Η έκδοση του νέου 30ετούς ομολόγου του ελληνικού Δημοσίου, η οποία και έγραψε «ιστορία», ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο και τολμηρό εγχείρημα, το οποίο είχε αρκετές πιθανότητες να «σκοντάψει». Η τεράστια επιτυχία της, ωστόσο, δικαιώνει απόλυτα τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους αλλά και τον οίκο αξιολόγησης S&P, προσθέτει σημαντικούς «πόντους» στο ελληνικό story και βάζει σε δύσκολη θέση τον οίκο Moody’s, ο οποίος είναι ο μόνος που κρατά την Ελλάδα κάτω από την επενδυτική βαθμίδα. Αυτή η έκδοση κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Ηταν μια στρατηγική κίνηση η οποία βοηθά στα επόμενα πολύ θετικά βήματα που αναμένονται στο μέτωπο της μείωσης του χρέους.
Τολμηρή κίνηση
«Η έκδοση είχε πολύ ισχυρή απήχηση στους επενδυτές και ήταν μια τολμηρή κίνηση από τον ΟΔΔΗΧ, ωστόσο σίγουρα έρχεται έπειτα από προσεκτικό σχεδιασμό και επαφές με επενδυτές ώστε να διασφαλιστεί η συμμετοχή τους», σημειώνει στην «Κ» ο επικεφαλής αναλυτής της αγοράς ομολόγων της Danske Bank, Τζενς Πίτερ Σόρενσεν.
Οντως, ο σχεδιασμός έχει γίνει εδώ και μήνες και αποτελεί μέρος του Plan A του ΟΔΔΗΧ. Αν και δεν ήταν όλοι οι primary dealers σύμφωνοι να προχωρήσει το ελληνικό Δημόσιο σε μια τέτοια κίνηση το τρέχον διάστημα, έπειτα και από την αναταραχή που έφερε στις αγορές η ενίσχυση των εντάσεων στη Μέση Ανατολή, ο ΟΔΔΗΧ επέλεξε να ακολουθήσει το αρχικό του πλάνο. Αυτή η απόφαση ήρθε έπειτα από πολλές διά ζώσης επαφές τόσο σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όσο και στην Ουάσιγκτον. Σε αυτές δεν εμφανίστηκαν όλοι οι επενδυτές πρόθυμοι να μπουν σε μια ενδεχόμενη έκδοση 30ετούς ομολόγου της Ελλάδας. Οχι για λόγους που αφορούν την Ελλάδα, αλλά για λόγους στρατηγικής, η οποία για κάποια χαρτοφυλάκια ήταν ήδη στραμμένη σε άλλες αγορές αυτή τη στιγμή. Ωστόσο υπήρχαν πολλοί επενδυτές οι οποίοι δήλωσαν πολύ πρόθυμοι να συμμετέχουν σε μια τέτοια έκδοση «εάν υπάρχει η κατάλληλη τιμολόγηση».
Οι ανταγωνίστριες χώρες
Η κατάλληλη τιμολόγηση ήταν το «κλειδί» συνεπώς. Και αυτή ήταν που δόθηκε στους επενδυτές ωθώντας την πολύ ισχυρή ζήτηση, η οποία ξεπέρασε τα 33 δισ. ευρώ και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη που σημειώθηκε σε ελληνικό τίτλο έπειτα από τα 35 δισ. ευρώ προσφορών που συγκέντρωσε το 10ετές που εκδόθηκε τον Ιανουάριο. Και στη διαμόρφωση της τιμολόγησης σημαντικό ρόλο έπαιξαν η Ιταλία και η Ισπανία, οι δύο αγορές στις οποίες η Ελλάδα είναι πιο κοντά και ουσιαστικά τις «ανταγωνίζεται».
Δεδομένου ότι σε όλες τις υπόλοιπες διάρκειες, από την 5ετία έως την 20ετία, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων είναι 20-30 μονάδες βάσης χαμηλότερες από αυτές των αντίστοιχων ιταλικών και 20-30 μ.β. υψηλότερες των ισπανικών ομολόγων, η σωστή τιμολόγηση για το νέο 30ετές θα έπρεπε να ήταν ανάλογη.
