«Η φωτογραφία ήταν για μένα καθαρά ένα χόμπι για περίπου πέντε λεπτά -απλά έτυχε να είναι τα σωστά πέντε λεπτά».
Και πώς να μην ήταν το σωστό timing για τον Τζέοφ Μακκόρμακ. Όταν ήταν οκτώ, γνώρισε στο Burnt Ash Primary School του Κεντ ένα μικρό αγόρι που λεγόταν Ντέιβιντ Τζόουνς. Το αγόρι μεγάλωσε για να γίνει για όλους εμάς ο Ντέιβιντ Μπόουι, πάντως, για τον Μακκόρμακ συνέχιζε να είναι ο παιδικός του φίλος που γνώρισε στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, αυτός με τον οποίο στην εφηβεία μοιράστηκε το πάθος του για τη μουσική.
Ακόμα κι όταν μια μέρα ο Μπόουι τον πήρε τηλέφωνο για να του πει «Έρχεσαι σε περιοδεία μαζί μου». Μια πρόταση που ο ΜακΚόρμακ δεν μπορούσε να αρνηθεί. Το ημερολόγιο έδειχνε 1973 και ο Μπόουι χάραζε έναν κεραυνό στο πρόσωπό του για να αναρωτηθεί «Who’ll love Aladdin Sane?». Ο παιδικός του φίλος παραιτήθηκε από τη θέση του ως διαφημιστής για να γίνει μέλος της μπάντας του με το ψευδώνυμο-λογοπαίγνιο Warren Peace.
Μαζί γύρισαν τον κόσμο τη δεκαετία του ‘70, πατώντας το πόδι τους από την Ιαπωνία ως τη Σοβιετική Ένωση, διανύοντας ατέλειωτα ναυτικά μίλια με πλοίο. Ο Τζέοφ Μακκόρμακ συνέχισε να είναι ο συνοδοιπόρος του Βρετανού μουσικού στο στούντιο, ακόμα και στα γυρίσματα της ταινίας «The Man Who Fell To Earth» του Νίκολας Ρεγκ.
Είχε πάντα στο χέρι του την κάμερά του (κάτι παραπάνω από πέντε λεπτά). Μερικά από όσα κατέγραψε με αυτή συγκεντρώνονται στο νέο του βιβλίο «David Bowie: Rock ‘n’ Roll With Me» -άλλωστε μαζί έγραψαν το ομώνυμο κομμάτι από το «Diamond Dogs». Στην έκδοση αυτή ο Τζέοφ ΜακΚόρμακ επιχειρεί με λέξεις και εικόνες να αφηγηθεί την ιστορία μιας φιλίας έξι δεκαετιών αλλά και ενός μουσικού φαινομένου που θα ζει αιώνια.
– Πότε καταλάβατε ότι ο Ντέιβιντ Μπόουι ήταν ξεχωριστός;
– Ο Ντέιβιντ ήταν ο δεύτερος παλαιότερος φίλος μου, τον γνώρισαν όταν ήμασταν κι οι δύο οκτώ χρονών. Ο πιο παλιός μου φίλος είναι ο Τζορτζ Άντεργουντ, που τον γνώρισα όταν ήμουν τεσσάρων. Υπό αυτή την έννοια, είναι και οι δύο ξεχωριστοί.
– Όταν κάποιος έχει γύρω του πολύ χαρισματικούς ανθρώπους, συνήθως αυτοί είναι σαρωτικοί. Πάντως, ο Μπόουι μου δίνει την αίσθηση πως ήταν συγχρόνως πολύ ταπεινός. Από τη σχέση του μαζί του εσείς τι θα λέγατε;
– Το ταπεινός είναι ήπιος χαρακτηρισμός. Ήταν τρομακτικά χαμηλών τόνων, θυμάμαι να στέκεται στην ουρά για να μπει στο MoMA μαζί με όλους τους άλλους, μέχρι που κάποιος από το μουσείο ερχόταν και τον έβαζε μέσα. Και όπως είναι γνωστό, απέρριψε όλες τις τιμές και τους τίτλους που του προσφέρθηκαν, όπως ο τίτλος του «sir», όταν οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να αντισταθούν σε αυτούς.
– Όταν παρατηρώ περισσότερο τον Μπόουι νιώθω πως δεν ήταν χαμαιλέοντας μόνο στην εμφάνισή του. Αν ψάξει κανείς βίντεο από live του, μπορεί να τον πετύχει να τραγουδάει τελείως διαφορετικά σε κάθε περίπτωση το ίδιο τραγούδι. Υπήρχε αυτός ο χαμαιλεοντισμός και στη ζωή του;
– Δεν του άρεσε ποτέ να τον λένε χαμαιλέοντα. Ο χαμαιλέοντας αλλάζει για να μην γίνεται ορατός.
– Όταν σας κάλεσε να βγείτε μαζί του σε περιοδεία, ποια ήταν η προσδοκία σας και πώς αποδείχθηκε τελικά σαν εμπειρία;
– Δεν είχα καμία προσδοκία, υπήρχε απλά ο φόβος του άγνωστου. Παρόλα αυτά, όταν κάποιος είναι νέος, νιώθει έτοιμος για όλα.
– Βρεθήκατε σε τόσα διαφορετικά μέρη όταν περιοδεύατε με τον Μπόουι. Ποια θα λέγατε ότι ήταν το πιο μοναδικό και γιατί;
– Η Ιαπωνία ήταν η πιο εξωγήινη και επιβλητική εμπειρία, ήταν σχεδόν απόκοσμη.
– Η εμπειρία μιας περιοδείας έχει γενικότερα κάτι το εξωπραγματικό;
– Ναι, είναι τελείως εξωπραγματική. Χάνεις κάθε αίσθηση κανονικότητας και παίρνει τρομερά πολύ χρόνο να επαναπροσαρμοστείς. Για την ακρίβεια, κάποιοι δεν επαναπροσαρμόζονται ποτέ.
– Στο βιβλίο σας «David Bowie: Rock ‘n’ Roll With Me» βρίσκουμε πάρα πολλές φωτογραφίες. Όταν τις τραβούσατε, τι είχατε στο μυαλό σας; Λειτουργούσαν και λίγο σαν ένα οπτικό ημερολόγιο;
– Η φωτογραφία ήταν για μένα καθαρά ένα χόμπι για περίπου πέντε λεπτά -απλά έτυχε να είναι τα σωστά πέντε λεπτά.
– Αν μπορούσατε να διαλέξετε μία μόνο φωτογραφία του Μπόουι που βγάλατε, ποια θα ήταν αυτή;
– Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μια αγαπημένη εικόνα του από τη συλλογή μου, αλλά με συγκινεί που ο κόσμος αγαπά αυτές τις φωτογραφίες.
– Ξέρατε τον Ντέιβιντ Μπόουι για τόσες δεκαετίες. Άλλαξε ποτέ ή συνέχιζε να είναι πάντα εκείνο το οκτάχρονο αγόρι που γνωρίσατε στο σχολείο;
– Ξεκάθαρα ήταν πάντα αυτό το αγόρι που ήταν στο σχολείο όσον αφορά τη φιλία μας.
– Τι κρατάτε περισσότερο από αυτόν;
– Το χιούμορ του.
– Και ποιο είναι το σημαντικότερο μάθημα που πήρατε από αυτόν;
– Με έκανε να νιώθω πιο γενναίος. Όπως και όλους.
Το βιβλίο του Τζέοφ ΜακΚόρμακ «David Bowie: Rock ‘n’ Roll With Me» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ACC Art Books.