Το κοινό που είχε μαζευτεί την Παρασκευή το βράδυ στο στενό πεζοδρόμιο της Λιοσίων έξω από το Gagarin είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Καρό πουκάμισα, περιποιημένα μουστάκια, μεγάλα κοκάλινα γυαλιά· ένα σεβαστό κομμάτι της χίπστερ κοινότητας της πόλης ήταν εκεί. Αφορμή για τη «μάζωξη», οι Δανοί Raveonettes, οι οποίοι επέστρεψαν στη χώρα μας έπειτα από τρία χρόνια.
Οι πολύ αξιόλογοι Ελληνες Cyanna Mercury ανέλαβαν το ζέσταμα για το δίδυμο των Raveonettes, οι οποίοι έπαιξαν για μιάμιση ώρα, σε ένα setlist (αναμενόμενα) βασισμένο κυρίως στον πρόσφατο άλμπουμ τους με τίτλο «Pe’ ahi». Εκεί ίσως εμφανίζεται μια ένσταση, ειδικά από τους παλιότερους φαν, καθώς και για το γεγονός πως υπήρχε στην ερμηνεία τους αρκετό «playback», μεγάλη συμμετοχή του υπολογιστή δηλαδή, με τον οποίο μπάσο, κιθάρα και ντραμς συνεργάζονταν.
Και τα δύο αυτά στοιχεία, πάντως, προσωπικά ελάχιστα με ενόχλησαν, αφού είναι αναπόσπαστα του νέου ήχου – υπογραφής του σχήματος, ο οποίος σαν γιγάντιος ισοπεδωτικός πίδακας ξεχυνόταν από τα ηχεία του Gagarin, ενός χώρου που αξίζει να σημειωθεί πως είναι από τους αρτιότερους ακουστικά στην πόλη. Ακόμη πιο θετικό βρήκα το γεγονός πως και οι παλιές επιτυχίες, τις οποίες ούτως ή άλλως παίζουν στα λάιβ, έχουν μεταλλαχθεί για να ταιριάξουν στα νέα μουσικά καλούπια της μπάντας. Και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Κομμάτια σαν το διάσημο «Love in a Trashcan» υπέστησαν κανονική ηλεκτροπληξία για να βγουν πιο δυναμικά και ανήσυχα, πιστά σε ένα νέο στυλ που και οι φαν θα πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν.