Μια καλλιτεχνική πρόταση, είτε είναι μουσική είτε θεατρική, αφήνει πάντα ένα χαρακτηριστικό αίσθημα στα πρόσωπα των ανθρώπων. Σάββατο βράδυ έξω από το Gazarte, μόλις έχει τελειώσει η παράσταση «Βαμβακάρης κατά Ξαρχάκο». Το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο από κόσμο που δεν λέει να απομακρυνθεί, οι εντυπώσεις τους γίνονται θέμα συζήτησης στις παρέες.
Ολοι επαινούν τον Ξαρχάκο για τον τρόπο που προσέγγισε το έργο του Συριανού ρεμπέτη. Βράδυ Τρίτης στο «Πορεία». Το δρομάκι της οδού Τρικόρφων έχει κλείσει, τα τσιγάρα αναβοσβήνουν, το «Υψωμα 731» του Αρη Μπινάρη δημιούργησε την αίσθηση μιας διαφορετικής βραδιάς, ακόμη και γι’ αυτούς που διαφωνούσαν.
Δύο διαφορετικά καλλιτεχνικά γεγονότα, που έχουν όμως ένα κοινό σημείο. Αποτελούν τολμηρές, αν όχι αιρετικές ματιές σε αυτά που χαρακτηρίζουμε «ιερά και όσια» – σε διαφορετικούς τομείς ασφαλώς: το μεν «Βαμβακάρης κατά Ξαρχάκο» πάνω στον «πατριάρχη του ρεμπέτικου», το δε «Υψωμα 731» πάνω σε μια ιστορική μάχη των Ελλήνων το 1941 εναντίον των Ιταλών. Ο Ξαρχάκος άγγιξε με σεβασμό το έργο του Βαμβακάρη, χτίζοντας κομμάτι κομμάτι το σφιχτοδεμένο πρόγραμμα, με ενορχηστρώσεις νεωτερικές που ξαφνιάζουν –είναι μάστορας σε αυτό– με καλοκουρδισμένους μουσικούς και συντονισμό. Μια έντεχνη ματιά πάνω στην αψάδα των τραγουδιών του ρεμπέτη, που δεν στερεί τους χυμούς, αντίθετα τους αναδεικνύει διαφορετικά. Ακόμη περισσότερο, την ευαισθησία πίσω από τους σκληρούς στίχους. Λες και σμίγει το ρεμπέτικο με το μπλουζ και οι φωνές δύο αταίριαστων μουσικά καλλιτεχνών, της Δήμητρα Γαλάνη και του Μιχάλη Μυτακίδη. Η πρώτη δίνει ξεχωριστές ερμηνείες στο «Τι μ’ ωφελούν οι άνοιξες» και το «Αντιλαλούν οι φυλακές», ο δεύτερος καλοδουλεμένες παρλάτες και πρόζες στις οποίες θαυμάζεις πώς ανταμώνει η κοινωνική ματιά στον λόγο του χιπ χοπ με εκείνη του ρεμπέτικου.
Τολμηρός και ο Αρης Μπινιάρης στο «Πορεία», στη φόρμα της θεατρικής αφήγησης συναυλιακού τύπου παρουσιάζοντας ένα κομμάτι της λησμονημένης ιστορίας μας. Είναι λεπτά τα όρια στην εποχή που απολαμβάνει τις παρεξηγήσεις, αλλά εκείνος κατάφερε να κάνει μια παράσταση που, διαφωνείς ή συμφωνείς, ξεφεύγει από ιδεολογικές αγκυλώσεις.