Η μεγάλη τενιστική κόντρα του τέλους της δεκαετίας του 1970, ανάμεσα στον Σουηδό Μπγιορν Μποργκ και στον Αμερικανό Τζον Μάκενρο, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, με αποκορύφωμα τον θρυλικό αγώνα τους στον τελικό του Γουίμπλεντον το 1980. Ο σκηνοθέτης Γιάνους Μετς παρουσιάζει ένα καλοφτιαγμένο φιλμ, κατάλληλο ακόμα και για εκείνους που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τα σερβίς, τα βολέ και τα ρεβέρ.
Το καλοκαίρι του 1980, ο Νο 1 τενίστας στον κόσμο, Μπγιορν Μποργκ, πηγαίνει στο Γουίμπλεντον για να γράψει Ιστορία· θέλει τον πέμπτο του τίτλο στο διάσημο βρετανικό τουρνουά και είναι μόλις 24 ετών. Στον δρόμο του, όμως, θα βρεθεί ένας οξύθυμος και αυθάδης 20χρονος, ο Τζον Μάκενρο, με τους δυο τους να προσφέρουν τελικά στο κοινό έναν από τους πιο αξέχαστους αγώνες όλων των εποχών. Η ταινία παρακολουθεί τον ίδιο τον αγώνα, κυρίως όμως την πορεία των δύο τενιστών με αναφορές που ξεκινούν από την παιδική τους ηλικία και φθάνουν ώς την αθλητική καταξίωση.
Το σενάριο του Σουηδού Ρόνι Σάνταλ δεν αντιστοιχεί στα κλασικά πρότυπα που συναντάμε στις περισσότερες «αθλητικές» ταινίες. Αντιθέτως, αυτό που δείχνει να τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι η ψυχογραφία των δύο πολύ ιδιαίτερων προσωπικοτήτων αλλά και του τενίστα κατ’ επέκταση. Ο Μποργκ με τον Μάκενρο φαινομενικά δεν θα μπορούσαν να μοιάζουν πιο διαφορετικοί. Από τη μία ο ψυχρός Σκανδιναβός, όμοιος με κομπιούτερ στο κορτ κι από την άλλη ένας εξωστρεφής τύπος που δεν δίσταζε να τα βάζει με διαιτητές, αντιπάλους, ακόμα και με το κοινό στη διάρκεια των αγώνων. Κι όμως, μέσα από το φιλμ αποκαλύπτεται μια άλλη διάσταση –ιδιαιτέρως του Μποργκ– λίγο ώς πολύ γνωστή στους λάτρεις του τένις, ολοζώντανη ωστόσο και ενδεικτική των απαιτήσεων αυτού του υπέροχου σπορ.
Ο Μπγιορν Μποργκ πρόλαβε να κατακτήσει 11 τουρνουά γκραν σλαμ προτού αποσυρθεί από το τένις σε ηλικία μόλις 26 ετών, στο απόγειο, θεωρητικά, των δυνάμεών του. Τι ήταν αυτό που τον ώθησε να το κάνει; Αυτό είναι ένα από τα θέματα που η ταινία ακολουθεί πιστά ώς το τέλος, επωφελούμενη και από την αφοσιωμένη ερμηνεία του Σβέριρ Γκούντνασον. Κι αν το βάρος πέφτει φανερά στον Σουηδό, αυτό δεν σημαίνει πως ο Μάκενρο (Σάια Λεμπέφ) μένει εκτός κάδρου. Απλώς λειτουργεί πιο πολύ σαν καθρέφτης, ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά του γηπέδου και μάλλον ο μοναδικός που μπορεί να προσεγγίσει ψυχολογικά τον πρωταθλητή.
Την ίδια στιγμή, η ταινία επιχειρεί, έστω και κάπως βιαστικά, να θίξει και το πολύ σύγχρονο ζήτημα της εκμετάλλευσης του αθλητή από ένα σύστημα που μοιάζει περισσότερο με βιομηχανία παρά με αθλητική διοργάνωση. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως τα θεμέλια που μπήκαν την εποχή του Μποργκ έχουν μετατραπεί σήμερα σε ολόκληρο ουρανοξύστη, με τους (πλουσιοπάροχα αμειβόμενους) αθλητές να βρίσκονται μπροστά σε απαιτήσεις συχνά δυσανάλογες του ανθρώπινου αναστήματος. Τουλάχιστον ο δεξιοτέχνης Σουηδός το μόνο παράξενο που έκανε ήταν να «μιλάει» στις ρακέτες του.
Το βαρόμετρο της εβδομάδας
– Στο «Meg: Ο κυρίαρχος του βυθού» παρακολουθούμε μια κλασική ιστορία καταστροφής με καρχαρίες, η οποία ωστόσο διαθέτει μια ιδιότυπη, ελαφρώς καλτ γοητεία που την κάνει ακαταμάχητη. Μία ομάδα επιστημόνων του βυθού έρχεται αντιμέτωπη με ένα προϊστορικό καρχαριοειδές τέρας, το οποίο θα τους πάρει στο κατόπι και σύντομα θα αποτελέσει γενική απειλή. Ο Τζέισον Στέιθαμ, σε ρόλο ριψοκίνδυνου δύτη, αναλαμβάνει να σώσει την κατάσταση. Η καλοστημένη δράση συναντά (κάποια) οικολογικά μηνύματα σε ένα φιλμ που αποτελεί, εκτός των άλλων, την εισπρακτική έκπληξη του φετινού καλοκαιριού.
– Στο «Δεν θα συμπεθεριάσουμε ποτέ!», ο Ρικάρντο Μιλάνι φτιάχνει μια μάλλον συνηθισμένη κομεντί με δύο παντελώς αταίριαστες οικογένειες στο επίκεντρο. Ο Τζοβάνι, κάτοικος του κέντρου της Ρώμης και διανοούμενος, θα γνωρίσει τη Μόνικα, μια καθημερινή γυναίκα των φτωχών προαστίων, όταν τα έφηβα βλαστάρια τους θα ερωτευθούν.
– Στον «Ανεκπλήρωτο γάμο» ο σκηνοθέτης Ντόμινικ Κουκ μεταφέρει τη νουβέλα του Ιαν Μακ Γιούαν (ο ίδιος ο συγγραφέας υπογράφει και το σενάριο) με πρωταγωνιστές δύο νέους των αρχών της δεκαετίας του 1960. Ο Εντουαρντ (Μπίλι Χόουλ) και η Φλόρενς (Σέρσι Ρόναν) γνωρίζονται και ερωτεύονται, όμως η πρώτη νύχτα του γάμου τους θα αποδειχθεί καταστροφική. Ο πουριτανισμός και η κοινωνική καταπίεση δημιουργούν τις συνθήκες ενός συγκινητικού δράματος, το οποίο ξεδιπλώνεται αριστοτεχνικά, αν και το κινηματογραφικό μέσο στερεί αρκετές από τις λεπτές εκφάνσεις της αρχικής ιστορίας.