Η εισβολή των χαρακτήρων κόμικς σε τηλεόραση και σινεμά δεν είναι κάτι νέο. Εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια ολόκληρη η βιομηχανία του θεάματος έχει κατακλυστεί από σούπερ ήρωες, οι οποίοι μοιάζουν να ξεπηδούν πια από κανονική γραμμή παραγωγής, συνθέτοντας μεγαλύτερα ή μικρότερα μπλοκμπάστερ. Συμβαίνει, ωστόσο, οι τηλεοπτικοί «χάρτινοι» ήρωες να είναι κατά κανόνα πολύ πιο ενδιαφέροντες από τους αντίστοιχους του κινηματογράφου.
Η νέα σειρά του Netflix «Jessica Jones» ασχολείται με μία μάλλον περιθωριακή φιγούρα του σύμπαντος της Marvel. Η Τζέσικα Τζόουνς, δημιουργημένη μόλις το 2000 –και άρα πολύ πιο «σύγχρονη» από χαρακτήρες όπως ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν κ.ά.– είναι μια super hero που τα παράτησε. Εργαζόμενη πια ως ιδιωτική ντετέκτιβ, ζει μια καθημερινότητα γεμάτη εφιάλτες, μπέρμπον και ευκαιριακό σεξ· και όταν ακόμα οι συγκυρίες την αναγκάζουν να επιστρέψει, δεν επιστρατεύει φανταχτερές κάπες, ούτε μεταμφιέσεις για να κρύψει την ταυτότητά της. Εξωτερικά είναι ένα απλό κορίτσι, ίδιο με τα εκατομμύρια άλλα των δυτικών μεγαλουπόλεων.
Το ενδιαφέρον με το «Jessica Jones», όπως και με άλλες πρόσφατες, βασισμένες σε κόμικς σειρές, είναι ο μεγάλος πραγματισμός τους. Μπορεί να φαντάζει αλλόκοτο, μιας και οι ήρωες κόμικς αποτελούν παραδοσιακά σύμβολα φυγής από την καθημερινότητα, όμως στη σύγχρονη τηλεοπτική τους διάσταση μάλλον το αντίθετο ισχύει. Η επιτυχημένη σειρά «Gotham», για παράδειγμα, η οποία βασίζεται στον μύθο του Μπάτμαν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καθαρά αστυνομική. Τόσο εκεί όσο και στο πολύ ποιοτικό «Daredevil», το στοιχείο του υπερφυσικού όχι απλώς δεν κυριαρχεί, αλλά πιο πολύ υποτάσσεται στην υπόλοιπη αφήγηση.
Ρεαλισμός λοιπόν και σκοτεινό ύφος: αυτά είναι τα δύο βασικά χαρακτηριστικά των τηλεοπτικών υπερηρώων και αυτό έχει την εξήγησή του. Σε αντίθεση με το σινεμά, όπου αυτού του είδους οι ταινίες απευθύνονται κυρίως στο εφηβικό και νεανικό κοινό των πολυκινηματογράφων, στην τηλεόραση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί ένα πιο «υποψιασμένο» target group θέλει τους ήρωές του πολύ πιο σύνθετους και –γιατί όχι;– κυνικούς.