Αδίστακτη και απίστευτα χειριστική, γοητευτική και χαρισματική πείθοντας με μαεστρία τους γύρω της για όσα είχε σχεδιάσει στο μυαλό της. Ταυτόχρονα όμως και βίαιη, καθώς ήταν υπεύθυνη για εκατοντάδες δολοφονίες που άρχισε να κάνει σε νεαρή ηλικία.
Η Κολομβιανή Γκριζέλντα Μπλάνκο, γνωστή και ως «Νονά της κοκαΐνης», «Μαύρη χήρα» ή «Αφεντικό», ήταν από τις σημαντικότερες φιγούρες στο εμπόριο ναρκωτικών στο Μαϊάμι, κυρίως τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Για πολλά χρόνια, η Μπλάνκο διακινούσε κοκαΐνη μεταξύ Κολομβίας, Μαϊάμι και Νέας Υόρκης. Πέρασε σχεδόν 20 χρόνια σε φυλακή των Ηνωμένων Πολιτειών για εμπορία ναρκωτικών και φόνο πριν απελαθεί στην Κολομβία, όπου σκοτώθηκε το 2012 σε ηλικία 69 ετών, την ώρα που έφευγε από ένα κρεοπωλείο. Η δράση της ήταν σαρωτική, τόσο που ο «βασιλιάς των ναρκωτικών» Πάμπλο Εσκομπάρ είχε πει κάποτε: «Ο μόνος άντρας που φοβόμουν ποτέ ήταν μια γυναίκα που λεγόταν Γκριζέλντα Μπλάνκο».
Η ερμηνεία της Βεργκάρα αποδεικνύει ότι μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε έναν «ανάλαφρο» χαρακτήρα με χιούμορ και έναν «σκοτεινό» που χρειάζεται χρόνος μέχρι να αποκαλυφθούν οι πραγματικές του προθέσεις.
Την άνοδο και την πτώση της αρχηγού στο καρτέλ του Μεδεγίν καταγράφει η μίνι σειρά του Netflix, «Griselda», με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Βεργκάρα και συντελεστές, τους δημιουργούς της αστυνομικής σειράς «Narcos». Η υποψήφια για Emmy ηθοποιός από την κολομβιανή πόλη Μπαρανκίγια, ενσαρκώνει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από εκείνον της Γκλόρια Πρίτσετ που υποδύθηκε επί 11 χρόνια στη βραβευμένη αμερικανική κωμωδία καταστάσεων (sitcom), «Modern Family». Και τα καταφέρνει εντυπωσιακά. Η ερμηνεία της αποδεικνύει ότι μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε έναν «ανάλαφρο» χαρακτήρα με χιούμορ και έναν «σκοτεινό» που χρειάζεται χρόνος μέχρι να αποκαλυφθούν οι πραγματικές του προθέσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα στοιχείο που τη βοηθά στη σταδιακή μεταμόρφωση της Μπλάνκο από μητέρα-φυγά χωρίς χρήματα σε παντοδύναμη επιχειρηματία, είναι το ύφος των επεισοδίων. Αντίθετα με παρόμοιες πιο σκληρές τηλεοπτικές παραγωγές που παρακολουθήσαμε στο παρελθόν, όπως τα «Breaking Bad» (2008), «Narcos» (2015) και «El Chapo» (2017), το «Griselda», αν και έντονο αφηγηματικά, έχει μια πιο φωτεινή αισθητική και πιο ανθρώπινες σκηνές που μπορεί να οδηγήσουν στη συμπάθεια της πρωταγωνίστριας.
Εκτός από πρωταγωνίστρια, η Βεργκάρα εδώ είναι και παραγωγός, αφού ερευνούσε για πολλά χρόνια την Μπλάνκο και ήθελε να τη μεταφέρει στην οθόνη σε ταινία ή σε σειρά.
