Εχοντας πάρει την άδεια να παρακολουθήσω το τελευταίο μισάωρο της πρόβας, μπήκα στη σκοτεινή πλατεία του Θεάτρου Rex ακροπατώντας. Βρήκα μια θέση στα τυφλά, ενώ η δυνατή μουσική που ακουγόταν έκανε πιο έντονη μια αίσθηση αποπροσανατολισμού. Οταν σήκωσα το βλέμμα προς τη σκηνή, ήθελα να αναφωνήσω σαν τον αστροναύτη στην «Οδύσσεια του Διαστήματος»: «Θεέ μου, είναι γεμάτο αστέρια!».
Ενα μεγάλο μαύρο κάλυπτε τον χώρο και μέσα του έπλεαν τα σώματα των χορευτών. Από το βάθος του σκοταδιού έρχονταν στιγμιαίες λάμψεις φωτός. Η μουσική έμοιαζε με τους ήχους του σύμπαντος.
Το χοροθέατρο «Γαλαξίας», που θα παρουσιάσει ο Αντώνης Φωνιαδάκης στο Θέατρο Rex, δικαιώνει τον τίτλο του. Οταν άναψαν τα φώτα, πολλά εξηγήθηκαν, μα η μαγεία δεν διαλύθηκε. Ο αστρικός τοίχος που έστελνε οπτικά σήματα από το βάθος της σκηνής ήταν κατασκευασμένος από κουβέρτες επιβίωσης, αλλιώς επιμεταλλωμένο τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο, το οποίο έχει τη δυνατότητα να αντανακλά έως το 97% της θερμικής ακτινοβολίας.
Το υλικό, που χρησιμοποιείται επί δεκαετίες από τη NASA για προστασία στις διαστημικές αποστολές, επιλέχθηκε από τον Σάκη Μπιρμπίλη, υπεύθυνο για τα κοστούμια και τον φωτισμό της παράστασης. Η μουσική που αντηχεί τους ήχους κοσμογονίας προέρχεται από έργα των Γκιέργκι Λίγκετι, Ιάννη Ξενάκη, Ζιλιέν Ταρίντ. Τα σώματα που αιωρούνταν μέσα στο κενό, και στη συνέχεια περιστρέφονταν γύρω από τον εαυτό τους ή το ένα γύρω από το άλλο σαν τους πλανήτες, είναι τα σώματα των οκτώ χορευτών. Τέσσερις ανήκουν στο Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), τέσσερις είναι χορευτές σύγχρονου χορού. Στην παράσταση παίρνουν μέρος και δύο ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου που κινούνται ανάμεσα στους χορευτές, περπατούν ανάμεσα στους χορευτές, διαβάζουν κείμενα από τη Θεογονία του Ησιόδου, από διαλόγους αστροναυτών, επιστημονικές θεωρίες για την αρχή και το τέλος του κόσμου και φιλοσοφικές απόψεις μεγάλων διανοητών.
Ο Αντώνης Φωνιαδάκης, χορευτής και χορογράφος με διεθνή καριέρα, ο νέος διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ που ανέλαβε πριν από ένα μόλις μήνα τα καθήκοντά του, σηματοδοτεί με αυτή την παράσταση την έναρξη της θητείας του. Και το ξεκίνημα της συνεργασίας του Εθνικού Θεάτρου με την ΕΛΣ. Ως αντανάκλαση της δικής του απόφασης να επιφορτιστεί με διευθυντικά καθήκοντα πέραν των καλλιτεχνικών αναζητήσεων, ο «Γαλαξίας» καταπιάνεται με την έννοια της αρχής των πραγμάτων. Δεν είναι ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο; «Είναι όντως μια μεγάλη ιδέα, εάν θέλει κανείς να την αναλύσει», μου είπε. «Ωστόσο δεν επικεντρώνομαι στην πολυπλοκότητα της υπόστασης του σύμπαντος και της προέλευσής του. Αυτό αποτελεί το εικαστικό και θεωρητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετώ την παράσταση. Πιο πολύ με ενδιαφέρει η χαρά και η αγωνία που έχει κανείς στην πρώτη επαφή με μια σύλληψη. Ο πυρήνας του έργου βρίσκεται στη γέννηση αυτή καθαυτήν. Με ενδιέφερε επίσης το μυστήριο και ο μυστικισμός που καλύπτει την έννοια της κοσμογονίας. Το ακατανόητο και το φανταστικό, σε συνδυασμό με τα επιστημονικά δεδομένα και τον φιλοσοφικό προβληματισμό. Με σαγηνεύει η ιδέα του άγνωστου, αλλά πάνω από όλα κάνω χορό».
Το μότο του Αντώνη Φωνιαδάκη είναι: «Εμπλουτίζοντας προσθέτω». Τι σημαίνει αυτό για τη δουλειά του; «Το Μπαλέτο της ΕΛΣ είναι το μοναδικό σώμα χορευτών στην Ελλάδα που μπορεί να υπηρετήσει ένα λυρικό ρεπερτόριο. Αυτό είναι κάτι που σέβομαι και αγαπώ», είπε. «Η πρόκληση για μένα συνίσταται στη δημιουργία ενός νέου προφίλ για το Μπαλέτο, και αυτό προσπαθώ να κάνω με τον “Γαλαξία”. Ισως το δικό μου εγχείρημα θεωρηθεί κάπως τολμηρό σε σχέση με το πώς φαντάζεται κανείς ένα κλασικό έργο για την ΕΛΣ. Στη συγκεκριμένη παράσταση συνδιαλέγονται οι κλασικοί χορευτές του Μπαλέτου με τους μοντέρνους, και εγώ ως χορογράφος σέβομαι την τεχνική των μεν και των δε. Αλλωστε οι ίδιοι οι χορευτές του Μπαλέτου ανταποκρίθηκαν θετικά στην πρόκληση. Είδα χαρά και περιέργεια, είδα πρόοδο. Αυτό αποτελεί ένα πολύ θαρραλέο και ελπιδοφόρο μήνυμα ότι οι θεσμοί εξελίσσονται».
Κατά τη διάρκεια της πρόβας καθόταν σε μία από τις πρώτες σειρές της πλατείας φορώντας αθλητική φόρμα. Παρακολουθούσε, έδινε εντολές με σιγουριά αλλά χωρίς ένταση και κατηύθυνε μια πολύ απαιτητική χορογραφία, στην οποία αμέσως αναγνωρίζουμε την τεχνική του. Εύκολα μπορούσα να τον φανταστώ να ανεβαίνει στη σκηνή για να διδάξει τους χορευτές. Ολα επάνω του μαρτυρούσαν ότι είναι ένας από αυτούς.
Αργότερα, στη διάρκεια της συνέντευξης, είπε: «Αγαπώ τους χορευτές και έχω κάποια πράγματα που θα ήθελα να τους μεταδώσω». Ηταν συγκροτημένος και πλήρως ελεγχόμενος. Το άγχος και η ευθύνη που τον βάραινε, φάνηκαν μόνον μια στιγμή. Φώναξε στην ομάδα του: «Συγκεντρωθείτε, έχουμε μόνον μία εβδομάδα μέχρι την πρεμιέρα!». Στην πραγματικότητα είχαν ακόμη δύο.
Χοροθέατρο Γαλαξίας, του Αντώνη Φωνιαδάκη. Συμπαραγωγή Εθνική Λυρική Σκηνή – Εθνικό Θέατρο. Θέατρο ΡΕΞ – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», για 15 παραστάσεις. Πληροφορίες: www.nationalopera.gr, www.n-t.gr.