Φωτογραφίες: © Π. Σκαφίδας
Ο «Πυγμαλίωνας» (1748) του Ζαν-Φιλίπ Ραμό παρουσιάζεται από τις 23 Οκτωβρίου στο θέατρο «Πόρτα». Είναι η φετινή παράσταση της ομάδας μουσικού θεάτρου «Ραφή», η οποία και αυτή τη φορά επιχείρησε να δει με διαφορετική ματιά το έργο που ανεβάζει. Ετσι, η ιστορία του καλλιτέχνη ο οποίος ερωτεύεται το δημιούργημά του μεταφέρθηκε «στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ, των φιλμ νουάρ και της ποτοαπαγόρευσης», όπως αναφέρει το πρόγραμμα. Ο Πυγμαλίων είναι συγγραφέας και το δημιούργημά του ένας μοιραίος γυναικείος χαρακτήρας σε ταινία.
Η μεταφορά θεατρικών και μουσικών έργων στις ΗΠΑ του 1950 αποτελούσε συνήθη λύση περασμένων δεκαετιών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός από τις πολυχρησιμοποιημένες στερεότυπες εικόνες από τον αμερικανικό κινηματογράφο και ήρωες στα πρότυπα της Τζέιν Μάνσφιλντ, της Λορίν Μπακόλ και του Χάμφρι Μπόγκαρντ (κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος, φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος), δεν διέκρινε κανείς τη δραματουργία, η οποία θα δικαιολογούσε τη μεταφορά από τον σκηνοθέτη Πάρι Μέξη. Το κομμάτι του χορού, κρίσιμο στη μονόπρακτη όπερα-μπαλέτο του Ραμό, υποβαθμίστηκε (χορογραφία: Ιωάννα Αποστόλου), ενώ το τελετουργικό στοιχείο της μουσικής οδήγησε σε στατικές, ελάχιστα κινηματογραφικές λύσεις.
Η άποψη για την όψη της παράστασης επεκτάθηκε στο ακρόαμα. Επιλέχθηκε το έργο να μη δοθεί από σύνολο μπαρόκ μουσικής. Προκειμένου να ταιριάζει καλύτερα με το θέαμα, προτιμήθηκε να μεταγραφεί από τον Μιχάλη Παπαπέτρου για σύνολο τζαζ, που περιλάμβανε σοπράνο σαξόφωνο, βιολί, τζαζ κιθάρα, κοντραμπάσο και πιάνο. Η ενδιαφέρουσα και τολμηρή πρόταση υλοποιήθηκε έντιμα μεν, αλλά διστακτικά. Τα ιδιαίτερα ηχοχρώματα του σαξοφώνου και της κιθάρας αξιοποιήθηκαν με πολύ διακριτικό τρόπο, το ιδιαίτερο χρώμα υπήρξε περιορισμένο. Ωστόσο, οι μουσικοί απέδωσαν την παρτιτούρα με ακρίβεια και αίσθηση του ύφους, αναδεικνύοντας την ομορφιά της μουσικής του Ραμό.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο τενόρος Δημήτρης Ναλμπάντης έδωσε όλες του τις δυνάμεις, όπως το συνηθίζει, με αποτέλεσμα ένα ενδιαφέρον πορτρέτο, παρότι η φωνή του αποδίδει καλύτερα σε διαφορετικό ρεπερτόριο. Επιτυχημένη ήταν η διανομή στους τρεις γυναικείους ρόλους, καθώς τη Σεφίζ, ερωμένη του Πυγμαλίωνα, απέδωσε με την αισθησιακή φωνή της η Μάιρα Μηλολιδάκη, τον Ερωτα υποδύθηκε με χάρη η Αναστασία Κότσαλη και τη βαμπ/δημιούργημα του Πυγμαλίωνα ερμήνευσε με καθαρή φωνή και ακρίβεια η Λητώ Μεσσήνη.