12.00
Ξυπνώ με καλή διάθεση. Οι πρώτες μας παραστάσεις στην Αθήνα μάς έχουν καθησυχάσει. Τελικά το «Art» λειτουργεί μια χαρά και στους ανοιχτούς χώρους. Η ανταπόκριση του κόσμου, το ενθουσιώδες χειροκρότημα και τα θερμά σχόλια μας γεμίζουν χαρά και ανακούφιση. Δουλέψαμε πολύ γι’ αυτό με την καθοδήγηση του αγαπημένου μας Σταμάτη Φασουλή και φαίνεται ότι κερδίσαμε το στοίχημα.
16.00
Περιμένω στο Περιστέρι τους δύο Θανάσηδες (Τσαλταμπάσης, Κουρλαμπάς) για να φύγουμε. Θα εκδράμουμε με το αυτοκίνητό μου. Μου αρέσει το ταξίδι με το αυτοκίνητο, αρκεί να οδηγώ εγώ. Βγαίνουμε στην εθνική σαν παιδιά στην πενταήμερη: τραγούδια, αστεία και πιο προσωπικές κουβέντες. Μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον. Θα ζήσουμε παρέα ένα ολόκληρο καλοκαίρι, όλο το 24ωρο. Η αίσθηση που είχα για τους δύο συμπαίκτες μου επιβεβαιώνεται. Αν και είμαστε εντελώς διαφορετικοί, έχουμε όλοι τη διάθεση και την ορμή που έχει κανείς σ’ έναν καινούργιο έρωτα. Εκτός από το καλό δέσιμο στη σκηνή, μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά και με πολύ γέλιο. Τι άλλο να θέλει ένας άνθρωπος στη δουλειά του και στη ζωή του; Πρώτος προορισμός μας, το Φεστιβάλ Οίτης.
18.30
Βγαίνουμε από την εθνική και μπαίνουμε στον επαρχιακό δρόμο προς την Υπάτη. Περνάμε από το Λιανοκλάδι, θυμόμαστε τον Χατζηχρήστο με το «Λιανοκλάδ’», θυμόμαστε και τον μαγικό Λογοθετίδη με το «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» και τη «Θυμαριά-κόμβο». Σκέφτομαι ότι αυτός ο ηθοποιός πέθανε το 1958, ωστόσο πρόλαβε να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην υποκριτική. Επαιζε μ’ αυτόν τον τρόπο σε μια εποχή που ήταν αδιανόητο. Κυριαρχούσαν τότε η πόζα, η μούτα και ο στόμφος. Κι όμως, βρήκε τον δρόμο, έδειξε στους θεατές και το «άλλο». Εγραψε τη δική του ιστορία, αγαπήθηκε με πάθος από το κοινό και φανέρωσε σε εμάς, πολλά χρόνια μετά, την αξία της κωμωδίας χωρίς χυδαιότητες – με απλότητα, σοβαρότητα, αμεσότητα και βέβαια σκέψη. Μας απέδειξε ότι αν «είσαι» και δεν «υποκρίνεσαι», τότε το θέατρο γίνεται πραγματικά συναρπαστικό. Το διατύπωσε πολύ ωραία αργότερα ο Χορν, που είπε σε μια συνέντευξη: «Εγώ παίζω μόνο στη ζωή, στη σκηνή ποτέ»… Μπροστά μας είναι τώρα ο κάμπος της Υπάτης. Αριστερά θαυμάζουμε την Οίτη, μοναδική, επιβλητική.
