Η Μάγχη χωρίζει αλλά και ενώνει

Η Μάγχη χωρίζει αλλά και ενώνει

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μουσική δωματίου του 20ού αιώνα συνθετών που έζησαν εκατέρωθεν της Μάγχης, περιέλαβε η συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Gazarte στις 12 Μαΐου. Τα έργα ερμήνευσε το Κουαρτέτο Αθηνών, αποτελούμενο από τους Γιώργο Μάνδυλα (α΄ βιολί), Παναγιώτη Τζιώτη (β΄ βιολί), Πάρι Αναστασιάδη (βιόλα) και Ισίδωρο Σιδέρη (τσέλο). Μαζί τους συνεργάστηκαν οι Νίκος Νικόπουλος (φλάουτο), Χριστίνα Παντελίδου (αγγλικό κόρνο), Κώστας Τζέκος (κλαρινέτο) και Γωγώ Ξαγαρά (άρπα).

Η χαλαρή ατμόσφαιρα του χώρου με τα τραπεζάκια και τα χαμηλωμένα φώτα ήταν συμβατή με τη διάθεση των τεσσάρων έργων του προγράμματος. Η βραδιά ξεκίνησε με τις τρεις «Νοβελέτ» του Φρανκ Μπριτζ, τρία σύντομα νεανικά κομμάτια με χαρακτήρα μουσικής σαλονιού. Το Κουαρτέτο Αθηνών απέδωσε με επιτυχία τη διαρκώς μεταβαλλόμενη διάθεση, αρχικά γαλήνια, στη συνέχεια παιγνιώδη και τελικά ζωηρή.

Στη συνέχεια ακούστηκε το Κουιντέτο για αγγλικό κόρνο, βιολί, βιόλα και τσέλο του Ζαν Φρανσέ. Παρότι γράφτηκε το 1971, το έργο μοιάζει να αποτίει φόρο τιμής στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, καθώς κυριαρχούν το ράγκταϊμ και η εξωστρεφής, χαλαρή και κεφάτη διάθεση. Ακόμα και στα πιο χαμηλόφωνα μέρη ο συνθέτης παραμένει ατμοσφαιρικός, αναζητώντας περισσότερο τη νοσταλγία και την ονειρική διάθεση, παρά τον στοχασμό. Εξαιρετική ήταν η Χριστίνα Παντελίδου, τόσο στις ζωηρές όσο και στις λυρικές σελίδες, ενώ στο ίδιο υψηλό επίπεδο συνομίλησαν μαζί της τα έγχορδα.

Απολαυστική ήταν επίσης η Γωγώ Ξαγαρά στο Κουιντέτο για άρπα και έγχορδα του Αρνολντ Μπαξ, έργο του 1919 σε ένα μόνο μέρος. Ο τσελίστας Ισίδωρος Σιδέρης αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο την ευκαιρία που δίνει ο συνθέτης, προσφέροντας στον ήχο του γοητευτικού αυτού χαμηλού εγχόρδου μία σύντομη, αλλά προβεβλημένη μουσική φράση.

Η βραδιά έκλεισε με τη σύνθεση «Εισαγωγή και αλέγκρο» για άρπα, κουαρτέτο εγχόρδων, φλάουτο και κλαρινέτο του Μορίς Ραβέλ. Εργο του 1905, γράφτηκε προκειμένου να επιδείξει τις δυνατότητες μιας άρπας του οίκου «Εράρ». Επιπλέον, ο Ραβέλ έπλασε έναν ξεχωριστό ηχητικό κόσμο, διάφανο, αισθαντικό, ευαίσθητο, συνδυάζοντας ξύλινα πνευστά, φλάουτο και κλαρινέτο με τα έγχορδα και την άρπα. Η Γωγώ Ξαγαρά απέδωσε τη μελωδική έμπνευση του συνθέτη με καθαρό ήχο και δεξιοτεχνική άνεση και μαζί με τους συναδέλφους της δικαίωσαν τις επιλογές του Ραβέλ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή