Την ώρα που στην Ελλάδα διαφωνούσαμε σχετικά με τις νέες στολές της Μαίρης Κατράντζου για τις τελετές αφής και παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας, στη χώρα όπου θα φιλοξενηθούν όντως οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε λίγους μήνες, τη Γαλλία, έχουν ακόμα πιο… υπαρξιακά ζητήματα να λύσουν. Οπως έγινε γνωστό προ μερικών ημερών, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πρότεινε στη Γαλλο-Μαλινέζα καλλιτέχνιδα Αγια Νακαμούρα να συμμετάσχει στο μουσικό σόου της τελετής έναρξης των Αγώνων. Λέγεται μάλιστα ότι η ίδια πρότεινε να τραγουδήσει το κοσμαγάπητο «La Vie en Rose» της Εντίθ Πιαφ.
Αυτό ήταν· η γαλλική Ακροδεξιά, με προεξάρχοντες τη Μαρίν Λεπέν και τα στελέχη του κόμματός της, εξερράγη θεωρώντας απαράδεκτο μια μετανάστρια από την Αφρική όπως η Νακαμούρα, να εκπροσωπήσει το γαλλικό έθνος σε μια τέτοια περίσταση, ερμηνεύοντας μάλιστα το συγκεκριμένο τραγούδι-σύμβολο. «Αφήστε που τα τραγούδια της είναι ο Θεός ξέρει σε ποια γλώσσα – σίγουρα όχι στα γαλλικά», ήταν η αποστροφή της Λεπέν. Για την ακρίβεια, οι μεγαλύτερες επιτυχίες της Νακαμούρα είναι γραμμένες σε ένα μείγμα γαλλικών, αφρικανικών ιδιωματισμών και μερικών νεολογισμών, βγαλμένων κατευθείαν από την κουλτούρα του δρόμου. Οι δε στίχοι προβάλλουν τη γυναικεία ταυτότητα, τη σεξουαλική ανεξαρτησία, την περηφάνια αυτής που «τα κατάφερε».
Τα πρότυπά της
Βασικά τα πρότυπα της μουσικής της είναι αμερικανικά, με προφανείς παραλληλισμούς με δημοφιλέστατες καλλιτέχνιδες όπως οι Megan Thee Stallion, Cardi B, Rihanna κ.ο.κ. Σκεφτείτε η τελευταία π.χ. να μην μπορούσε να τραγουδήσει σε ανάλογη τελετή στις ΗΠΑ επειδή είναι από τα… Μπαρμπέιντος. Είκοσι χρόνια πριν, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, η παρέλαση των αθλητών έγινε υπό τους ήχους του Ολλανδού σταρ DJ Τιέστο. Αντίστοιχα στο Λονδίνο το 2012, ο σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ διοργάνωσε μια τελετή πρότυπο, η οποία αναδείκνυε μεταξύ άλλων τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της σύγχρονης Βρετανίας.
Είναι φανερό ότι στη διχασμένη πολιτικά Γαλλία, το φυλετικό – θρησκευτικό ζήτημα αναδεικνύεται σε κάθε ευκαιρία, αποτελώντας πεδίο εσωτερικής διαμάχης. Σε μια άμεση δημοσκόπηση επί του θέματος το 73% των ερωτηθέντων απάντησε ότι η Νακαμούρα δεν αντιπροσωπεύει τη «γαλλική» μουσική, ενώ το 63% τάχθηκε κατά στον (ενδεχόμενο) πρωταγωνιστικό της ρόλο στην τελετή έναρξης.
Βέβαια με περισσότερα από 7 δισ. προβολές στο Youtube και 25 κομμάτια στα κορυφαία 10 των τσαρτ, η μουσική της σίγουρα ακούγεται –και μάλιστα πολύ– στη Γαλλία. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τον περασμένο μήνα, η Μπιγιονσέ έγινε η πρώτη μαύρη καλλιτέχνις που ανέβηκε στην κορυφή των (παραδοσιακά λευκοκρατούμενων) κάντρι τσαρτ, με το πρώτο σινγκλ από το νέο άλμπουμ της «Cowboy Carter». Δεν σημειώθηκαν αντιδράσεις.
Την ώρα που στη Γαλλία φαινομενικά το πολιτισμικό ρήγμα βαθαίνει, οι νέες γενιές έχουν ως είδωλα μαύρους ράπερ ή ποδοσφαιριστές σαν τον Κίλιαν Εμπαπέ. Εκτός όλων των άλλων, η ιδέα μια καλλιτέχνιδα με το υπόβαθρο της 28χρονης Αγια Νακαμούρα να τραγουδήσει Εντίθ Πιαφ, εκπέμπει όλων των ειδών τα σύγχρονα μηνύματα για μια χώρα που, όπως και άλλες, πρέπει πρώτα από όλα να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της.