Μέσα στους αιώνες της ιστορίας του –άρχισε να χτίζεται το 1386– ο καθεδρικός του Μιλάνου, το περίφημο Ντουόμο, έχει δει εκατοντάδες μεγαλόπρεπες πασχαλιάτικες λειτουργίες, με ανθρώπους να γεμίζουν τα πελώρια κλίτη του, σε συλλογικές προσευχές που προκαλούν δέος ακόμα και στους μη πιστούς. Φέτος ωστόσο, για πρώτη φορά, το (καθολικό) Πάσχα ήρθε και ο μεγάλος ναός παρέμεινε άδειος· το άγρια χτυπημένο από την πανδημία Μιλάνο δεν είναι μέρος για χριστιανικές –ή οποιουδήποτε είδους– συγκεντρώσεις και γιορτές. Αδειο λοιπόν το Ντουόμο, αλλά όχι και σιωπηλό. Το βράδυ της Κυριακής, η μοναδική φωνή του Αντρέα Μποτσέλι αντήχησε στους πανύψηλους τοίχους του καθεδρικού, σε μια ημίωρη συναυλία-προσευχή, η οποία μεταδόθηκε σε όλον τον κόσμο μέσω Διαδικτύου.
«Πιστεύω στη δύναμη της συλλογικής προσευχής, πιστεύω στο χριστιανικό Πάσχα, ένα πανανθρώπινο σύμβολο αναγέννησης το οποίο όλοι –είτε είναι πιστοί είτε όχι– πραγματικά χρειάζονται τώρα. Χάρη στη μουσική, που μεταδίδεται ζωντανά, φέρνοντας μαζί εκατομμύρια ενωμένα χέρια παντού στον κόσμο, θα αγκαλιάσουμε την πληγωμένη, παλλόμενη καρδιά της Γης, αυτό το υπέροχο διεθνές καμίνι που είναι λόγος και της ιταλικής περηφάνιας», ακούσαμε τον Ιταλό ερμηνευτή να λέει πριν πάρει θέση για να τραγουδήσει γνωστούς ύμνους, με τη συνοδεία μονάχα ενός οργανίστα.
Περίπου 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι συντονίστηκαν για να ακούσουν ζωντανά τον Μποτσέλι, ενώ πάνω από 25 εκατομμύρια είχαν δει μέχρι χθες την εμφάνισή του στο YouTube. Συνοδεύοντας τη φωνή του, η ιταλική τηλεόραση πρόβαλε πανοραμικά πλάνα από το Μιλάνο, την Μπρέσια, το Μπέργκαμο, αλλά και το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, όλα με κοινό παρονομαστή αυτή την πρωτόγνωρη ερημιά που επικρατεί τις τελευταίες εβδομάδες.
Σαν ευχή και ταυτόχρονα παραβολή για όσα ελπίζουμε σύντομα να συμβούν, στο τέλος της συναυλίας ο Αντρέα Μποτσέλι βγήκε έξω, στα σκαλοπάτια του Ντουόμο, για να τραγουδήσει στα αγγλικά το «Amazing Grace», τον διάσημο ύμνο του Τζον Νιούτον.