Το συναυλιακό καλοκαίρι «σκοντάφτει» κι αυτό στα νέα οικονομικά μέτρα. Συναυλίες ανακοινώνονται, προγράμματα σχεδιάζονται, επιχειρηματίες τολμούν μπροστά στον κίνδυνο των νέων φόρων, όμως κανείς δεν γνωρίζει τι θα φέρει η αγορά. Τα υψηλά μισθώματα σε συνάρτηση με τον αυξημένο ΦΠΑ, δυσκολεύουν όλο και περισσότερο τα σχέδια διοργανωτών και καλλιτεχνών.
Αν πέρυσι ο κλάδος δέχθηκε ένα μεγάλο χτύπημα από τις εκλογές και τα Capital Controls, η φετινή χρονιά θα είναι χειρότερη. «Ο χώρος κλυδωνίζεται», λένε όσοι ασχολούνται με τα συναυλιακά θεάματα. Υπερβολές;
Κάθε άλλο, απαντάει η Κατερίνα Σταματάκη (εταιρεία Prospero), από τις εμπειρότερες του χώρου που εκπροσωπεί, μεταξύ άλλων, καλλιτέχνες όπως οι Δήμητρα Γαλάνη, Νατάσσα Μποφίλιου, Γιώτα Νέγκα κ.ά. «Το 2015 ξεκινήσαμε δυναμικά αλλά στην πορεία η σεζόν καταστράφηκε. Το γραφείο μας από τις 40 συναυλίες ακύρωσε τις 38».
Τα προβλήματα άρχισαν το 2009 όταν η κρίση διέκοψε τις πωλήσεις συναυλιών σε τοπική αυτοδιοίκηση, περιφέρεια, φεστιβάλ. Η πτώση, εξηγεί στην «Κ», «ξεκίνησε με 50% και κατέληξε 95% το 2012. Αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν τα περισσότερα γραφεία. Οσα συνεχίζουν είναι επειδή μπήκαν στο κομμάτι της παραγωγής».
Τώρα, ως μέλος (ταμίας) του Πανελλήνιου Συνδέσμου Διοργανωτών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων που εκπροσωπεί το σύνολο των εταιρειών – διοργανωτών συναυλιών, εξηγεί γιατί ζητούν από δήμους και φορείς που διαθέτουν θέατρα για συναυλίες, να μειώσουν τα μισθώματα.
Η κατά 10% αύξηση του ΦΠΑ του εισιτηρίου συναυλίας το οποίο από 13% έγινε 23% τον Ιούλιο του 2015 και τώρα δρομολογείται να ανέβει στο 24% είναι βασικά αγκάθια. Το κοινό δεν μπορεί να αντέξει αύξηση στα εισιτήρια που τώρα ανέρχονται στα 12 με 15 ευρώ, λέει η κ. Σταματάκη.
Το πρόβλημα δημιουργείται με τους χώρους του φεστιβάλ Βράχων στον Βύρωνα, το Κατράκειο αλλά και το Θέατρο Παπάγου που δεν ανταποκρίνονται στο αίτημα του συλλόγου για ενοίκιο 6% επί του καθαρού εισιτηρίου, αφού αφαιρεθούν ο ΦΠΑ 13% και η ΑΕΠΙ 7%. Αντίθετα, η Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, το Βεάκειο και το θέατρο Πέτρας συμφώνησαν όπως το Θέατρο Δάσους και Γης Θεσσαλονίκης, το Αλκαζάρ και τα Θερινά Θέατρα του Βόλου. Οι διοργανωτές συναυλιών δεν έχουν το προνόμιο – ΦΠΑ εισιτηρίων του 6% που έχουν οι θεατρικές παραγωγές, γι’ αυτό ζητούν τη βοήθεια της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αλλο πρόβλημα είναι οι παροχές. «Στον Βύρωνα για παράδειγμα, επιβαρυνόμαστε με όλα: από τις καρέκλες, τις εξέδρες, το ρεύμα, μέχρι το σεκιούριτι, τα ασθενοφόρα και το νερό που πίνουμε». Ο Σύνδεσμος «αντιπρότεινε 7% αντί για 6% για φέτος επειδή είναι κεντρικό θέατρο». Δεν τα βρήκαν. Ετσι τα μέλη του αποφάσισαν να συνεργαστούν με τα θέατρα που θα ρίξουν το ενοίκιο.
«Ο κόσμος βλέποντας έναν χώρο γεμάτο θεωρεί ότι υπάρχει κέρδος, αγνοώντας τις αυξήσεις που επιβλήθηκαν και τις συνθήκες. Για να βγει μια συναυλία της Μποφίλιου, χρειάζονται 4.000 εισιτήρια ώστε να μπορέσει να βγάλει τα έξοδά της, χωρίς να πληρωθούν η ίδια και το γραφείο. Στο Ηρώδειο απαιτούνται 24.000 ευρώ για το ενοίκιο, αλλά υπάρχει και το τέλος χρήσης του χώρου. Το Μέγαρο μάς παίρνει το 20% επί των εισπράξεων, βάζοντας ένα μίνιμουμ ποσό αποζημίωσης 15.000 για την ενοικίαση της αίθουσας την ημέρα, που δεν βγαίνει ούτε αν έχουμε sold out».
Ως τα μέσα Ιουνίου ο σχεδιασμός των μουσικών θεαμάτων συνεχίζεται, όμως το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο. «Υπολογίζουμε πτώση 30% διότι περιορίσαμε τις παραγωγές, αφού το 23% ΦΠΑ μας αποτρέπει να ξανοιχτούμε. Ποντάρουμε σε ένα 10 με 15% κέρδος επί των εισπράξεων που τώρα, ουσιαστικά θα μας το πάρει η εφορία. Οπότε πρέπει να προσανατολιστούμε σε χώρους με χαμηλότερο ενοίκιο ή σε μεγαλύτερους των 2.500 θέσεων».
Η κρίση, πάντως, προσγείωσε και τους καλλιτέχνες. «Αν μια συναυλία έχει κέρδη θα πάρουν ό,τι τους αναλογεί, αν έχει ζημία δεν θα πληρωθούν», λέει για το γραφείο της η κ. Σταματάκη.
Οι επενδύσεις προσαρμόζονται στα δεδομένα των καιρών. Ο Γιώργος Γεώργας δεν ανήκει στην κατηγορία των διοργανωτών συναυλιών, όμως μιλάει για το παράδειγμα του Half Note που το καλοκαίρι πάει δίπλα στο κύμα, στο Sirocco’s στην παραλία της Γλυφάδας. Με ρεπερτόριο που στηρίζεται στη νοσταλγία (Πλέσσας, Λίντα, Κανελίδου, Δάκης κ.ά.), μας δίνει τη ματιά των λάιβ στους χώρους. «Επιβιώνουμε. Εχουμε μεράκι με τους ξένους καλλιτέχνες της τζαζ και του μπλουζ αλλά τα έξοδα είναι μεγαλύτερα. Με τα ελληνικά σχήματα τα πάμε καλύτερα. Είδαμε ότι αντέχει η αγορά. Εχει ενδιαφέρον επίσης η προσέλευση των νέων που υπολογίζεται περίπου στο 35%. Πάντως, η συγκεκριμένη επένδυση είναι μια συνέργεια με τους υπευθύνους του χώρου».