Το όνομά της έχει συνδεθεί με το κινούμενο σχέδιο. Οι περισσότερες από τις πιο αξέχαστες ταινίες του είδους έχουν βγει από τα δικά της στούντιο, ενώ ο θρυλικός ιδρυτής της κατέχει το ρεκόρ όλων των εποχών με 22 Οσκαρ. Η Walt Disney Company είναι σήμερα ένα από τα ισχυρότερα και πιο κερδοφόρα στούντιο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Οχι όμως λόγω του Μίκυ Μάους ή κάποιου άλλου δικής της δημιουργίας ήρωα· σε μεγάλο βαθμό ούτε καν εξαιτίας ενός animation.
Το 2003 η Ντίσνεϊ κυκλοφόρησε τους «Πειρατές της Καραϊβικής» με τον Τζόνι Ντεπ σημειώνοντας τεράστια εισπρακτική επιτυχία, την οποία συνεχίζει να εξαργυρώνει από τότε με αλλεπάλληλα σίκουελ. Κυρίως όμως ο θρίαμβος εκείνος έπεισε τον κόσμο, τόσο μέσα όσο και έξω από την εταιρεία, πως η Ντίσνεϊ μπορεί να κάνει πολλά παραπάνω από ταινίες για παιδιά. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως οι λεγόμενες «παιδικές» ταινίες μπήκαν στην άκρη. Αντιθέτως, η εξαγορά τής όλο και αναπτυσσόμενης Pixar το 2006, έναντι 7,4 δισ. δολαρίων, ανανέωσε την κομίστικη ματιά της εταιρείας προσθέτοντας τις ευρηματικές δημιουργίες του στούντιο του Στιβ Τζομπς.
Τα πραγματικά κόμικς ωστόσο ήρθαν αργότερα. Το 2009 η Ντίσνεϊ, διαβλέποντας τη νέα αγορά, εξαγοράζει και τη Marvel αποκτώντας έτσι κινηματογραφική πρόσβαση σε ένα ολόκληρο σύμπαν υπερηρώων. Ακολουθεί καταιγίδα. Δώδεκα τίτλοι, οι περισσότεροι με μεγάλη επιτυχία στο box office, έχουν ήδη βγει στις αίθουσες, ενώ τουλάχιστον άλλοι 13 έχουν ανακοινωθεί για τα προσεχή χρόνια.
Ταινίες όπως οι «Εκδικητές» ή οι φετινοί «Φύλακες του Γαλαξία» φέρνουν πίσω τεράστια ποσά και όχι μόνο στο επίπεδο των εισιτηρίων. Καθοριστικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις πάντως έπαιξε ο σημερινός πρόεδρος της Ντίσνεϊ, Αλαν Χορν. Απολυμένος από τη Warner το 2011 με την (ανεπίσημη) στάμπα του απαρχαιωμένου, προσελήφθη λίγο αργότερα από την Ντίσνεϊ στα 69 του χρόνια. Στα 2,5 χρόνια που ακολούθησαν ο κύκλος εργασιών της εταιρείας απογειώθηκε, με καθαρά κέρδη που φέτος ξεπέρασαν το 1,5 δισ. δολάρια. «Καταλαβαίνει καλύτερα την προοπτική του μέσου ανθρώπου από οποιονδήποτε στο Χόλιγουντ», δήλωσε ο CEO της εταιρείας, Ρόμπερτ Αϊγκερ, και μάλλον έχει δίκιο.
Είτε κάποιος συμφωνεί αισθητικά με τις επιλογές της Ντίσνεϊ είτε όχι, η πραγματικότητα είναι πως όχι μόνο βρίσκουν την αποδοχή του κοινού αλλά (ακριβώς λόγω αυτής) επηρεάζουν και τις γενικότερες εξελίξεις στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία. Ως επιστέγασμα της ολικής στροφής προς το μπλοκμπάστερ ήρθε η περσινή συμφωνία για την απόκτηση και της Lucasfilm, του στούντιο δηλαδή του Τζορτζ Λούκας, το οποίο δημιούργησε τον «Πόλεμο των Αστρων». Αποτέλεσμα της συμφωνίας είναι τα γυρίσματα άλλων τριών ταινιών της σειράς, οι οποίες αναμένεται να κατακτήσουν νέα ρεκόρ στα ταμεία των κινηματογράφων…
Ολα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν πως η Ντίσνεϊ έχει αποσυρθεί από τις ταινίες που απευθύνονται (κυρίως) σε παιδιά. Το «Big Hero 6» για παράδειγμα, που προβάλλεται αυτές τις μέρες και στις ελληνικές αίθουσες, θεωρείται ήδη από τα δυνατά χαρτιά για τα φετινά Οσκαρ στην κατηγορία Αnimation. Είναι επίσης αλήθεια όμως πως δεν είναι πια το στούντιο που ήταν. Το βάρος της παραγωγής της, ακολουθώντας καθαρά τον δρόμο του κέρδους και ποντάροντας στο πιστό κοινό των multiplex, έχει μετακινηθεί σε πιο «ενήλικα» μονοπάτια. Η πιθανότητα να ξαναδούμε τα επόμενα χρόνια μια ταινία animation με τη μαγεία του «Βασιλιά των Λιονταριών», για παράδειγμα, φαντάζει δυστυχώς όλο και πιο απίθανη…