«Πάντα πίστευα ότι η Γκριζέλντα έμοιαζε λίγο με τον Τόνι Σοπράνο. Μπορεί να μην ήταν ο πρώτος άνθρωπος που θα επέλεγε κανείς για να εμπιστευθεί, αλλά ήθελες να κερδίζει. Θα μπορούσες να δικαιολογήσεις κάποιες από τις συμπεριφορές του», δήλωσε η ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή της στους New York Times.
Ενα δεύτερο στοιχείο που κάνει τη μεταφορά πιο πιστευτή είναι η – κατά γενική ομολογία– έξοχη αλλαγή εμφάνισης της ηθοποιού για τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα. Εκτός από πρωταγωνίστρια, η Βεργκάρα εδώ είναι και παραγωγός, αφού ερευνούσε για πολλά χρόνια την Μπλάνκο και ήθελε να τη μεταφέρει στην οθόνη σε ταινία ή σε σειρά. Παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στην κολομβιανή πόλη Μπαρανκίγια το 1970 και 1980, το διάστημα που η Μπλάνκο έχτιζε την «αυτοκρατορία» της, η Βεργκάρα γνώριζε ελάχιστα για τη λαθρέμπορο ώσπου διάβασε σε ένα περιοδικό πριν 15 περίπου χρόνια ένα λεπτομερές αφιέρωμα για τη ζωή της. Η ιστορία της είχε πολλά κοινά με αυτήν της ηθοποιού, η οποία έχασε τον μεγαλύτερο αδερφό της που ασχολούνταν με το εμπόριο ναρκωτικών.
Η δημοφιλής ηθοποιός περιέγραψε την Μπλάνκο ως ένα περίπλοκο άτομο και είπε ότι της κίνησε το ενδιαφέρον πώς κάποια που ήταν μητέρα –η Μπλάνκο μεγάλωσε τέσσερα παιδιά– θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα ένα «τέρας».
Παρασυρμένη από την πρόκληση να εξερευνήσει τη «δημιουργία ενός τέρατος», η Βεργκάρα άρχισε να συγκεντρώνει στοιχεία περιμένοντας τη μέρα που θα αναλάμβανε αυτόν τον ρόλο.
Στους New York Times, μίλησε εκτενώς για τον τρόπο που παρουσίασε την ιδέα της στον παραγωγό του Narcos, Ερικ Νιούμαν. Η δημοφιλής ηθοποιός περιέγραψε την Μπλάνκο ως ένα περίπλοκο άτομο και είπε ότι της κίνησε το ενδιαφέρον πώς κάποια που ήταν μητέρα –η Μπλάνκο μεγάλωσε τέσσερα παιδιά– θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα ένα «τέρας». «Απαίτησε πολλή δουλειά, μεγάλη προετοιμασία. Χρειάστηκε να διερευνήσω τι σήμαινε να είσαι γυναίκα εκείνη την εποχή. Μια μητέρα, μια Κολομβιανή… που μετατράπηκε σε αυτό το πλάσμα. Μου ήταν πολύ δύσκολο να το καταλάβω».
Η δουλειά στα έξι ωριαία επεισόδια είναι προσεγμένη, ενώ δεν υπάρχει κάποια «αδύναμη» ερμηνεία από το καστ. Οι διάλογοι, ειδικά στα δύο πρώτα κεφάλαια, είναι ωμοί αποκαλύπτοντας τον μισογυνισμό και τα σεξιστικά σχόλια που δέχεται η Γκριζέλντα τη στιγμή που προσπαθεί να πουλήσει κοκαΐνη σε κορυφαίους έμπορους ναρκωτικών. Οταν όμως βρίσκεται δίπλα σε γυναίκες συναδέλφους της, η φιλία και η στήριξη που έχουν η μία προς την άλλη, ισοδυναμούν με ένα πλήρες σενάριο. Kαι αυτό καθιστά τη σειρά ένα από τα «δυνατά» χαρτιά της πλατφόρμας για φέτος.