Η τελική απόδοση που είχε ο ελληνικός τίτλος ήταν στο 4,241% και συμπεριλάμβανε και το premium νέας έκδοσης (ύψους 10 μ.β.), τη στιγμή που η απόδοση για το 30ετές ιταλικό ήταν στο 4,46% και για το 30ετές ισπανικό στο 3,99%. Αυτή η τιμολόγηση διασφάλισε το ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον, με το 86% της έκδοσης μάλιστα να πηγαίνει σε διεθνείς επενδυτές και το 14% (420 εκατ. ευρώ από τα 3 δισ. της έκδοσης) σε ελληνικές τράπεζες.
Η έκδοση του 30ετούς ήταν, ωστόσο, ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ελληνική καμπύλη αποδόσεων έχει ήδη ένα 30ετές – αυτό που εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2021 με λήξη τον Ιούνιο του 2052 (ουσιαστικά 28ετές). Η απόδοσή του κινείται στο 3,85% και ήταν ο μόνος τίτλος, από 5ετία και πάνω, που η απόδοσή του ήταν χαμηλότερη από την 30ετία της Ισπανίας. Αυτό, κατά τον ΟΔΔΗΧ, σημαίνει πως υπήρχε μια «στρέβλωση» και η «δίκαιη» τιμολόγησή του θα ήταν περίπου 20 μ.β. υψηλότερα (4,125%). Αυτό το 30ετές είχε εκδοθεί εν μέσω πανδημίας, όταν η ΕΚΤ αγόραζε μαζικά κρατικά ομόλογα υπό το έκτακτο πρόγραμμα PEPP και με εστίαση στην περιφέρεια. Η χαμηλή απόδοση και η υψηλή ζήτηση (26 δισ. ευρώ) που σημειώθηκαν κατά την έκδοσή του οφείλονταν στο γεγονός ότι οι επενδυτές είχαν την ασφάλεια ότι η ΕΚΤ θα το απορροφήσει.
Ωστόσο, τώρα που η Ελλάδα έχει επενδυτική βαθμίδα, αυτό το 30ετές δεν είναι ένα «αντιπροσωπευτικό» ομόλογο. Καθώς η «αντικατάστασή» του με ένα νέο 30ετές θα έστελνε αυτό ακριβώς το μήνυμα «παραδοχής», υπήρχε φυσικά ο κίνδυνος το όλο εγχείρημα να «στραβώσει». Κάτι που όχι μόνο τελικά δεν έγινε, αλλά ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το θετικό story της Ελλάδας. Πλέον η Ελλάδα έχει κτίσει ένα νέο «σωστό» σημείο στην καμπύλη της, πολύ μακροπρόθεσμης διάρκειας, κάτι που είναι απαραίτητο για μια χώρα που θέλει να σηματοδοτήσει «κανονικότητα» και να αποτυπώσει την επενδυτική βαθμίδα.
Μείωση χρέους
Η επιτυχία του 30ετούς δικαιώνει έτσι την αναβάθμιση των προοπτικών της Ελλάδας σε θετικές, την οποία αποφάσισε και έδωσε πριν από λίγες μέρες η S&P, ο πρώτος οίκος που έκανε αυτό το βήμα. Παράλληλα, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την απόσταση με τη βαθμολογία του οίκου Moody’s, αφαιρώντας αρκετά από τα επιχειρήματα που τον έχουν έως τώρα εμποδίσει να δώσει την επενδυτική βαθμίδα στην Ελλάδα. Και το επίσης σημαντικό: διευκολύνει την έγκριση από τον ESM για την «ελεύθερη» χρήση του «μαξιλαριού» των 15,7 δισ. ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα των 38 δισ. ευρώ, το οποίο έως τώρα ήταν δεσμευμένο και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.
Σχετικές επαφές με τον Μηχανισμό έγιναν την περασμένη εβδομάδα και πολύ σύντομα θα υπάρξει και το επίσημο πράσινο φως. Η συμφωνία είναι το ποσό αυτό να διατεθεί ισόποσα σε ορίζοντα τριών ετών, ξεκινώντας από φέτος, με τα περίπου 5 δισ. ευρώ από τα 15,7 δισ. ευρώ να διατίθενται για την πρόωρη αποπληρωμή των δόσεων του 2026 και του 2027 των διμερών δανείων (GLF) και άρα τη μείωση του χρέους, μια κίνηση που θα επαναληφθεί και τα επόμενα δύο έτη.
