Δευτέρα βράδυ. «Σταυρός του Νότου», ώρα 1 π.μ. Ο Σωκράτης Μάλαμας αφήνει το κοινό να τραγουδήσει τη «Μνήμη» με όλη του τη δύναμη. Δεν πέφτει καρφίτσα. Γυρνάω στον διπλανό μου: «Καλά, δεν δουλεύει κανένας αύριο από αυτούς;». «Δουλεύουν, αλλά σαν το Σωκράτη δεν έχει», μου απαντά εκείνος. Κάτι σαν τη Χαλκιδική δηλαδή. Εχει πάντως δίκιο – δεν μπορώ να σκεφτώ πάνω από 2-3 Ελληνες μουσικούς που θα μπορούσαν να έχουν ασφυκτικά γεμάτο το «μαγαζί» κάθε Δευτέρα, με τα τραπέζια μάλιστα προκρατημένα για όλο τον επόμενο μήνα.
Ο Μάλαμας, που κατεβαίνει κάθε εβδομάδα από τον μόνιμο τόπο κατοικίας του στα Τρίκαλα για τις εμφανίσεις στον «Σταυρό», είναι τα τελευταία χρόνια από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες της χώρας κι ας μην ανήκει σε καμία… σόουμπιζ. Φαντάζει βέβαια λίγο παράξενο να λέμε «τα τελευταία χρόνια» για κάποιον που κοντεύει τις τρεις δεκαετίες παρουσίας στο πάλκο, όμως είναι και αλήθεια. Η κρίση έφερε τα τραγούδια του Μάλαμα –και αρκετών άλλων– πιο κοντά στο μεγάλο κοινό και ειδικά στις νεότερες ηλικίες. Τα ακούν στα ουζερί, στις μουσικές ταβέρνες και στα μοντέρνα καφενεία που πηγαίνουν πολύ πιο συχνά (πια) από τα σημαντικά ακριβότερα κλαμπ και τις μεγάλες πίστες. Τα απολαμβάνουν και σε καλοκαιρινές συναυλίες που μοιάζουν με πολυπληθή, επαρχιώτικα γλέντια. Εχουν γίνει, με λίγα λόγια, και μόδα.
Τον Σωκράτη Μάλαμα φυσικά λίγο τον απασχολεί αυτό. Εκείνος συνεχίζει να δίνει τις μαραθώνιες ερμηνείες του στον «Σταυρό» καθιστός, με ένα ποτήρι πάντα στο πλευρό και το κοινό πολύ κοντά του. Η φωνή του, από τις χαρακτηριστικότερες της ελληνικής σκηνής, συγκινεί τόσο στα δικά του όσο και σε τραγούδια άλλων αγαπημένων δημιουργών. Κανείς δεν μπορεί να πει τον «Διάφανο», την «Αμερική» ή την «Κοιλάδα των Τεμπών» του Θανάση Παπακωνσταντίνου όπως εκείνος. Κάθε φορά που ένα τέτοιο κομμάτι ξεκινά, νομίζεις πως ο –ούτως ή άλλως– περιορισμένος χώρος γίνεται ένα: σκηνή, καθιστοί και όρθιοι συμμετέχουν σε μια δική τους, σχεδόν παράλογη, ένωση που μεταφράζεται με στίχους και ορθάνοιχτα μάτια.
Βοηθάει βέβαια και το… επιτελείο, το οποίο είναι σε υψηλότατο επίπεδο. Ο Φώτης Σιώτας είναι, όπως πάντα, εξαιρετικός στο βιολί και τη βιόλα (λέει και τα τραγουδάκια του). Το ίδιο και ο Κυριάκος Ταπάκης στο λαούτο και το μπουζούκι, ενώ πολύ καλά τα καταφέρνει και η Ιουλία Καραπατάκη, η οποία είναι το καινούργιο γυναικείο ερμηνευτικό αντίβαρο του Σωκράτη. Μερικοί λένε πως η μουσική του τελευταίου είναι κάπως… μίζερη και καταθλιπτική. Στον «Σταυρό», πάντως, την περασμένη Δευτέρα, σχεδόν παντού γύρω τα πρόσωπα ήταν γελαστά.
Οι εμφανίσεις του Σωκράτη Μάλαμα συνεχίζονται κάθε Δευτέρα και τον Δεκέμβριο, αλλά και από το νέο έτος, στον «Σταυρό του Νότου». Εναρξη στις 10 μ.μ.