Απ’ ό,τι φαίνεται οι ασκήσεις μετεφηβικής μετεπαναστατικότητας στα Εξάρχεια απέκτησαν διευρυμένο ωράριο. Στις πέντε το απόγευμα έπιασαν δουλειά οι νεαροί με τις μολότοφ την περασμένη Πέμπτη, δημιουργώντας μια σύντομη αναστάτωση στην οδό Πατησίων, μέχρι να επιστρέψουν στον χώρο του Πολυτεχνείου. Τα μεσάνυχτα της επομένης, το ραντεβού στη συμβολή της Πατησίων με την Τοσίτσα ήταν κανονικό, με τις μολότοφ να εκτοξεύονται εναντίον των αστυνομικών.
Βγαίνοντας από τα θέατρα της γειτονιάς τα βράδια, θαυμάζεις την αντοχή των ανθρώπων εκεί. Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, η επιμονή τους να κρατήσουν τις σκηνές πάση θυσία, αποκτά μια μελαγχολική επικαιρότητα.
«Η γειτονιά μου έγινε Μπέλφαστ. Μάχες με τους αναρχικούς – εύχεσαι μην αρρωστήσεις και χρειαστείς ασθενοφόρο. Ματώνω για να κρατηθώ στα Εξάρχεια, πώς να σ’ το πω;», μου είπε σε συνέντευξή μας τον Νοέμβριο του 2016 ο Γιώργος Αρμένης που το θέατρο όπως και η σχολή του είναι κόσμημα στην περιοχή. Τον φετινό χειμώνα το άφησε, πήγε πιο κάτω στο «Βεάκη», όπου παίζει στη «Λωξάντρα» με την Ελένη Κοκκίδου.
Δεν είναι λύση να εγκαταλείπονται οι χώροι. Κοντά στην πλατεία, στην οδό Θεμιστοκλέους, το «Θέατρο Εξαρχείων» του Τάκη Βουτέρη και της Αννίτας Δεκαβάλλα έχει δώσει πολλές μάχες. Λένε ότι θα ξανανοίξει, κάνοντας ακόμη μια προσπάθεια. Πώς να σιωπήσουν οι άνθρωποι που πάλεψαν τόσα χρόνια στο θέατρο για το θέατρο. Η οδός Μαυρομιχάλη όπου βρίσκεται το θέατρο «Φούρνος» και το Studio Μαυρομιχάλη μοιάζει λιγότερο φασαριόζικη. Ζηλευτό το πείσμα των ανθρώπων που κρατούν ζωντανά τα θέατρα στη γωνία των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, απέναντι από το πολύπαθο Πολυτεχνείο. Το «Αλφα» στα χέρια του Κώστα Γάκη πια και του Κωνσταντίνου Μπιμπή (μέλη της Ομάδας Θεάτρου ΙΔΕΑ) και του Λευτέρη Πλασκοβίτη, λειτουργεί δυναμικά ως πολυχώρος πολιτισμού, με θεατρικές παραστάσεις και μουσικές συναντήσεις ενώ το «Βεάκη» συνεχίζει τη δική του παράδοση. Η πιο καλλιτεχνική γειτονιά της Αθήνας που είχε ιστορικά δισκάδικα, βιβλιοπωλεία, τυπογραφία, επιμένει με τον δικό της τρόπο.