19.00
Φτάνουμε στον Τόπο Τεχνών «Χώρα». Υπέροχος, πραγματικά. Μέσα στα δέντρα, με τα νερά να τρέχουν. Ο Μάκης, ένας από τους εμπνευστές του φεστιβάλ, μας υποδέχεται όπως πάντα με ανοιχτές αγκάλες. Μόνο που οι αγκάλες φέτος γίνονται… στον αέρα. Απολαμβάνουμε όμως έτσι κι αλλιώς τη ζεστασιά, την αγάπη και τη φιλοξενία του. Τσιμπάμε κάτι για να έχουμε ενέργεια, θα μας χρειαστεί: κολοκυθολούλουδα γεμιστά με τυρί και μια χωριάτικη. Μυρωδιές και γεύσεις εξαίσιες. Ολα από τον βιολογικό λαχανόκηπο που είναι δίπλα μας. Φτάνουμε στα παρασκήνια κι αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε σχεδόν ευτυχισμένοι. Τι ωραία που είναι η Ελλάδα! Και πόσο πιο ωραία είναι αν συναντάς ανθρώπους όπως ο Μάκης και η παρέα του.
21.30
Αρχίζει η παράσταση. Ολοι alert. Ο καθένας συγκεντρώνεται ή προσεύχεται με τον δικό του τρόπο. Θέλω να είμαι έτοιμος να βγω «γυμνός» και, χωρίς τερτίπια, να αφήσω τον ρόλο να με ταξιδέψει. Αν ταξιδέψω εγώ, θα ταξιδέψει και το κοινό. Λίγο καλύτερα ή λίγο χειρότερα κάθε φορά, ίσως, αλλά το ταξίδι θα το απολαύσουμε.
23.00
Η παράσταση τελειώνει. Το χειροκρότημα είναι πολύ ζεστό, οι θεατές φαίνονται ενθουσιασμένοι. Δεν πήγαμε όμως πολύ καλά σε εισιτήρια κι αυτό μας ανησυχεί. Εχουμε ακούσει κι από άλλες παραστάσεις ότι τα πράγματα είναι δύσκολα φέτος. Ο Μάκης μάς καθησυχάζει: κατά τη γνώμη του και για τα δεδομένα της εποχής πήγαμε πολύ καλά. Τρώμε πάλι στη μαγική αυλή του θεάτρου, αποχαιρετάμε τον Μάκη κι όλα τα παιδιά και φεύγουμε για Βόλο. Ακούμε τραγούδια από στικάκι, δικής μου επιλογής. Ηθικόν ακμαίο και διάθεση στο… κόκκινο. Γέλια σε όλη τη διαδρομή.
02.00
Φτάνουμε στον Βόλο. Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο, ανεβαίνουμε στα δωμάτιά μας και δίνουμε ραντεβού το επόμενο μεσημέρι. Το δωμάτιο έχει θέα στη θάλασσα. Ανάβω ένα τσιγάρο και το απολαμβάνω έπειτα από ένα δροσερό ντους. Καλησπέρα, λοιπόν! Για εμένα, βλέπετε, αυτή η ώρα είναι λίγο σαν απόγευμα. Αν δεν έχω γύρισμα το πρωί. Γιατί τότε ανατρέπονται όλα. Διαβάζω ένα σενάριο που μου έστειλαν για μια νέα σειρά.
05.00
Βλέπω στην ΕΡΤ2 την αγαπημένη μου καθημερινή σειρά, «Μια καινούργια αρχή». Υπέροχη. Αυστραλιανής παραγωγής. Σκέφτομαι ότι σε λίγες ώρες ξεκινάει το πρωινό. Παίζω ένα παιχνίδι στο κομπιούτερ.
07.30
Αρχίζουν οι πρωινές ειδήσεις και κατεβαίνω για πρωινό. Ολα έχουν αλλάξει. Πάνε οι μπουφέδες, περασμένα μεγαλεία. Αποφασίζεις τι θέλεις και σου το σερβίρουν οι υπάλληλοι. Λίγος κόσμος. Ολα υπολειτουργούν. Ακόμα και το μπαρ. Πίσω στο δωμάτιο για ύπνο.
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης και ο Θανάσης Κουρλαμπάς περιοδεύουν ανά την Ελλάδα με την κωμωδία «Art» της Γιασμίνα Ρεζά, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.