Εξαιρετική ήταν η δουλειά που έκαναν ο Γιώργος Πέτρου και η Καμεράτα στον «Μεσσία» του Χέντελ, τον οποίο ερμήνευσαν στην εκδοχή της πρώτης παρουσίασής του στο Δουβλίνο το 1742. Ο κόπος τους θα είχε εκτιμηθεί καλύτερα και το αποτέλεσμα θα είχε συνεπάρει περισσότερο το ακροατήριο, εάν επιλεγόταν μία από τις μικρότερες αίθουσες του Μεγάρου Μουσικής αντί της αίθουσας «Τριάντη», όπου παρουσιάστηκε το ορατόριο στις 12 Δεκεμβρίου. Μοιάζει οξύμωρο να προτείνει κανείς τον «Μεσσία» με ολιγομελές σύνολο οργάνων εποχής και ιστορικούς τρόπους ερμηνείας, οι οποίοι αναπαράγουν αριθμητικά και αισθητικά τις δυνάμεις της πρώτης εκτέλεσης, αλλά να αποδίδει το έργο σε αίθουσα με υπερδιπλάσια χωρητικότητα από εκείνη στην οποία είχε πρωτοπαρουσιαστεί. Η επιλογή αυτή προφανώς σχετίζεται με εμπορικά κριτήρια.
Ωστόσο, όπως έδειξε η πληρότητα της «Τριάντη», το brand name του Πέτρου και της Καμεράτας σε συνδυασμό με την περίσταση (Χριστούγεννα), επέτρεπαν διαφορετική λύση.
Τα παραπάνω έχουν σημασία, καθώς ο Πέτρου αποφάσισε να αναδείξει πρωτίστως πόσο χαμηλών τόνων είναι η μουσική του Χέντελ, προβάλλοντας τις ποιότητες μουσικής δωματίου, σε αντιδιαστολή προς το blow-up που υπέστη το ορατόριο κατά τη βικτωριανή εποχή. Τα χάλκινα περιορίστηκαν σε δύο τρομπέτες, οι οποίες ήχησαν μονάχα σε τέσσερα μουσικά μέρη. Ο Χέντελ τις επιστρατεύει για την ιδιαίτερη λάμψη τους και ελπίζει μέσω αυτής να εντυπωσιάσουν το κοινό. Στην «Τριάντη» το εφέ αυτό απορροφήθηκε ολότελα από τον χώρο. Αντίστοιχα ίσχυσαν για τα τύμπανα. Ο Χέντελ υπήρξε κατεξοχήν θεατρικός συνθέτης και τα εφέ στη μουσική του έχουν σημασία.
Μόνο θετικά λόγια βρίσκει κανείς για τα έγχορδα της Καμεράτας και τη μουσική διεύθυνση του Πέτρου, για την απόδοση της ατμόσφαιρας κάθε μεμονωμένης άριας και χορωδιακού. Από τη στοχαστική ώς τη γιορτινή διάθεση, όλο το εύρος των συναισθημάτων αποδόθηκε με μουσικότητα και με τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις, ενώ σημαντική υπήρξε η συμβολή του Γεράσιμου Χοϊδά στο τσέμπαλο και στο εκκλησιαστικό όργανο.
Ισορροπημένο υπήρξε το κουαρτέτο των μονωδών, η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη, η μεσόφωνος Μαίρη-Ελεν Νέζη, ο τενόρος Γιάννης Φίλιας και ο βαθύφωνος Πέτρος Μαγουλάς, ενώ με ακρίβεια και εστιασμένο ήχο τραγούδησαν οι χορωδοί του συνόλου Armonia Atenea (προετοιμασία: Α. Γεωργακάτος).