ΒΑΣΙΛΕΙΑ
ΕΚΘΕΣΗ
Fondation Beyeler
www.fondationbeyeler.ch
«Odilon Redon».
Κορυφαίος εκπρόσωπος του γαλλικού συμβολισμού, ο Οντιλόν Ρεντόν (1840-1916) συμμετείχε στην πρώτη μεγάλη άνθηση της μοντέρνας τέχνης, τέλη 19ου και αρχές 20ού αιώνα. Στο έργο του κυριαρχεί η ταλάντευση ανάμεσα στην παράδοση και την καινοτομία, ανάμεσα στην απόκοσμη, ζοφερή φαντασία, κυρίαρχη σε εικόνες βγαλμένες λες από εφιαλτικά όνειρα, και στη χαρά της ζωής, που εκφράστηκε μέσα από μια εκρηκτική χρωματική παλέτα υμνώντας τα «θαύματα του ορατού κόσμου». Παρουσιάζοντας ελαιογραφίες, παστέλ, σχέδια και λιθογραφίες –έργα από διάφορα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές– η έκθεση παρακολουθεί την εξέλιξη του ζωγράφου από τα πρώιμα σχέδιά του με κάρβουνο μέχρι την εκθαμβωτική πολυχρωμία των όψιμων πινάκων του. Ιχνηλατεί τα κυριότερα θέματα, τις ιδέες και τις καινοτομίες του, αντανακλώντας παράλληλα τις πηγές έμπνευσής του, που περιλαμβάνουν την ιστορία της τέχνης, τη λογοτεχνία και τη μουσική, τη δυτική και την ανατολική φιλοσοφία, τη θρησκεία και τις φυσικές επιστήμες. Εως τις 18 Μαΐου.
ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Ordrupgaard Museum
www.ordrupgaard.dk
«Σύγκρουση ιδεών: Βαν Γκογκ, Γκογκέν, Μπερνάρ».
Η έκθεση παρουσιάζει 60 έργα των τριών ζωγράφων, εστιάζοντας στις συζητήσεις και τις διαφωνίες τους μέσα από τις οποίες εκφράστηκαν διαφορετικά καλλιτεχνικά ιδεώδη. Με φόντο την τρικυμιώδη συνεργασία του Βαν Γκογκ και του Γκογκέν στη Νότια Γαλλία, που κορυφώθηκε αιματηρά το 1888 όταν ο Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του στο θρυλικό «Κίτρινο Σπίτι» της Αρλ, η έκθεση παρουσιάζει έργα των δύο κορυφαίων καλλιτεχνών που η φιλία και οι καβγάδες τους σφράγισαν την ιστορία της τέχνης –αμπέλια, ηλιοτρόπια, ελαιώνες (φωτ.) και πορτρέτα με τις πυρετικές πινελιές του Βαν Γκογκ, τοπία της Νότιας Γαλλίας από τον Γκογκέν– μαζί με πίνακες του νεότερου ομοτέχνου και κοινού φίλου τους, Εμίλ Μπερνάρ, ο οποίος συμμετείχε ενίοτε στις φλογερές συζητήσεις εκφράζοντας τις δικές του απόψεις. Εως τις 22 Ιουνίου.
ΜΑΔΡΙΤΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Museo Thyssen-Bornemisza
www.museothyssen.org
«Cezanne: Site/Non-Site».
Οταν ο Πολ Σεζάν (1839-1906) εγκατέλειψε το Παρίσι για να εγκατασταθεί στη Νότια Γαλλία, το 1878, απομακρύνθηκε από την ιμπρεσιονιστική αισθητική με την οποία είχε συνδεθεί τα προηγούμενα χρόνια. Ο Γάλλος ζωγράφος, που θεωρείται ο πατέρας του μοντερνισμού, εξακολούθησε να ζωγραφίζει στην ύπαιθρο, όπως οι ιμπρεσιονιστές, αλλά δεν έδινε έμφαση στην αλλαγή των εποχών και τις διακυμάνσεις του φωτός στη διάρκεια της μέρας. Τα τοπία του θύμιζαν θεατρικό σκηνικό, με τις αδρές φόρμες να αντανακλούν την αυθαίρετη γεωμετρία της φύσης. Αντίθετα, στις νεκρές φύσεις ο καλλιτέχνης έδωσε μια δυναμική ασύμβατη με τη στατικότητα που χαρακτηρίζει παραδοσιακά αυτό το είδος, απεικονίζοντας τα αντικείμενα με χαλαρά περιγράμματα, σε μια ασταθή ισορροπία (εδώ η υδατογραφία του «Μπουκάλι, καράφα, κανάτι και λεμόνια», 1904). Η έκθεση είναι αφιερωμένη σ’ αυτό τον τομέα της δημιουργικής του πορείας –τα τοπία και τις νεκρές φύσεις– παρουσιάζοντας 49 πίνακες και εννέα υδατογραφίες, μαζί με έργα άλλων καλλιτεχνών όπως ο Πισαρό, ο Γκογκέν, ο Μπερνάρ, ο Ντερέν και ο Μπρακ. Εως τις 18 Μαΐου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Museum of Modern Art
www.moma.org
«Gauguin: Metamorphoses».
