Γίνε κι εσύ κριτικός θεάτρου

Γίνε κι εσύ κριτικός θεάτρου

1' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο «Οιδίποδας» του Μπομπ Ουίλσον δίχασε την περασμένη εβδομάδα το κοινό της Επιδαύρου. Δεν είναι πρωτότυπο, ούτε κακό να υπάρχουν αντίθετες απόψεις. Αυτό που είναι καινούργιο τα τελευταία χρόνια είναι ένας αυτάρεσκος ζήλος με τον οποίο πολλοί άνθρωποι επιζητούν τον διχασμό με έμφαση στα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία λίγο απέχουν από το να γίνουν αντικοινωνικά.

Αλλά αυτό βέβαια είναι ένα φαινόμενο που δεν περιορίζεται στο θέατρο. Αφορά γενικά την κοινωνία και την πολιτική. Η τεχνολογική εξέλιξη έκανε την επικοινωνία πιο δημοκρατική. Ευκολότερα από ποτέ, όλοι μπορούν να πουν ό,τι σκέφτονται σε όλους. Αλλά αυτή η εξέλιξη δεν συνοδεύθηκε φυσικά από βαθύτερη γνώση, ούτε υπευθυνότητα, ούτε διαλεκτικότητα στον δημόσιο λόγο. Και έτσι η ελευθερία συχνά μετατρέπεται σε ασυδοσία.

Σε ένα σημείωμά του στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου ο Σάββας Πατσαλίδης, καθηγητής στο ΑΠΘ και πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών, με την ευκαιρία της ενδιαφέρουσας ημερίδας «Οι κριτικοί, το θέατρο και η νέα αγορά: η ανατομία μιας αβέβαιης σχέσης», που θα γίνει στις 6 Ιουλίου στην Πειραιώς 260, προβληματίζεται μήπως σήμερα μπήκαμε σε μια εποχή «όπου η λέξη “επαγγελματισμός” έχει χάσει το νόημά της, όπως έχει χάσει (ή κινδυνεύει να χάσει) το νόημα του και ο ίδιος ο κριτικός λόγος, ο οποίος αντικαθίσταται από “αστεράκια”, λες και είναι ξενοδοχειακή μονάδα». Επισημαίνει ότι «κοντά στον γιγαντισμό των παραστάσεων παρατηρούμε και έναν αντίστοιχο γιγαντισμό του όγκου των κριτικών, όπου πλέον εμπλέκεται και το κοινό, η γνώμη του οποίου φιλοξενείται σε ποικίλες διαδικτυακές πλατφόρμες». Τι υποδηλώνει αυτή η «αδέσποτη κριτική χιονοθύελλα»;

Είναι χρήσιμο που θίγονται όλα αυτά από σωστούς επαγγελματίες στην ημερίδα, στην οποία θα ακουστεί πώς διαμορφώνεται ο διάλογος ανάμεσα στην κοινότητα των κριτικών και εκείνη των καλλιτεχνών και πώς ορίζεται αυτή η αγορά. Να δούμε πως προκύπτει ο πληθωρισμός παραγωγών. Ωραίο είναι να παινευόμαστε για τις 1.300 ή 1.500 παραστάσεις τη σεζόν, αλλά πρέπει να δούμε πού οδηγεί ο υπερκαταναλωτισμός των θεατών και τι συνέπειες έχει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή