Πριν από μερικά χρόνια τα βραβεία Emmy ήταν περίπου πάρεργο· άλλος ένας φτωχός «συγγενής» της κεντρικής σόουμπιζ, η οποία έκανε την κανονική παρέλασή της στα Οσκαρ ή στις Χρυσές Σφαίρες. Η κατακόρυφη άνοδος του μέσου της τηλεόρασης, ωστόσο, έχει προσδώσει πια ξεχωριστή αίγλη και στα ανάλογα βραβεία, των οποίων οι σταρ δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τους «κινηματογραφικούς» συναδέλφους τους – άλλωστε πολλοί από αυτούς έχουν ήδη κάνει «χρυσές» εμφανίσεις και στο σινεμά ή απολαμβάνουν δημοφιλίας ίσης και μεγαλύτερης από εκείνους.
Τα φετινά Emmy, τα οποία απονεμήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, είχαν ένα ρεκόρ: το παγκόσμιο φαινόμενο του «Game of Thrones» επιβεβαίωσε τη φήμη του και με 12 συνολικά βραβεία –ανάμεσά τους και για το καλύτερο δράμα– έγινε η πρώτη σειρά που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο. Αναρωτιέται πάντως κανείς γιατί έπρεπε να περάσουν πέντε σεζόν για να αναγνωριστεί κάτι που ήταν πασιφανές από την πρώτη, έπειτα μάλιστα από έναν τελευταίο κύκλο που δεν ήταν και ο «δυνατότερος» σε σχέση με προηγούμενους. Στο ίδιο ακατανόητο μοντέλο, o εμβληματικός ως Ντον Ντρέιπερ Τζον Χαμ του «Mad Men» έπρεπε να περιμένει οκτώ ολόκληρα χρόνια για να βραβευτεί φέτος ως κορυφαίος ηθοποιός δραματικής σειράς.
Καλύτερα αντανακλαστικά, πάντως, επιδείχτηκαν όσον αφορά τις γυναίκες: η Βαϊόλα Ντέιβις έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα η οποία κερδίζει το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου σε δραματική σειρά, για την εκπληκτική ερμηνεία της στον πρώτο κύκλο του δικαστικού θρίλερ «How to get away with murder». Εξίσου δίκαιες μπορούν να χαρακτηριστούν και οι βραβεύσεις των Ούζο Αντούμπα («Orange is the new black») και Τζούλια Λούις-Ντρέιφους («Veep»), έστω κι αν η τελευταία το κατακτά για τέταρτη συνεχόμενη (!) χρονιά.
Μεγαλύτερος κερδισμένος της βραδιάς ήταν αναμφισβήτητα το τηλεοπτικό δίκτυο HBO. Εκτός από τον θρίαμβο του «Game of Thrones», το κανάλι απέσπασε συνολικά 43 βραβεία, με σειρές όπως τα «Veep» και «Olive Kitteridge» να συμπληρώνουν τη συγκομιδή. Με τον τρόπο αυτόν, το HBO καθιερώνεται ακόμα πιο πολύ στη συνείδηση του κοινού ως συνώνυμο της ποιότητας, τη στιγμή που κορυφαίοι κινηματογραφιστές, όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε, σπεύδουν να συνεργαστούν μαζί του, ενώ το ίδιο «ανοίγεται» και στον χώρο της διαδικτυακής τηλεόρασης.