06.00
Αυτή την περίοδο ξυπνάω κυριολεκτικά παρέα με τον κόκορα των γειτόνων – τόσο πρωί. Είναι κάτι που μου ταιριάζει και απολαμβάνω πολύ. Συνήθως, μέχρι να ντυθώ και να ετοιμαστώ, δυο χνουδωτές οπτασίες, η Μικρόλια και η Λιθρίνη, με ακολουθούν φωνάζοντας επίμονα και απόλυτα δικαιολογημένα, ζητώντας το πρωινό τους.
09.00
Παίρνω τον δρόμο για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου παίζουμε την «Αντιγόνη» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου. Στην παράσταση αυτή μπήκα απρόσμενα στις αρχές του καλοκαιριού και είναι μια συγκυρία που θα θυμάμαι πάντα με λατρεία και ευγνωμοσύνη. Μια μικρή στάση στην πορεία μου: για καφέ και κουλούρι τραγανό. Η μουσική στο αμάξι παίζει τόσο δυνατά που συχνά βγαίνει στην οθόνη υπενθύμιση για να χαμηλώσω την ένταση. Δεν το κάνω και συνεχίζω να οδηγώ με ανοιχτά παράθυρα, καλωσορίζοντας την πρωινή αύρα και τον ζωογόνο αττικό ήλιο. Η εμπειρία των πρωινών παραστάσεων είναι μια δύσκολη αλλά υπέροχη προπόνηση, μέσα στην οποία νιώθω τόσο γεμάτη που η νύστα ούτε που με απασχολεί. Με «φορτίζει» τόσο πολύ το ότι βρίσκομαι σε ιδανικά για εμένα περιβάλλοντα και μαζί με συνεργάτες που έχω διαλέξει και αγαπώ πολύ. Αυτός άλλωστε είναι ο πιο μεγάλος μου επαγγελματικός στόχος.
10.00
Οπως κάθε ηθοποιός που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι εγώ κουβαλάω μαζί μου από το πρωί όλο μου το βιος. Μπλούζες και εσώρουχα για γρήγορες αλλαγές, κρακεράκια, φρουτάκια, μπουκάλια με νερό, μέχρι και οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα – όλα τα σύνεργα για πάσης φύσεως έκτακτη περιποίηση. Ολα αυτά βρίσκονται μέσα στο αυτοκίνητό μου, μιας και είμαι γνήσια αντιπρόσωπος του gipsy life.
14.30
Ηδη στα μισά της μέρας. Βαθιές ανάσες, τηλεφωνήματα με όσους αγαπώ και μ’ αγαπούν. Εστω για μόνο ένα «γεια» – επιβεβαίωση ότι όλα κυλούν για όλους όπως πρέπει.
17.00
Προς το απόγευμα, και ανάλογα με τη μέρα, τα πράγματα είτε ηρεμούν και εκτονώνονται με μάθημα μπαλέτου είτε απογειώνονται με μια έξτρα πρόβα.
«Η μέρα κλείνει με αυτούς που αγαπάω, με την ανακουφιστική και λυτρωτική σκέψη πως και σήμερα σταθήκαμε ευγνώμονες και ανοιχτοί στο υπέροχο δώρο της ζωής».
18.00
Ξεκινάμε πυρετωδώς τις πρόβες μας για το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και τον «Κατά φαντασίαν ασθενή», σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, με τον Θανάση Τσαλταμπάση στον ομώνυμο ρόλο. Είναι μια συνεργασία για την οποία ανυπομονώ, αφού πρώτη φορά δοκιμάζομαι στην κωμωδία, που είναι το πιο αγαπημένο μου είδος στο θέατρο και όχι μόνο. Στην πρόβα συνήθως –και λόγω εργασιομανίας και έμφυτης υπερκινητικότητας– είμαι αρκετά ενεργή, ίσως και οριακά σε υπερδιέγερση. Σε πλήρη αντίθεση με την παραπάνω συνθήκη αλλά και με τη φύση του ίδιου του μπαλέτου, όταν βρίσκομαι στο μάθημα η εσωτερική γαλήνη είναι αυτό που κυριαρχεί.
21.00
Μπαλέτο και τρέξιμο: συνήθειες που τηρώ ευλαβικά και προσπαθώ να μένουν ανεπηρέαστες από τη φορτωμένη καθημερινότητά μου. Είναι ο δικός μου τρόπος διαλογισμού και αδειάσματος.
22.30
Οι ρυθμοί μοιραία ησυχάζουν. Φροντίζω να βρίσκομαι όσο μπορώ νωρίτερα στο σπίτι για πλήρη αποσυμφόρηση. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει ζεστό μπάνιο, ζεστό τσάι χειμώνα – καλοκαίρι, σαν βεδουίνος, και κάτι ελαφρύ για φαγάκι. Είναι η αγαπημένη μου στιγμή της μέρας: καναπές, ταινίες ή βιβλία και οι γάτες μου. Συνήθως διαβάζω περισσότερα από ένα βιβλία. Σταθερά μελετάω κάτι σε σχέση με τη δουλειά, κάπου θα υπάρχει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και κάποιος φίλος μου θα μου έχει δανείσει κάποιο βιβλίο πιστεύοντας πως θα το χαρώ. Τελευταία έχω ανακαλύψει και μια υπέροχη πλατφόρμα με σπάνιες ταινίες και κυριολεκτικά βυθίζομαι και σ’ αυτή την απόλαυση. Οι ταινίες, όπως είπε κάποτε ένας φίλος, είναι ο φθηνότερος τρόπος για να ταξιδεύεις. Για εμένα είναι και ο πιο λατρεμένος και υγιής τρόπος να «χάνομαι» από την αληθινή ζωή. Μαθαίνοντας ταυτόχρονα τόσο πολλά γι’ αυτήν.
23.00
Βγαίνω σπάνια έως ποτέ και πάντα πηγαίνω σε στέκια φίλων. Συνήθως αυτή είναι η ώρα που θα βγω, αν βγω. Είναι μια συνήθεια που έχω από πολύ μικρή, από τις καλοκαιρινές διακοπές μου στο Μουλάτσι Αρκαδίας. Μου αρέσουν τα μαγαζιά όπου όλοι γνωρίζονται με όλους, που μπορείς να γυρνάς από παρέα σε παρέα, να γελάς, να κουβεντιάζεις, να τσιμπολογάς και να πίνεις το κρασάκι σου. Τρελαίνομαι για τις ατελείωτες συζητήσεις με φίλους επί παντός επιστητού.
00.30
Η μέρα κλείνει με αυτούς που αγαπάω, με την ανακουφιστική και λυτρωτική σκέψη πως και σήμερα σταθήκαμε ευγνώμονες και ανοιχτοί στο υπέροχο δώρο της ζωής και αξιοποιήσαμε με χαρά και δύναμη κάθε λεπτό της μέρας μας.
Η Μαρία Παπαφωτίου έχει τον ρόλο της Τουανίτας στην παράσταση «Κατά φαντασίαν ασθενής» του ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη (από τις 3 Δεκεμβρίου). Από τις αρχές του 2022 η παράσταση θα παίζεται και στην Αθήνα.