Παρά τις δυσκολίες της κρίσης, το Μουσείο Φρυσίρα όχι μόνον συνεχίζει να υπάρχει πεισματικά, αλλά κρατάει τον πήχη της ποιότητας υψηλά. Ιδρύθηκε το 2000 στην Πλάκα και έκτοτε φιλοξένησε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο της ευρωπαϊκής τέχνης, από τον Γκέρχαρντ Ρίχτερ μέχρι τον Οσκαρ Κοκόσκα. Η επιτυχία του θεσμού ως καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία μόνον τυχαία δεν ήταν.
Ο ιδρυτής του μουσείου, νομικός Βλάσης Φρυσίρας, είναι συλλέκτης και είχε προσωπικές φιλίες με Ελληνες και ξένους καλλιτέχνες. Κυρίως, είχε το βλέμμα που χρειαζόταν για να φτιάξει ένα αφήγημα και να το επικοινωνήσει ύστερα στο ευρύτερο κοινό. Οχι ως επιβολή ατομικού γούστου, αλλά ως μια αισθητική πρόταση για την τέχνη του χρωστήρα, με άξονα ανθρωποκεντρικό, σε μια εποχή όπου πολλοί θεώρησαν ότι είχε φθάσει το τέλος της ζωγραφικής. Τον συναντήσαμε από κοντά στο νεοκλασικό της Μονής Αστερίου για να μάθουμε τα νέα εγχειρήματα του μουσείου.
Αυτή την περίοδο, μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού, παρουσιάζεται ένα ωραίο αφιέρωμα για τη γυναίκα ζωγράφο και δημιουργό, με πληθώρα έργων που έχουν γίνει από εκπροσώπους του ασθενούς φύλου. Και μετά; «Αργότερα, θα ήθελα να κάνω μια έκθεση-φόρο τιμής σε καλλιτέχνες που εκπροσωπούνται στη συλλογή μου αλλά έχουν φύγει από τη ζωή. Ανάμεσά τους είναι ο πρόσφατα χαμένος Γιώργος Λάππας, με τον οποίον είχαμε στενή φιλική σχέση, αλλά και ο Ζαν Ρουστέν, που δεθήκαμε πολύ τόσο με τον ίδιο όσο και με τα έργα του. Μέσα σε αυτά τα χρόνια του μουσείου, τουλάχιστον 30 καλλιτέχνες έχουν πεθάνει, όπως ο Κιτάι, ο Κρεμονίνι, ο Πάνος Φειδάκης, ο Σκουλάκης, ο Πανιάρας, ο Κεσσανλής. Είναι μια σύναξη των απόντων. Σε πολλές περιπτώσεις, υπήρξαμε συνοδοιπόροι, και ο χαμός τους με βύθισε στη θλίψη», λέει ο Βλάσης Φρυσίρας.
Στον αντίποδα των μεγαλύτερων σε ηλικία καλλιτεχνών, ο συλλέκτης ετοιμάζεται να επαναφέρει τον θεσμό του ευρωπαϊκού βραβείου ζωγραφικής για νέους, που είχε θεσπιστεί στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του μουσείου, το 2003. Μέχρι τις 31 Μαΐου ενδιαφερόμενοι κάτω των 40 ετών, απόφοιτοι σχολών Καλών Τεχνών από την Ευρώπη μπορούν να καταθέσουν την υποψηφιότητά τους ηλεκτρονικά. Τα έργα των 15 διακριθέντων θα παρουσιαστούν σε έκθεση το 2017. «Η ανταπόκριση έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία», λέει ο συλλέκτης, συμπληρώνοντας: «Οι νέοι έχουν ανάγκη από έπαθλα και διαδικασίες που θα προβάλουν το έργο τους στα πρώτα τους βήματα, μιας και είναι δύσκολο πλέον να βρουν μια πλατφόρμα επικοινωνίας που να μην εντάσσεται στην αγορά της τέχνης».
Το μουσείο έκλεισε μια δεκαπενταετία ζωής και κατάφερε να αγαπηθεί από τον κόσμο και από τους εικαστικούς. Πώς αισθάνεται ο ιδρυτής του; «Καμιά φορά σκέφτομαι ότι, με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, ήταν μια τρέλα να ανοίξω και να συντηρώ ένα μουσείο με χρήματα που προήλθαν μόνον από τη δουλειά μου. Ισως δεν είχα και επίγνωση των δυσκολιών. Δεν το μετανιώνω, παρότι τώρα η πορεία μας έχει γίνει πολύ δύσκολη μέσα στην ύφεση. Πιστεύω ότι προσπάθησα να προσφέρω στην ελληνική κοινωνία και πως ο κόσμος αναγνώρισε τα υψηλά μέτρα και σταθμά του μουσείου. Από την άλλη, βγήκα κερδισμένος και εγώ. Ηδη προτού το ιδρύσω, γνώριζα τους καλλιτέχνες από κοντά, πριν αγοράσω κάποια δημιουργία τους. Και αυτά τα 15 χρόνια συνάντησα εξαιρετικούς, ενδιαφέροντες δημιουργούς και θεωρώ ότι έβαλα και εγώ ένα μικρό λιθαράκι για να μάθουμε το έργο τους».