Παρίσι, 3 Αυγούστου του 1955. Ντυμένη με ένα χαρακτηριστικά ταγιέρ της, η Κοκό Σανέλ αποκαλύπτει σε μια ομάδα δημοσιογράφων ότι επιστρέφει στον χώρο της μόδας με την πρώτη της συλλογή ύστερα από 15 ολόκληρα χρόνια. Την ίδια στιγμή, σ’ ένα ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο στη Σορβόννη, οι συγκεντρωμένοι φοιτητές αναμένουν την άφιξη του Κριστιάν Ντιόρ, σε μια εκδήλωση προς τιμήν του. Όταν οι δημοσιογράφοι αναφέρουν στη Σανέλ τι εξελίσσεται παράλληλα στο ιστορικό πανεπιστήμιο, εκείνη δεν δείχνει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον – συνήθης αντίδραση απέναντι σε συναδέλφους της και ειδικά απέναντι στον Ντιόρ. «Εκείνος αντιπροσωπεύει την εξτραβαγκάνζα, εγώ την απλότητα. Ο Ντιόρ κατέστρεψε τη γαλλική υψηλή ραπτική, εγώ βρίσκομαι εδώ για να τη σώσω», λέει η Σανέλ στη δημοσιογραφική ομήγυρη. Στο μεταξύ, στη Σορβόννη, μια δυνατή βροχή χειροκροτημάτων υποδέχεται τον Ντιόρ. «Αυτό που πάντα ήθελα είναι να σχεδιάσω τα πιο όμορφα γυναικεία ρούχα που έχουν γίνει ποτέ», λέει ο σχεδιαστής απευθυνόμενος στο ενθουσιώδες νεανικό πλήθος. Η ατμόσφαιρα παραμένει απόλυτα εορταστική, μέχρι τη στιγμή που μια φοιτήτρια του απευθύνει μια δύσκολη ερώτηση: «Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στο Παρίσι, η Σανέλ έκλεισε το ατελιέ της και αρνήθηκε να σχεδιάσει ρούχα για τις συζύγους των Ναζί, ενώ εσείς συνεχίσατε να εργάζεστε και να βγάζετε χρήματα;». Ο Ντιόρ απαντάει: «Η Σανέλ είχε τη δική της επιχείρηση και ήταν δική της απόφαση να την κλείσει. Εγώ πάλι δεν ήμουν κάποιος γνωστός, αλλά ένας απλός τότε εργαζόμενος σε ένα ατελιέ μόδας. Για εμάς που βιώσαμε το χάος του πολέμου, τα 4 χρόνια της ναζιστικής κατοχής ήταν οι πιο σκοτεινές μέρες της ζωής μας. Ναι, πουλήσαμε τα σχέδια μας στις συζύγους και τις συντρόφους των Ναζί. Υπάρχει η αλήθεια, όμως πάντα υπάρχει και μια άλλη αλήθεια πίσω από αυτήν».
Έτσι ανοίγει η αυλαία του The New Look, της νέας στιλάτης, ατμοσφαιρικής, ιστορικής μίνι σειράς της συνδρομητικής Apple TV+ που εστιάζει στους παράλληλους βίους δύο μυθικών ονομάτων της γαλλικής, αλλά και παγκόσμιας μόδας. Προσοχή, όμως. Δεν πρόκειται μόνο για μια κομψή σειρά γύρω από τη μόδα και το πολυπόθητο στυλ. Είναι μια σειρά που δείχνει πως η μόδα καθρεφτίζει τις κοινωνίες, ενώ αναπτύσσει οικονομίες και πολιτισμούς. Για αυτό και βουτάει στην πιο σκοτεινή περίοδο του 20ου αιώνα, θέτοντας άκομψα ερωτήματα όχι μόνο στους ταλαντούχους πρωταγωνιστές-δημιουργούς, αλλά και κατά προέκταση σε ολόκληρη τη γαλλική κοινωνία. Πού τελειώνει η ηθική και αρχίζει η επιβίωση εν καιρώ πολέμου; Ποια μικρά και μεγάλα προσωπικά, και όχι μόνο, μυστικά δεν καταγράφονται ποτέ στο μεγάλο βιβλίο της ιστορίας; Πώς συμπεριφέρθηκε η γαλλική ελίτ απέναντι στους Ναζί κατακτητές; Τι ευθύνη είχε η Γαλλία σε σχέση με το ταξίδι χιλιάδων Εβραίων με προορισμό τα στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Τη σειρά υπογράφει σκηνοθετικά και σεναριακά ο Τοντ Α. Κέσλερ (The Sopranos, Damages), και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε τη Ζιλιέτ Μπινός ως Κοκό Σανέλ και τον Μπεν Μέντελσον ως Κριστιάν Ντιόρ. Υπάρχει ήδη καταγεγραμμένη διεθνώς “γκρίνια” για το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές μιλούν αγγλικά με γαλλική προφορά, ενώ ουκ ολίγοι άνθρωποι της μόδας υπογραμμίζουν ότι σε εμφανισιακό επίπεδο ο Μέντελσον απέχει πολύ από τον Ντιόρ – με περισσότερα μαλλιά και λιγότερα κιλά από τον Γάλλο δημιουργό. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι ο οίκος Dior συνεργάστηκε στην παραγωγή της σειράς, δίνοντας πρόσβαση σε αρχεία και σχεδιάζοντας κάποια από τα κοστούμια. Όσο για τον τίτλο της σειράς, το The New Look είναι η έκφραση που χρησιμοποίησε η Αμερικανίδα Κάρμελ Σνόου, διευθύντρια τότε του Harper’s Bazaar, όταν αντίκρισε την πρώτη συλλογή που υπέγραφε ο Ντιόρ στον δικό του οίκο, το 1947. Δεν ήταν απλώς μια κολεξιόν-πρεμιέρα ενός νέου οίκου μόδας, αλλά μια σιλουέτα που άφηνε πίσω την απόλυτη σκληρότητα και λιτότητα του πολέμου, επιστρέφοντας σε μια θηλυκή, με έμφαση στη μέση, σιλουέτα για την ανάδειξη της οποίας χρειαζόταν άφθονο ύφασμα. Και εδώ, η Κοκό Σανέλ ήταν κάθετα αντίθετη. Ήδη από τη δεκαετία του ‘20, η ίδια είχε αφήσει πίσω την ιδέα του κορσέ, ελευθερώνοντας το γυναικείο σώμα το οποίο μπορούσε πλέον να ντύνεται και με “ανδρικά” παντελόνια, τα οποία η ίδια λάτρευε.
