ΛΟΝΔΙΝΟ
ΕΚΘΕΣΗ
National Portrait Gallery
www.npg.org.uk
«Virginia Woolf: Art, Life and Vision». Αφιέρωμα στη Βιρτζίνια Γουλφ, ένα από τα μεγάλα ονόματα της νεωτερικής λογοτεχνίας στη Βρετανία του 20ού αιώνα, η έκθεση περιλαμβάνει πορτρέτα της συγγραφέως και μελών της οικογένειάς της, φωτογραφίες, καθώς επίσης ημερολόγια και προσωπικές επιστολές. Μέσα από τα εκθέματα ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδρομή της ζωής της Γουλφ (1882-1941), τις προσωπικές σχέσεις και τη σύνδεσή της με ομοτέχνους της στην Αγγλία του μεσοπολέμου, την εξέλιξη της συγγραφικής της σταδιοδρομίας, αλλά και αποσπάσματα από τις ενδόμυχες σκέψεις της όπως εκφράστηκαν στις σελίδες των ημερολογίων της. Ανάμεσα στα πορτρέτα της που εκτίθενται είναι εκείνο που ζωγράφισε η αδελφή της, Βανέσα Μπελ, καθώς και μία φωτογραφική προσωπογραφία της, το 1935, από τον Μαν Ρέι (φωτ.). H National Portrait Gallery φιλοξενεί επίσης, ώς τις 21 Σεπτεμβρίου, έκθεση αφιερωμένη στα Βραβεία Πορτρέτου 2014, όπου εκτίθενται 55 προσωπογραφίες επιλεγμένες από τις 2.500 που υποβλήθηκαν, ανάμεσά τους εκείνη που κέρδισε το πρώτο βραβείο, «Ο άνδρας με την πλεκτή κουβέρτα» του Τόμας Γκάντερ. Το αφιέρωμα στη Β. Γουλφ θα διαρκέσει έως τις 26 Οκτωβρίου.
ΘΕΑΤΡΟ
The Old Vic
www.oldvictheatre.com
«The Crucible». Ο Αρθουρ Μίλερ παρουσίασε το δράμα του «Η δοκιμασία» (στην Ελλάδα ανέβηκε με τον τίτλο «Οι μάγισσες του Σάλεμ») το 1953, καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη η σκοτεινή περίοδος των μακαρθικών διώξεων στις ΗΠΑ, θύμα των οποίων υπήρξε και ο ίδιος ο συγγραφέας. Θέμα του έργου, που δίνει την ευκαιρία στον Μίλερ να θίξει αλληγορικά τον μακαρθισμό, είναι ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη στην αποικιακή Αμερική του 17ου αιώνα, όταν σ’ ένα χωριό πουριτανών εποίκων, το Σάλεμ της Μασαχουσέτης, μια μεγάλη ομάδα κατοίκων, στην πλειονότητά τους γυναίκες, κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν για άσκηση μαγείας, θύματα των θρησκευτικών προκαταλήψεων, των ανομολόγητων παθών και της μαζικής υστερίας που είχε καταλάβει το χωριό. Η νέα παραγωγή του έργου, σε σκηνοθεσία της διακεκριμένης Νοτιοαφρικανής σκηνοθέτριας Γιαέλ Φάρμπερ, έχει κερδίσει ύμνους από την κριτική. Οπως έγραψε ο Μπεν Μπράντλεϊ στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», η νέα ερμηνεία του έργου από τη Φάρμπερ αναδεικνύει τη δύναμη και τη διαχρονική αξία του και «λειτουργεί σε επίπεδο αρχαιοελληνικής τραγωδίας όπου οι λέξεις και οι πράξεις έχουν τις ρίζες τους σε σπηλαιώδη βάθη». Θερμοί έπαινοι γράφτηκαν και για τους ερμηνευτές, ανάμεσά τους ο Ρόμπερτ Αρμιτέιτζ (στον ρόλο του Τζον Πρόκτορ, που ερμηνεύτηκε από τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στην ταινία του 1996), η Αννα Μάντλεϊ, η Σαμάνθα Κόλεϊ και ο Αντριαν Σίλερ. Εως τις 13 Σεπτεμβρίου.
ΜΟΝΑΧΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Museum Brandhorst
www.museum-bandhorst.de
«Richard Avedon: Murals and Portraits». Ο Αμερικανός φωτογράφος Ρίτσαρντ Αβεντον (1923-2004) έγινε διάσημος κυρίως από τις εμβληματικές φωτογραφίες μόδας, οι οποίες επηρέασαν θεαματικά το είδος αυτό της φωτογραφικής τέχνης. Η έκθεση αυτή, ωστόσο, εστιάζει στο έργο του έξω από τον κόσμο της μόδας, αποδεικνύοντας ότι ο Αβεντον ήταν ένας φωτογράφος πολύ ευρύτερου φάσματος. Περιλαμβάνει φωτογραφίες δρόμου (εδώ μια φωτογραφία από το Παλέρμο της Σικελίας), τοιχογραφίες μεγάλων διαστάσεων καθώς και διεισδυτικά φωτογραφικά πορτρέτα στα οποία ο φακός του Αβεντον στοχεύει τόσο σε «ανώνυμους» ανθρώπους όσο και σε διασημότητες του πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου. Τα έργα αυτά δείχνουν ότι ο Αβεντον χρησιμοποιούσε συχνά τη φωτογραφική μηχανή για να κάνει κοινωνικά και πολιτικά σχόλια, αλλά κυρίως υπογραμμίζει ότι ήταν ένας καλλιτέχνης, ο οποίος εμβάθυνε στα πρόσωπα που τοποθετούσε απέναντι στον φακό του. Εως τις 9 Νοεμβρίου.
ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ
ΕΚΘΕΣΗ
K21 Standehaus
www.kunstsammlung.de
«Tomas Saraceno: In Orbit». Οι επισκέπτες της έκθεσης καλούνται να πάρουν μέρος, αν θέλουν, σε ένα τολμηρό εγχείρημα μέσα στη διαδραστική εγκατάσταση που έχει στηθεί στον θόλο του μουσείου, είκοσι περίπου μέτρα πάνω από το έδαφος, με τα σώματά τους, σύμφωνα με τον Τομάς Σαρασένο, να αναπαριστούν μεταφορικά «πλανήτες, μόρια και κοινωνικές μαύρες τρύπες». Ο 40χρονος Αργεντινός καλλιτέχνης (ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι κατέλαβε την ταράτσα του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης με ένα σύνολο 16 θαλαμίσκων από ατσάλι και πλέξιγκλας περίπλοκης γεωμετρίας και αλληλοσύνδεσης) έχει εγκαταστήσει εδώ μια εναέρια δικτύωση από ατσάλινο σύρμα σε τρία επίπεδα, που συνδέεται με μπάλες από PVC γεμάτες αέρα. Το έργο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε σε διάστημα τριών χρόνων, αφού προηγουμένως ο Τομάς Σαρασένο μελέτησε προσεκτικά τον τρόπο που φτιάχνουν οι αράχνες τα δίχτυα τους. Εως τις 31 Οκτωβρίου.
ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Artevida
www.cultura.rj.gov.br
«Artevida». Το εικαστικό φεστιβάλ Artevida («Τέχνη και Ζωή») είναι ένα σύνολο τεσσάρων εκθέσεων που παρουσιάζονται στο Ρίο ντε Τζανέιρο με στόχο να εξερευνηθούν καλλιτεχνικά κινήματα του 20ού αιώνα πέρα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, εκθέτοντας έργα πλειάδας καλλιτεχνών από τη Λατινική Αμερική και άλλες χώρες του αποκαλούμενου Παγκόσμιου Νότου. Η έκθεση «Artevida (corpo)», στην Casa Franca-Brasil, εστιάζει στην προσωπογραφία, ανατρέχοντας στον τρόπο που η αναπαράσταση του ανθρώπινου σώματος ήλθε σε αντίθεση και αλληλεπίδραση με την αφαίρεση. Η «artevida (arquivo)», στην Κρατική Βιβλιοθήκη του Ρίο, παρουσιάζει επιλογές από το αρχείο δύο καλλιτεχνών, του Πάουλο Μπρούσκι και της Γκρασιέλα Καρνεβάλε, ενώ στην «artevida (parque)», στον κήπο της Σχολής Εικαστικών Τεχνών του Parque Lage, εκτίθενται έργα σύγχρονων καλλιτεχνών από διάφορες χώρες, ανάμεσά τους μία εγκατάσταση που δημιούργησε ειδικά για την έκθεση ο γλύπτης από το Μπενίν Ζορζ Αντέαγκμπο. Τέλος, η «artevida (politica)», στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Ρίο, έχει συγκεντρώσει έργα στα οποία εκφράζεται η αντίσταση σε αυταρχικά καθεστώτα, γύρω από θέματα όπως η δημοκρατία και οι εκλογές, ο φεμινισμός και ο ρατσισμός, οι σημαίες και οι χάρτες, ο πόλεμος και η βία, οι απεργίες και οι επαναστάσεις (εδώ το έργο της Αννα Μπέλα Γκέιγκερ «Ιστορία της Βραζιλίας: Μικρά αγόρια και κορίτσια», 1975). Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 21 Σεπτεμβρίου.
Πόλεις της Λατινικής Αμερικής στη Νέα Υόρκη
Η έκθεση «Urbes Mutantes: Latin American Photography 1944-1913», στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας της Νέας Υόρκης, είναι μια μεγάλη αναδρομή στα φωτογραφικά κινήματα που αναπτύχθηκαν στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Χιλή, την Κολομβία, την Κούβα, το Μεξικό, το Περού και τη Βενεζουέλα, από τα μέσα του 20ού αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή. Εστιάζοντας στις δυναμικές, γοργά «μεταλλασσόμενες» και ενίοτε χαοτικές λατινοαμερικανικές πόλεις, η έκθεση στέκεται ιδιαίτερα στη φωτογραφία του δρόμου και είναι διοργανωμένη σε ενότητες οι οποίες εξερευνούν τον δημόσιο χώρο ως πεδίο διαμαρτυρίας, την υπαίθρια λαϊκή κουλτούρα, το δημόσιο πρόσωπο της φτώχειας, τις κοινωνικές αντιθέσεις, τις αλλαγές στο πολεοδομικό τοπίο και άλλα χαρακτηριστικά των πόλεων όπως περιγράφονται στο έργο μιας πλειάδας φωτογράφων. Αποφεύγοντας τις διακρίσεις μεταξύ ειδών –καλλιτεχνική φωτογραφία, φωτορεπορτάζ, τεκμηρίωση– η έκθεση (έως 7/9) αναδεικνύει το βάθος και τον πλούτο της φωτογραφικής ιστορίας της περιοχής.