Είναι γνωστή τα τελευταία χρόνια η ποιοτική –και ποσοτική– άνθηση που γνωρίζει το είδος του ντοκιμαντέρ. Η κυρίαρχη διαδικτυακή τηλεόραση δεν θα μπορούσε να μείνει, βέβαια, αδιάφορη κι έτσι οι σειρές ντοκιμαντέρ ξεφυτρώνουν πια σαν μανιτάρια στο Netflix και στις υπόλοιπες πλατφόρμες. Υιοθετούν δε τις θεματικές προτιμήσεις (αστυνομικές ιστορίες, θρίλερ) που είναι δημοφιλείς και στα μυθοπλαστικά τηλεοπτικά αντίστοιχά τους. Μια τέτοια σειρά είναι και το «The Keepers», που ανακαλύψαμε πρόσφατα και μας συνεπήρε με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του.
Αρχικά δίνει την εντύπωση μιας απλής αστυνομικής ιστορίας, ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν: η νεαρή μοναχή Κάθριν Σέζνικ εξαφανίζεται και κατόπιν εντοπίζεται νεκρή στη Βαλτιμόρη, το 1969. Ο δολοφόνος δεν πιάνεται ποτέ. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, μια ετερόκλητη ομάδα ερευνητών αναζητεί την πραγματικότητα πίσω από τον φόνο, αλλά και μια παράλληλη υπόθεση κακοποίησης, η οποία οδηγεί κατευθείαν στα άδυτα της Καθολικής Εκκλησίας. Οι παραλληλισμοί φυσικά με το προπέρσινο οσκαρικό «Spotlight» (αφορούσε και εκείνο την Αρχιεπισκοπή της Βοστώνης) είναι προφανείς, ωστόσο εδώ το βασικό στοιχείο δεν είναι τόσο η φύση των εγκλημάτων –που είναι εξίσου ειδεχθής– αλλά περισσότερο η διαδικασία της συγκάλυψης που ακολούθησε.
Καθώς παρακολουθεί κάποιος τα επτά επεισόδια του «The Keepers» και χωρίς να κάνουμε υπερβολικές αποκαλύψεις, το συναίσθημα που κυριαρχεί σταδιακά είναι η έκπληξη και ο θυμός. Εκπληξη τόσο για τους «ερευνητές» που ξεθάβουν την ιστορία –είναι βασικά δύο συνταξιούχοι γυναίκες, χωρίς καθόλου τυπικό προφίλ ντετέκτιβ– αλλά και για τα αποτελέσματα και τις μαρτυρίες, που σχηματίζουν μια απίστευτα τρομακτική εικόνα, μέσα μάλιστα σε ένα σχεδόν ειδυλλιακό περιβάλλον.
Το ερώτημα άλλωστε που ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ, Ράιαν Γουάιτ, θέτει εξαρχής δεν είναι «ποιος σκότωσε την αδελφή Κάθι», αλλά «γιατί» τη σκότωσε. Αυτό το ερώτημα είναι που ξετυλίγει την αλυσίδα των αποκαλύψεων, οι οποίες με τη σειρά τους αντί να έρθουν μέσα από διηγήσεις ή απλή παράθεση αποδεικτικών στοιχείων, παρουσιάζονται με τις ανατριχιαστικές αφηγήσεις στην κάμερα των ίδιων των θυμάτων –ή κάποιων εξ αυτών– όπως και πρώην αξιωματικών της αστυνομίας που ασχολήθηκαν κατά καιρούς με την υπόθεση.