Όμως, πριν από την αποκάλυψη του περίφημου New Look στην avenue Montaigne το 1947, η νέα σειρά αναζητά της διαφορετικές «αλήθειες» στις οποίες αναφέρεται ο Ντιόρ αργότερα. Αυτό σημαίνει επιστροφή στην εποχή που οι ναζιστικές σημαίες κυμάτιζαν πάνω από τα παριζιάνικα κτίρια. Σε μια σκηνή της σειράς, η Σανέλ βρίσκεται ως καλεσμένη-έκπληξη στο εστιατόριο Maxim’s δίπλα στον Χάινριχ Χίμλερ, με τον τελευταίο να μοιράζεται μαζί της το όνειρο του να γίνει νέα πρωτεύουσα της υψηλής ραπτικής το Βερολίνο. Λίγο αργότερα, ο Γερμανός στρατηγός Σέλεμπεργκ της ζητά να μεταφέρει ένα μήνυμα στον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ – τον οποίο εκείνη γνωρίζει προσωπικά. Ο κωδικός της επιχείρησης είναι «Γουέστμινστερ» και η Σανέλ πρέπει να ταξιδέψει στη Μαδρίτη. «Μα εγώ είμαι μια σχεδιάστρια μόδας», αναφωνεί η Κοκό. «Η ιστορία θα σας θυμάται περισσότερο για αυτήν την αποστολή, παρά για τα φορέματα σας», της απαντά εκείνος. Όμως, αυτό το ραντεβού με την ιστορία δεν θα γίνει ποτέ και η Σανέλ θα γυρίσει στο Παρίσι άπρακτη. Στο μεταξύ, η αδερφή του Ντιόρ, Κριστίν, η οποία αγωνίζεται στους κόλπους της γαλλικής αντίστασης, καταλήγει σε κτίριο της Γκεστάπο για ανάκριση. Ο Ντιόρ καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να τη σώσει – φτάνοντας μέχρι και το διαμέρισμα της Σανέλ στο ξενοδοχείο Ριτζ. Στην ιστορία της μόδας, η Κριστίν Ντιόρ είναι γνωστή ως ο άνθρωπος που ενέπνευσε τον Ντιόρ για τη δημιουργία του πρώτου του αρώματος – το κλασικό και αγαπημένο Miss Dior. Στην πραγματικότητα, όμως, η ενασχόληση της Κριστίν με τα λουλούδια ξεκίνησε αφού επέστρεψε από μια στρατιωτική φυλακή και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Μιλώντας στους New York Times πρόσφατα, ο Κέσλερ δήλωσε ότι θα ήθελε όλοι εκείνοι που θα δουν τη σειρά και κατόπιν θα βρεθούν σε κάποιο αεροδρόμιο να γνωρίζουν ότι πίσω από τα ονόματα Dior και Chanel υπήρξαν πραγματικοί άνθρωποι. Όντως. Η Κοκό Σανέλ ήταν μια γυναίκα που κυριολεκτικά έχτισε τη μοίρα της – έντονη, μάχιμη, ανεξάρτητη. Από την άλλη, ο Κριστιάν Ντιόρ, μέλος της γαλλικής μπουρζουαζίας, παρέμεινε διακριτικός και ντροπαλός. Εκείνη πέθανε στα 87 της, εκείνος νεότατος, μόλις 52 ετών, από καρδιακή προσβολή. Και η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους; Και οι δύο οίκοι συνεχίζουν σήμερα την εξαιρετική τους διαδρομή. Ο μεν Dior αποτελεί ναυαρχίδα του κολοσσού της πολυτέλειας, LVMH, του ομίλου που δημιούργησε ο πλουσιότερος σήμερα άνθρωπος στον κόσμο, Μπερνάρ Αρνό, ενώ η Chanel, εξακολουθεί να ανήκει στην οικογένεια Βερτεμέρ, η οποία ξεκίνησε να συνεργάζεται με τη διορατική Κοκό για την ανάπτυξη των αρωμάτων Chanel το 1924. Η νέα μίνι σειρά δίνει τροφή για συζητήσεις, νέες ιστορικές προσεγγίσεις και γιατί όχι και πωλήσεις. Πάνω από όλα, συνεχίζει τον μύθο και το όνειρο που περιβάλλει πιστά και τους δύο οίκους. «Για όλους εμάς που βιώσαμε τη φρίκη του πολέμου, η δημιουργία ήταν επιβίωση», λέει ο Ντιόρ στο The New Look. Ακόμα και η Κοκό Σανέλ δύσκολα θα διαφωνούσε μαζί του.