Σχετικά ήπια ήταν η αντίδραση της αγοράς ομολόγων στο εκλογικό αποτέλεσμα της Ιταλίας καθώς είχε αποτιμηθεί, ωστόσο οι αναλυτές εκτιμούν πως το πραγματικό τεστ θα έλθει μετά τα τέλη Οκτωβρίου, όταν θα έχει σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση και φανούν οι προθέσεις της σχετικά με τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Eνωση. Αν και δεν αποκλείουν την πιθανότητα μετάδοσης στην Ελλάδα μιας ενδεχόμενης νέας κρίσης στη Ρώμη βραχυπρόθεσμα, εμφανίζονται καθησυχαστικοί σε ό,τι αφορά το μεσοπρόθεσμο διάστημα λόγω της ισχυρότερης θέσης της ελληνικής οικονομίας.
Τα ελληνικά ομόλογα έχουν εμφανίσει υψηλή συσχέτιση στο πρόσφατο παρελθόν με τα ιταλικά, όταν για παράδειγμα κατά την πολιτική κρίση της Ρώμης που ξέσπασε τον Μάιο του 2018 τα ελληνικά spreads ξεπέρασαν τις 400 μ.β. και ήταν τα μόνα που σημείωσαν ακραίες κινήσεις, οδηγώντας έτσι τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους να βάλει στο συρτάρι τα όποια σχέδια νέας εξόδου στις αγορές για το υπόλοιπο του έτους. Τότε, βέβαια, δεν υπήρχε η στήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενώ η Ελλάδα δεν είχε βγει από την εποχή των μνημονίων.
Χθες οι πιέσεις στα ομόλογα της Ευρωζώνης αποδόθηκαν στις προσδοκίες για περαιτέρω επιθετική σύσφιγξη της νομισματικής πολιτικής και όχι στο αποτέλεσμα της ιταλικής κάλπης. Η απόδοση στα ελληνικά 10ετή αυξήθηκε κατά 2,5% στο 4,65% με το spread στις 254 μονάδες βάσης, η απόδοση των ιταλικών 10ετών σημείωσε άνοδο 2,7% και διαμορφώθηκε στο 4,48%, με το spread στις 240 μ.β., ενώ ανάλογες πιέσεις δέχθηκαν και τα ομόλογα της υπόλοιπης περιφέρειας και του πυρήνα.
Αν υπάρξει αστάθεια στη Ρώμη, τα ομόλογα της Αθήνας ίσως πληγούν βραχυπρόθεσμα, αλλά το επόμενο έτος είναι πιθανό να δούμε αυξανόμενη αποσύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, εάν η εμπιστοσύνη στο ιταλικό δημόσιο χρέος επιδεινωθεί λόγω καθυστέρησης στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χαλάρωσης της δημοσιονομικής πολιτικής με αναταραχές στις σχέσεις με την Ε.Ε. και αστάθειας εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, τα ελληνικά ομόλογα μπορεί να αποδειχθούν ευάλωτα λόγω της αποστροφής του ρίσκου που θα δημιουργηθεί και που τείνει να «χτυπάει» την Ελλάδα, καθώς δεν έχει επενδυτική βαθμίδα.
Oπως σχολιάζουν οι οικονομολόγοι της Wood, Ραφαέλα Τενκόνι και Αλέσιο Κιέσα, η θέση της Ελλάδας παραμένει ισχυρή επειδή η δομή του χρέους και οι προοπτικές χρηματοδότησης είναι από τις καλύτερες στην Ε.Ε., ωστόσο το πολύ μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς και η… «παράδοση» της συσχέτισης με την Ιταλία υποδηλώνουν ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι πιθανό να πληγούν από την ιταλική μετάδοση βραχυπρόθεσμα. Ωστόσο, το επόμενο έτος, είναι πιθανό να δούμε μια αυξανόμενη αποσύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, μιας και η πρώτη επιταχύνει την εφαρμογή του Ταμείου Ανάκαμψης και η δεύτερη δυσκολεύεται να το κάνει.
Eτσι κι αλλιώς, η αντίληψη της αγοράς έχει αλλάξει μεταξύ των δύο χωρών. «Ειδικά από το 2018 (μετά τις εκλογές στην Ιταλία) και από το 2019 (μετά τις εκλογές στην Ελλάδα), η αγορά αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον κίνδυνο στις δύο χώρες», τονίζει στην «Κ», ο αναλυτής της Danske Bank, Σεμπάστιαν Φελέχνερ, προσθέτοντας πως ο ίδιος δεν ανησυχεί για τον κίνδυνο μετάδοσης αυτή τη φορά.
Με βάση τα νέα δεδομένα, η στρατηγική του ΟΔΔΗΧ είναι η… υπομονή και η συγκράτηση όσον αφορά την προσφορά ομολόγων, όσο το τοπίο παραμένει ασταθές. Η Ελλάδα έχει άλλωστε και το «μυστικό όπλο» που λέγεται pre-hedging, δηλαδή έχει αντισταθμίσει τον κίνδυνο της αύξησης των επιτοκίων πριν αλλάξει η ΕΚΤ την πολιτική της. Μέσω της προνοητικής αυτής κίνησης, ο Οργανισμός έχει ανοίξει μεγαλύτερες θέσεις σε συμβόλαια ανταλλαγής επιτοκίων (swaps) από όσες προβλεπόταν ότι θα χρειαστεί, κάτι που διατηρεί υπό έλεγχο τις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους. Αυτό σε συνδυασμό με το σημαντικό ταμειακό «μαξιλάρι» (στα 38,9 δισ. ευρώ σήμερα) εξασφαλίζουν στην Ελλάδα μια περίοδο «ασφάλειας» 4-5 ετών.