου κτιρίου στο περιβάλλον. Κατά κανόνα, η εντύπωση είναι απογοητευτική.
Στην πλατεία Λαυρίου, στην 3ης Σεπτεμβρίου, στην Αμαλίας, στη Σταδίου, στην Πανεπιστημίου, στην Ακαδημίας, στη Συγγρού, αλλά και σε αναρίθμητους μικρότερους δρόμους, αποκαλύφθηκαν προσόψεις ή αναμένονται αποκαλυπτήρια. Κατά κανόνα πρόκειται για καθαίρεση παλαιότερων προσόψεων, συνήθως από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, και δημιουργία νέας πρόσοψης, την οποία υπογράφει κάποιο αρχιτεκτονικό γραφείο. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά και αυτές δεν ξεπερνούν ένα όριο απλώς ανεκτού ή έστω φευγαλέα ευχάριστου αποτελέσματος, το οποίο οφείλεται συνήθως στη δύναμη του νέου και του καθαρού (που σπανίζει στην ελληνική πρωτεύουσα).
Η Αθήνα αποκτά πολλές, νέες αλλά κακές ή αδιάφορες προσόψεις, οι οποίες αναπαράγουν μια κακώς εννοούμενη μόδα ισοπεδωτικής αισθητικής. Σκέφτομαι ότι τις προσόψεις που σήμερα αποκαλύπτουμε στην πόλη, με μεγάλη προθυμία θα καθαιρέσουν οι επόμενες γενιές. Η πλατεία Συντάγματος, π.χ., που έχει 4-5 κτίρια που χρήζουν άμεσης ανακατασκευής (αν όχι κατεδάφισης), θα κινδύνευε να κληρονομήσει αυτήν την τυποποιημένη-φασόν αισθητική που κάποια αρχιτεκτονικά γραφεία αναπαράγουν με μεγάλη ευκολία πιστεύοντας ενδεχομένως ότι προσφέρουν υπηρεσίες στην πόλη.
Είναι ένα ζήτημα όχι μόνο αισθητικό ή αρχιτεκτονικό. Είναι ζήτημα κοινωνικό, ευρύτερα πολιτικό και χωρίς αμφιβολία ένα ζήτημα που δείχνει τις ιεραρχήσεις μας και τις χαμηλές προσδοκίες της κοινωνίας μας. Η Αθήνα χρειάζεται μερικά «σοκ» υψηλής αρχιτεκτονικής στα κεντρικά σημεία της. Ποιος θα τα προκαλέσει και ποιoς μπορεί να τα χρηματοδοτήσει; Χρειάζεται επίσης η πόλη και ένα δικό της λεξιλόγιο και μια σύνδεση με τη μνήμη της αστικής ζωής της.
Προς το παρόν, δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο. Η τυποποιημένη, α-τοπική και διεθνοποιημένη, και εντέλει στερεότυπη και επί της ουσίας συντηρητική παραλλαγή μιας φασόν αισθητικής, συμβιώνει με την πνιγηρή ανοικοδόμηση με επταώροφες πολυκατοικίες σε κάθε μικρό ή μεγάλο οικόπεδο σε συνοικίες ή προάστια. Το κέντρο της Αθήνας αναμένει ευεργέτες.