Καθώς η Εθνική Λυρική Σκηνή μετακόμισε οριστικά στο Φάληρο, το θέατρο Ολύμπια, με την προνομιακή του θέση στο κέντρο της Αθήνας, αξιοποιείται ήδη από άλλους θεσμούς. Η πρώτη μουσική εκδήλωση του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών στον ιστορικό αυτόν χώρο ήταν ένα ρεσιτάλ τραγουδιού της Λένιας Ζαφειροπούλου, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιουνίου. Η βραδιά, με τίτλο «Transit songs», εντάχθηκε στο φετινό θέμα του Φεστιβάλ, το οποίο περιστρέφεται γύρω από την ιδέα της «ετερότητας», του «άλλου».
Η Λένια Ζαφειροπούλου, μουσικός, ποιήτρια και μεταφράστρια, διαμόρφωσε ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, το οποίο απέδωσε σε συνεργασία με τον σταθερό συνεργάτη της πιανίστα Αντρέι Χόβριν στη σκηνή του «Ολύμπια», μέσα σε ονειρικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε από τα ποιητικά βίντεο της Κατερίνας Μερτζάνη και της Σελίν Τοκμακίδη. Κορμός υπήρξε η έξυπνα διαλεγμένη ακολουθία τραγουδιών των Σούμπερτ, Μπρίτεν, Τσαϊκόφσκι, Σούμαν, Μπετόβεν και Μούσοργκσκι. Μέσα από αυτά ξεπρόβαλαν συναισθήματα και ανησυχίες κοινές, πέρα από εθνικά σύνορα και γλώσσες. Χρωματίζονταν, ωστόσο, κάθε φορά από την ειδική μουσική και λογοτεχνική «παράδοση» και την αισθητική κάθε λαού, πολύ περισσότερο που στην πλειονότητά τους οι συγκεκριμένες μουσικές μικρογραφίες ήταν καρποί του 19ου αιώνα, δηλαδή της εποχής ανάδειξης εθνικών κρατών και μουσικών.
Ζαφειροπούλου και Χόβριν έχουν αποδείξει ότι κινούνται με μεγάλη άνεση σε αυτό τον χώρο. Τα γερμανικά, αλλά ακόμη περισσότερο τα ρωσικά τραγούδια, με την ιδιαίτερη μελαγχολία και τη λαχτάρα που εκφράζουν, ταιριάζουν θαυμάσια στη φωνή της τραγουδίστριας. Γεμάτη στη μεσαία περιοχή και ισχυρή στην ψηλή, δεν χάνει τον όγκο της σε καμία θέση. Κυρίως, όμως, παραμένει εκφραστική, ικανή να ξεδιπλώνει μεγάλη παλέτα ηχοχρωμάτων και αποχρώσεων. Απ’ την πλευρά του, ο πιανίστας δεν αρκείται σε απλή συνοδεία: συνεισφέρει αποφασιστικά στη διάθεση κάθε τραγουδιού μέσα από μία ανάλογα πλούσια εκφραστική γκάμα.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τους «Φυγάδες» του Σούμαν, έργο για αφηγητή με συνοδεία πιάνου, το οποίο η Ζαφειροπούλου απέδωσε στα ελληνικά, με στυλιζαρισμένη θεατρικότητα, δίχως υπερβολή. Με αυτή την αφορμή, πρέπει να εξάρει κανείς ιδιαίτερα την καλή της άρθρωση της ερμηνεύτριας στις διάφορες γλώσσες, καθώς αυτή συνεισέφερε αποφασιστικά στη μουσικότητα των τραγουδιών. Παράλληλα, η προβολή των μεταφρασμένων στίχων σε οθόνη στο πίσω μέρος βοηθούσε στην κατανόηση κάθε μεμονωμένου τραγουδιού όπως επίσης στη ροή της βραδιάς. Οι υποβλητικοί φωτισμοί και τα βίντεο με την αργή κίνηση ενός «άλλου κόσμου» συνέβαλαν στον μετασχηματισμό μιας απλής βραδιάς τραγουδιού σε μια μουσική, ποιητική, εικαστική εμπειρία.