Υπάρχουν εκείνοι που δεν θέλουν. «Τρέφονται» από αυτό το «Δεν». Από σχεδόν όλα τα «Δεν» που υπάρχουν τριγύρω, ή και που εφευρίσκουν οι ίδιοι στις παράλληλες πορείες τους – πορείες απογύμνωσης της ζωής από όνειρα και θετική ενέργεια. Είναι πολλοί; Λίγοι, αλλά με τέτοια ένταση στην ύπαρξή τους που δίνουν το στίγμα (και) στην εποχή μας; Εχει σημασία να δώσουμε αυτή την ώρα απάντηση; Μάλλον καμία!
Σημασία έχει να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε σε ένα περιβάλλον που έσκασε από θεωρία, κι απέμεινε ορφανό από πράξεις.
Υπάρχουν, λοιπόν, οι «άλλοι». Εκείνοι που θέλουν, αλλά και που συχνά –μέσα στη φουρτουνιασμένη σύγχυση των καιρών- σαν να μην ξέρουν τον τρόπο, μοιάζουν…
Τέτοιες και άλλες σκέψεις μ’επισκέφτηκαν, ξεφυλλίζοντας τις προάλλες ένα ξεχωριστό βιβλίο: «Φιλοσοφικά παραμύθια» ο τίτλος του. Μέσα στις σελίδες του, τις όμορφες, τις μεγάλες, με υπέροχη, παραμυθένια εικονογράφιση, ανθίζουν τρεις ιστορίες – παραμύθια για παιδιά, πού ‘ναι ταυτόχρονα πυξιδο-ιστορίες για μεγάλους!
«Πρόκειται» λέει η συγγραφέας του Γιώτα Βάσση, «για τρεις ιστορίες με μυθοπλαστική πλοκή και φιλοσοφικό υπόστρωμα». Δημιουργήθηκε για να «εξοικειώσει τα παιδιά» με όρους όπως Διαφορετικότητα, Αποδοχή, Δημοκρατία και Ανθρώπινα Δικαιώματα, «μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων, ονείρου και φαντασίας».
Συνοδεύεται, μάλιστα, και από σύντομο γλωσσάρι όρων με απλά παραδείγματα αντλημένα από τις τρεις ιστορίες. Ετσι, δίνεται το «έναυσμα για συζήτηση με τους μεγαλύτερους (γονείς και εκπαιδευτικούς) πάνω σε φιλοσοφικούς όρους κοινωνικής και πολιτικής αγωγής, που συνήθως αποφεύγονται σε μικρές ηλικίες με το επιχείρημα –ενίοτε πρόσχημα- ότι τα παιδιά είναι πολύ μικρά για τέτοιου είδους συζητήσεις», σημειώνει η κυρία Βάσση, φιλόλογος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος D.E.A. στη Λογοτεχνία και τον Ελληνικό Πολιτισμό από το Πανεπιστήμιο Universidad de Granada. Μάλιστα, το πρώτο εκ των τριών παραμυθιών του βιβλίου της (Εκδόσεις Α.Α.ΛΙΒΑΝΗ), το «Ο Ζερβονικόλας και η Δεξιοχέρα», βραβεύτηκε με το Πρώτο Βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό για το Χαμόγελο του Παιδιού (2013).
Σε εκείνους τους «άλλους», λοιπόν, σε όλους μας που θέλουμε αλλά τυχαίνει να μην ξέρουμε ή να μη βρίσκουμε τον τρόπο, περισσότερο από χρήσιμο είναι τούτο το βιβλίο: Στις «άγριες» και θλιμμένες μέρες, το παιδί να προσεγγίσουμε ξανά. Και εκείνο που πάντα υπάρχει μέσα μας, αλλά και τ’ άλλα, τα παιδιά μας, είτε σαν γονείς, είτε σαν δάσκαλοι, να μάθουμε μαζί τους αρχές και αξίες που μόνο αυτές σαν εγγύηση για ένα καλύτερο Αύριο μπορούν να λειτουργήσουν.