08.30
Συνήθως ξυπνάω αυτή την ώρα, ανεξάρτητα από το πότε έχω κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ. Τσεκάρω το κινητό μου –μηνύματα, Facebook, Instagram και emails–, κάνω μπάνιο και ετοιμάζω ένα πιάτο με φρούτα και έναν χυμό, τα οποία παίρνω μαζί μου στο εργαστήριό μου, που βρίσκεται στο ισόγειο του σπιτιού μου.
09.30
Εχω ήδη ξεκινήσει να ζωγραφίζω, αν δεν έχω πάει πρώτα για πιλάτες. Τις περισσότερες φορές συνεχίζω το έργο μου από το σημείο που το έχω αφήσει την προηγούμενη μέρα, όσο τελειώνω, με τους ρυθμούς μου, το πρωινό μου. Για τις επόμενες ώρες θα δουλεύω ακούγοντας τη μουσική που επιλέγω στο CD player (πολύ σύντομα θα επανέλθω και στη συλλογή βινυλίων μου). Είμαι πολύ συγκεντρωμένος και απολύτως αφοσιωμένος σε ό,τι φτιάχνω και προσπαθώ να μη με αποσπά κανείς και τίποτα. Απομονώνομαι τελείως και βυθίζομαι στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, τους οποίους μετατρέπω σε εικόνα. Σε στιγμές που η ζωγραφική διαδικασία είναι περισσότερο διεκπεραιωτική (δηλαδή προετοιμασίες υλικών, πρώτα αναγκαία γεμίσματα επιφανειών) μιλάω ταυτόχρονα στο τηλέφωνο με τη φίλη μου εικαστικό Μάρια Μπαχά για την ημερήσια ενημέρωση και την επικαιρότητα και, εναλλάξ, με τον Χάρη και τον Χρόνη, για να επιλύσουμε δύσκολα προβλήματα της ζωής. Οτιδήποτε δυνατό προκύπτει από μια μεγάλη βασανιστική εσωτερική ή πραγματική βόλτα είναι τα ερεθίσματα που με οδηγούν στη δημιουργία των ζωγραφικών μου έργων. Οι μέρες μου είναι σχεδόν πάντα γεμάτες με χρώματα, ευαίσθητες και σκληρές γραμμές και μεγάλες μαύρες φόρμες.
14.30
Ανεβαίνω πάλι στο σπίτι. Σερφάρω για λίγο στο Διαδίκτυο και στα social media και ετοιμάζομαι για το μεσημεριανό. Τις μισές μέρες της εβδομάδας φτιάχνω κάτι πολύ απλό (μακαρόνια με σάλτσα, ρύζι, αβγά, σαλάτα, φακές) και τις άλλες μισές ζεσταίνω τα λίγο πιο πολύπλοκα φαγητά που μου έχουν δώσει οι γονείς μου σε ταπεράκια. Τρώω χαζεύοντας κάτι άχρηστο στην τηλεόραση και ανεβαίνω στο δωμάτιό μου να ξαπλώσω και να παίξω (για ένα τέταρτο) στο τάμπλετ το αγαπημένο μου παιχνίδι, το οποίο μου έχει μάθει το βαφτιστήρι μου ο Αγης – το Plants Vs Zombies 2. Μερικές φορές, έπειτα από μια δύσκολη πίστα απολαμβάνω και μια εικοσάλεπτη σιέστα.
16.30
Ξανακατεβαίνω στο εργαστήριό μου και συνεχίζω να δουλεύω για ένα δίωρο. Η αποστασιοποίηση που έχει μεσολαβήσει από τη στιγμή που έκανα τις τελευταίες αλλαγές στο έργο με βοηθάει να δω ό,τι έχω φτιάξει με μια πιο ψύχραιμη και καθαρή ματιά. Επίσης ακούω και πάλι μουσική. Είναι πάντα πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία, μου δίνει λύσεις για τη θεματολογία της έκθεσης που με απασχολεί κάθε περίοδο, αλλά και για τη μείξη των χρωμάτων και τον χαρακτήρα της γραμμής μου – η οποία σχεδόν ποτέ δεν είναι ίσια. Με έναν τρόπο, υπάρχει μια μουσικότητα σε όλα τα έργα μου. Ενώ στέκονται αυτόνομα με ή χωρίς μουσική, αποτίουν φόρο τιμής σ’ αυτή την τέχνη την οποία μπορεί μεν εγώ να μην κατόρθωσα ποτέ να την πλησιάσω παραπάνω, εκείνη όμως επηρεάζει διαρκώς τη ζωγραφική μου.
19.00
Ανεβαίνω στο δωμάτιό μου για να ετοιμαστώ για τη βραδινή μου έξοδο. Οι συνήθεις επιλογές μου είναι σινεμά, συναυλίες, εγκαίνια, εστιατόρια, τρέξιμο, επίσημα καλέσματα σε σπίτια φίλων ή σε κάποιο μπαρ που παίζει ο αδερφός μου ο Blue Lagoon/Κορμοράνος/Δημήτρης. Παλαιότερα ήταν στην Καντίνα Σοσιάλ, τώρα στο Χοροστάσιο, στο Ρομάντσο και σε άλλα μέρη. Ισως γυρίσω νωρίς με το μετρό, ίσως πολύ αργά τα ξημερώματα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα έχω πιει πολύ. Την άλλη μέρα θα ξυπνήσω –χωρίς ξυπνητήρι, εννοείται– την ίδια ώρα, στις 08.30. Και μολονότι στο πρόγραμμά μου υπάρχει μια ρουτίνα, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει ακριβώς έτσι τους τελευταίους μήνες, γιατί ανακαινίζω και επεκτείνω το εργαστήριό μου και ανυπομονώ να αρχίσω να δουλεύω στον καινούργιο μου χώρο με ακόμη μεγαλύτερη χαρά, έμπνευση και αφοσίωση.
@ Η μεγάλη έκθεση με τίτλο «No More Shall We Part», με την εικαστική προσέγγιση του Στέφανου Ρόκου στο ομώνυμο μουσικό άλμπουμ των Nick Cave & The Bad Seeds, παρουσιάστηκε την περασμένη άνοιξη στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς και πρόσφατα ταξίδεψε στην Αμβέρσα, στην Bernaerts Gallery, όπου θα επιστρέψει τον Ιανουάριο.