Σε μια εποχή κατά την οποία δεν βγαίνουν πολλοί δίσκοι, παρά μόνον ανεβαίνουν κομμάτια σε μουσικές πλατφόρμες, οι The Next Step κυκλοφορούν το τρίτο τους τζαζ άλμπουμ σε βινύλιο και cd, με έξι συνθέσεις των μελών του κουαρτέτου, γεμάτες ατμόσφαιρες και ορμή. Είναι ένα σχήμα που μάθαμε την προηγούμενη δεκαετία ως κουιντέτο, αλλά τώρα κάνουν καινούργια αρχή, με τέσσερα πια μέλη, χωρίς πνευστό όργανο. «Ορίζουμε καλύτερα το κέντρο μας και τα θέλω μας στη μουσική» λέει στην «Κ» ο πιανίστας της μπάντας Γιάννης Παπαδόπουλος. Οσο για το «At the Zoo» (Puzzlemusik), την καινούργια τους δουλειά που έρχεται μετά πέντε χρόνια δισκογραφικής απουσίας και ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια εμφανίσεων στο τζαζ κλαμπ «The Zoo» στο Χαλάνδρι, κουβαλά νέο ήχο αποτέλεσμα αλλαγών και ζυμώσεων.
Η διαφορά τους από τις δισκογραφικές δουλειές που εκδίδονται και απευθύνονται στο ευρύ κοινό είναι ότι «εμείς δουλεύουμε με καθαρά δημιουργικό κριτήριο. Γράφουμε δίσκους για τους ελάχιστους που αγοράζουν φυσικό προϊόν και μάλιστα τους ακούν ολόκληρους, σε μια εποχή κατά την οποία ο κόσμος ακούει κυρίως τραγούδια». Βέβαια, το κοινό της τζαζ δίνει βάρος στην ακρόαση, «κάτι που δεν έχει η νέα γενιά ακροατών».
«Είμαστε τέσσερις διαφορετικές ιστορίες», συστήνει το σχήμα εκ μέρους όλων ο Γ. Παπαδόπουλος. Ο ίδιος όπως και ο ντράμερ Βασίλης Ποδαράς πήγαιναν στο μουσικό Γυμνάσιο της Παλλήνης. «Εγω άκουγα κλασική μουσική γιατί έπαιζα πιάνο και έπειτα ροκ και μέταλ, όπως και όλοι οι άλλοι. Ο Θοδωρής Κότσυφας, ο κιθαρίστας μας έπαιζε μπουζούκι. Ηρθε από τη Νάουσα και συνάντησε την κιθάρα αργότερα, μέσω του ροκ. Ο κοντραμπασίστας Ντίνος Μάνος ήρθε από τις Σέρρες, έπαιζε τσέλο αρχικά και λόγω του ροκ έπιασε το ηλεκτρικό μπάσο. Ολοι μας βρεθήκαμε στην Κέρκυρα για σπουδές. Εκεί, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, υπήρχε μία μεγάλη κοινωνία φοιτητών και καθηγητών που δημιουργούσε πολλά μικρά υποσύνολα, σαν μία μεγάλη παρέα. Υπήρχαν πολλές αφορμές για μουσικές ζυμώσεις». Στην Αθήνα συνάντησαν τον Ελληνοσουηδό σαξοφωνίστα Ορφέα Τσουκαλά και οι πέντε τους μοιράστηκαν το ίδιο όνειρο μέχρι που αποχώρησε οριστικά για την Σουηδία. Για κάποια λάιβ αντικαταστάθηκε από τον Τάκη Πατερέλη και από τον Tivon Pennicott.
Υστερα από πέντε χρόνια δισκογραφικής απουσίας, η μπάντα επιστρέφει με τις ηχογραφήσεις που έγιναν στο τζαζ κλαμπ The Zoo.
Σήμερα, στα 30 και κάτι, επαγγελματίες μουσικοί και οι τέσσερις, οι «The Next Step» είναι διασκορπισμένοι ανάμεσα σε Λονδίνο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Στο Λονδίνο κατοικεί μόνιμα πλέον Βασίλης Ποδαράς ή Billy Pod όπως είναι γνωστός, ενώ ο κοντραμπασίστας Ντίνος Μάνος λίγο πριν από το lockdown έγινε μέλος της ΚΟΘ και μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Οι άλλοι δύο ζουν στην Αθήνα. Για τις υποχρεώσεις τους πια, θα έχουν καλύτερο προγραμματισμό. Αλλωστε, έγιναν επαγγελματίες μέσα στην οικονομική κρίση.
Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για τζαζ από Ελληνες ή ελληνική τζαζ, ρωτάω τον Γ. Παπαδόπουλο. «Υπάρχουν σχήματα που αναζητούν τον ιδιαίτερο ελληνικό ήχο, κι άλλα που ακολουθούν τον ήχο που τους αρέσει, ο οποίος μπορεί να είναι της Νέας Υόρκης του ’40, δεν έχει σημασία. Εμείς αντιλαμβανόμαστε την τζαζ ως μία μουσική γλώσσα παρά ένα σύνολο εννοιών. Οπως έχει πει ο Αμερικανός κιθαρίστας Pat Metheny, “τζαζ για μένα είναι ρήμα δεν είναι ουσιαστικό”».
Τι είναι αυτό που την κάνει να έχει πιστούς οπαδούς, σε μία χώρα που έχει παράδοση κυρίως στο τραγούδι; «Είναι ένας κόσμος που άπαξ και ανοιχτεί μπροστά σου τον ερωτεύεσαι. Η τζαζ είναι σαν ένας δύσκολος χαρακτήρας, ίσως λίγο δύστροπος, που άμα τον γνωρίσεις από κοντά είναι φανταστικός. Στο βάθος δεν έχει τίποτα δύσκολο, είναι αθώα και άμεση. Δεν έχει την αμεσότητα του τραγουδιού, τα νοήματα δεν είναι αλληγορικά αλλά ευθεία και βαθιά. Μου φαίνεται λογικό να ξεδίνει κάποιος με άλλη μουσική αλλά να μπαίνει σε ένα κόσμο διαλογισμού με την τζαζ».
Υποστηρίζει επίσης ότι όσο μεγαλύτερο εύρος ακουσμάτων έχει ο μουσικός, τόσο περισσότερα πράγματα ανακαλεί. Λίγη ώρα πριν από τη συζήτησή μας, διάλεξε να ακούσει τον Μπομπ Ντίλαν. Οχι το νέο άλμπουμ αλλά το «Blonde on Blonde» του 1966.
Πώς θα είναι η μετα-COVID εποχή για τα λάιβ; Για μια γενιά μουσικών που βιοπορίζεται από τη διδασκαλία ενώ παίζουν σε 10 έως 15 σχήματα ο καθένας τους; «Είναι πρωτόγνωρο ό,τι συνέβη αλλά προέχει να είμαστε υγιείς». Ο πιανίστας των The Next step Quartet θεωρεί ότι η σκηνή της τζαζ στην προηγούμενη κρίση ωφελήθηκε, αφού το κοινό στράφηκε στο απλό, το κοντινό και τους μικρούς χώρους. «Επειδή ως επαγγελματίες βγήκαμε στην προηγούμενη κρίση, μάθαμε να σκεφτόμαστε συλλογικά παρά ατομικά. Απλώς αναρωτιέσαι: πάλι;».