Η έκθεση εστιάζει σε χαρακτικά και προπαρασκευαστικά σχέδια του Πολ Γκογκέν και στη σχέση τους με φημισμένες ελαιογραφίες, γλυπτά και κεραμικά του. Παρουσιάζοντας περίπου 120 έργα σε χαρτί και 30 συνδεόμενους με αυτά πίνακες και γλυπτά, η έκθεση επιχειρεί για πρώτη φορά να εμβαθύνει στο σύνολο του έργου του φωτίζοντας τη δημιουργική διαδικασία που ακολουθούσε ο ζωγράφος και που του επέτρεπε να εξελίσσεται και να μεταμορφώνεται στη διάρκεια της διαδρομής του. Το σχέδιο, η ακουαρέλα και η χαρακτική, η οποία εξ ορισμού συνεπάγεται τη μεταφορά και την επανάληψη εικόνων, τον βοήθησαν να εξερευνήσει νέες δυνατότητες εικαστικής έκφρασης τις οποίες αξιοποίησε στην ιχνηλασία των προσωπικών οραμάτων του. Η έκθεση τον παρακολουθεί από τα πρώτα βήματά του στη ζωγραφική, στη Βρετάνη, στο Παρίσι και στη Νότια Γαλλία, μέχρι την κορύφωση της καλλιτεχνικής του πορείας στην Πολυνησία (εδώ το σχέδιο «Ταϊτινή γυναίκα και κακό πνεύμα», 1900), όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Εως τις 8 Ιουνίου.
ΘΕΑΤΡΟ
Brooks Atkinson Theater
www.brooksatkinsontheater.com
«After Midnight».
Το έργο είναι φόρος τιμής στα θρυλικά τζαζ κλαμπ του Χάρλεμ των δεκαετιών του ’20 και του ’30, στα πρότυπα του περίφημου μιούζικαλ Cotton Club Parade. Σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Γουόρεν Καρλάιλ και καλλιτεχνική διεύθυνση του Γουίντον Μαρσάλις, ένα σύνολο ταλαντούχων καλλιτεχνών χορεύουν και τραγουδούν, υπό τους ήχους της περίφημης ορχήστρας Jazz at Lincoln Center All Stars, ζωντανεύοντας τις αναμνήσεις από μια εποχή όπου η ποταπαγόρευση και η άνθηση της τζαζ δημιουργούσαν εκρηκτικό μείγμα. Στα τραγούδια της παράστασης περιλαμβάνονται πολλές συνθέσεις του θρυλικού Ντιουκ Ελινγκτον, στον οποίο το μιούζικαλ δίνει ιδιαίτερη έμφαση. Η κριτική έχει υποδεχθεί την παράσταση με πολύ ευνοϊκά σχόλια, επαινώντας τις επιδόσεις ερμηνευτών και ορχήστρας.
Atlantic Stage
www.atlantictheater.org
«The Loneliness of the Long Distance Runner».
Το έργο του βραβευμένου Βρετανού συγγραφέα Ρόι Ουίλιαμς είναι θεατρική διασκευή του διηγήματος του Αλαν Σίλιτοου «Η μοναξιά του δρομέα μακρινών αποστάσεων», που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1962. Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Τόνι Ρίτσαρντσον και πρωταγωνιστή τον Τομ Κόρτνεϊ, υπήρξε από τις κορυφαίες στιγμές του «νέου βρετανικού κινηματογράφου». Στη θεατρική του διασκευή, που σκηνοθέτησε η Λία Γκάρντινερ, ο «Δρομέας» ευτύχησε όσον αφορά την ερμηνεία του κεντρικού ήρωα, του νεαρού Κόλιν Σμιθ (εδώ είναι έγχρωμος) που πασχίζει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της κοινωνικής του καταγωγής και των προκαταλήψεων που τον βαραίνουν, χωρίς να χάσει την ταξική και φυλετική του υπερηφάνεια ή να θυσιάζει την προσωπική του αξιοπρέπεια. Ο Σέλντον Μπεστ έχει κερδίσει υμνητικά σχόλια από τους κριτικούς, οι οποίοι εκφράζονται ευνοϊκά και για τη διασκευή και σκηνοθεσία του έργου, που μεταφέρει την ιστορία του Αλαν Σίλιτοου στη σημερινή εποχή.
Ρετροσπεκτίβα Ανρί Καρτιέ-Μπρεσόν
Το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι φιλοξενεί ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον Ανρί Καρτιέ-Μπρεσόν (1908-2004), με πάνω από 500 έργα του κορυφαίου Γάλλου φωτογράφου, μέσα από τα οποία αναδύεται ένα συναρπαστικό πανόραμα του 20ού αιώνα. Χρονολογικά διοργανωμένη, η έκθεση παρουσιάζει πολλές φημισμένες αλλά και λιγότερο γνωστές φωτογραφίες του, καθώς επίσης φιλμ, σχέδια και κείμενά του. Ανατρέχει στα χρόνια που ο Καρτιέ-Μπρεσόν συνδέθηκε με τους σουρεαλιστές και συνεχίζει με την περίοδο που σφραγίστηκε από την πολιτική του στράτευση και τη συνεργασία του με τον κομμουνιστικό Τύπο, παρακολουθεί την πρωτοποριακή δουλειά του στο φωτορεπορτάζ και την ίδρυση του πρακτορείου Magnum, τον συνοδεύει στα ταξίδια του σ’ όλο τον κόσμο, αναδεικνύοντας την ευαισθησία του απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και εστιάζοντας στην επιμονή του στην «αποφασιστική στιγμή» που, μαζί με το ταλέντο του στη σύνθεση, θεμελίωσε το αμίμητο προσωπικό του στυλ.