Ηταν τη βραδιά του πρώτου ντιμπέιτ, εκείνου του ελαφρώς απαράδεκτου, που κανένας από όσους το έχασαν δεν στενοχωρήθηκε. Πολύ περισσότερο οι χιλιάδες που γέμισαν ασφυκτικά τις κερκίδες του Ηρωδείου, αναμένοντας τη σπάνια ευκαιρία να ακούσουν το έργο ενός παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη στο απόγειο των δημιουργικών του δυνάμεων. Ο Αλεξάντρ Νεσπλά δεν τους (μας) απογοήτευσε. Στις περίπου δυόμισι ώρες καθαρής μουσικής, ο συνθέτης των κινηματογραφικών μουσικών επενδύσεων ξεδίπλωσε τα διασημότερα έργα του των τελευταίων 10 ετών, με τη συνοδεία της εξαιρετικής ΚΟΑ και το κοινό καθηλωμένο στις κινήσεις των χεριών του.
Συναρπαστικές περιπέτειες, τρυφεροί έρωτες και αγωνιώδεις αναζητήσεις αποτυπώθηκαν ηχητικά με τόση ένταση και μουσική ποικιλία, ώστε ακόμα και οι σινεφίλ δεν νοσταλγήσαμε την εικόνα, παρά «τραφήκαμε» με χειμαρρώδη ήχο, τον οποίο αφήνεις να σε κατακλύσει (καλύτερα) με τα μάτια κλειστά. Είτε πρόκειται για τα γεμάτα σασπένς μουσικά θέματα του «Ghost Writer» και του «Χάρι Πότερ» είτε για το παιγνιώδες του «Immitation Game» και το αληθινά μαγικό του «Girl with the Pearl Earing», η τέχνη του Ντεσπλά ξεχωρίζει άνετα, με την πάντα παρούσα μελαγχολία της, από αυτήν των περισσότερων συναδέλφων του, ειδικά όσον αφορά το Χόλιγουντ.
Ο ίδιος ο Γάλλος (με Ελληνίδα μητέρα) δημιουργός έδειχνε συγκινημένος για την παρουσία του στον χώρο του Ηρωδείου· με μια ελαφριά «οσμή» αυταρέσκειας, ωστόσο πάντα ευγενικός, έκανε μικρές παρεμβάσεις από μικροφώνου, συστήνοντας κάποια από τα κομμάτια και κερδίζοντας συνεχώς το χειροκρότημα του κοινού, το οποίο έφυγε, ως επί το πλείστον, με το χαμόγελο στα χείλη.