Εχουν περάσει περίπου τρεις μήνες από την ολοκλήρωση της πρώτης μεγάλης συμμετοχικής έκθεσης που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Η έκθεση «GR80s – Η Ελλάδα του ’80 στην Τεχνόπολη», την οποία επισκέφθηκαν περί τις 80.000 άτομα, φιλοδοξούσε να γίνει ο καθρέφτης των πολιτών που σήμερα έρχονται αντιμέτωποι με τις πολιτικές και οικονομικές παραδοξότητες –ας τις ονομάσουμε έτσι, με επιείκεια– που συνέβαλαν, κατά το μάλλον ή ήττον, σε αυτό το θολωμένο ιστορικό μας συγκείμενο: της πολυεπίπεδης κρίσης.
Τελικά, τι έμαθαν οι χιλιάδες επισκέπτες από αυτή την έκθεση; Τι πήραν, κάτα το στερεότυπο, μαζί τους φεύγοντας; Πόσο κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και αυτό που αντικρίσαμε ήταν κοντά στην πραγματικότητά μας; Αυτό είναι μάλλον δύσκολο να το απαντήσει κανείς. Μία τόσο μεγάλη έκθεση –«αυτός ήταν σκοπός μας: να είναι μεγάλη αλλά όχι φλύαρη», ανέφερε στην «Κ» ο Παναγής Παναγιωτόπουλος, εκ των επιμελητών του εγχειρήματος– κατάφερε τελικά να καλύψει μία ολόκληρη δεκαετία, να ισορροπήσει τον εξωραϊσμό του παρελθόντος με αυτό που πραγματικά συνέβη τότε; Και μήπως, τελικά, αυτή η μη φλυαρία που αναφέρει ο κ. Παναγιωτόπουλος «λησμόνησε» στοιχεία που όντως συνέβησαν, αλλά τα κάλυψε η… λαϊκή μεγαλομανία του ανδρεοπαπανδρεϊσμού και η ταχύτητα με την οποία θέλαμε ως Ελληνες να μπουκάρουμε στον Πρώτο Κόσμο, μια ταχύτητα για την οποία δεν ήμασταν προετοιμασμένοι;
«Η έκθεση αυτή απέδειξε ότι έχουμε ακόμα εκκρεμότητες με τη Μεταπολίτευση. Πλείστοι όσοι επισκέπτες στέκονταν για ώρα μπροστά και διάβαζαν τις λεζάντες και τα τεκμήρια – δεν έβλεπαν απλώς τα εκθέματα», μεταφέρει στην «Κ» ο Παναγής Παναγιωτόπουλος. «Υπάρχουν γνωστικά κενά, αποσιωπήσεις γεγονότων, δεν έχουμε καταλήξει στους γενικούς όρους για τους οποίους μιλάμε. Συνεπώς, είναι λάθος να λέμε ότι κόσμος ζει απλώς για μιαν εντύπωση», συμπληρώνει.
Ο εκ των επιμελητών της έκθεσης πιστεύει ότι η έκθεση είχε επιτυχία και το κοινό θέλησε να προχωρήσει εις βάθος διότι απλούστατα «είναι ο καθρέφτης της μεσαίας τάξης που σήμερα υποχωρεί». Το ερώτημα, όμως, παραμένει; Πόσοι εξ αυτής της φθίνουσας μεσαίας τάξης δεν έκαναν χαρούλες μπροστά στα παιχνίδια της εποχής ή στα ρούχα του Μπίλι Μπο;..