Επέστρεψαν οι έντονες πιέσεις στις τραπεζικές μετοχές μετά την ισχυρή ανοδική αντίδραση της Πέμπτης, με το Χρηματιστήριο Αθηνών να αδυνατεί να κινηθεί πάνω από τις 870 μονάδες, έστω και αν ενδοσυνεδριακά το προσπάθησε. Η πλήρης απουσία επενδυτών, η οποία και αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στον ιδιαίτερα χαμηλό τζίρο, που θύμισε μέρες καλοκαιριού, συνεχίζει να αποτελεί το μεγάλο «αγκάθι» για την αγορά, η οποία βλέπει τα θετικά νέα για την ελληνική οικονομία να περνούν και να μην την… ακουμπούν. Οπως επισημαίνουν και οι αναλυτές εξηγώντας τις ισχυρές ρευστοποιήσεις στις τραπεζικές μετοχές, η αγορά βλέπει πως υπάρχουν πολλά εκκρεμή ζητήματα που αφορούν το σχέδιο «Ηρακλής» και εάν δεν ξεκαθαρίσουν γρήγορα, δύσκολα θα υπάρξει νέος ανοδικός κύκλος διαρκείας για το Χ.Α.
Πάντως, πέραν των τραπεζικών πιέσεων, το θέμα της ημέρας ήταν το ισχυρό sell-οff που σημειώθηκε στα ομόλογα, με τις αποδόσεις των ελληνικών 10ετών να κινούνται πάνω από το 1,34% και το ελληνο-ιταλικό spread να γυρίζει και πάλι στα θετικά.
Ετσι, ο Γενικός Δείκτης έκλεισε στα χαμηλά ημέρας με πτώση της τάξεως του 0,55% και στις 864,69 μονάδες, ενώ ο τζίρος διαμορφώθηκε σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα και στα 35,09 εκατ. ευρώ. Ο δείκτης υψηλής κεφαλαιοποίησης υποχώρησε κατά 0,68%, στο -1,52% έκλεισε ο δείκτης της μεσαίας κεφαλαιοποίησης και ο τραπεζικός δείκτης υποχώρησε κατά 2,35% στις 835 μονάδες.
Σε επίπεδο εβδομάδας, ο Γενικός Δείκτης κατέγραψε πτώση 1,78%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης σημείωσε «βουτιά» 5,63%. Ο αρχικός ενθουσιασμός στις τράπεζες φαίνεται ότι έχει περιοριστεί και ο βασικός λόγος είναι η αδυναμία να δοθούν πειστικές απαντήσεις στο πώς οι τράπεζες θα συμμετάσχουν στο επενδυτικό κεφάλαιο ειδικού σκοπού που φέρει την ονομασία «Ηρακλής», επισημαίνει ο Μάνος Χατζηδάκης της Beta Securities.
Η αδυναμία αυτή προκύπτει και από την προσπάθεια της Eurobank στο project τιτλοποίησης Cairo, η οποία επίσης καθυστερεί με βάση το αρχικό χρονοδιάγραμμα. Αυτό που προκύπτει, πάντως, είναι ότι η συμμετοχή στο πλάνο μείωσης θα γίνει με γνώμονα την αντοχή των τραπεζικών ισολογισμών να υποστούν την απώλεια από τη διαφορά μεταξύ των ακάλυπτων προβληματικών δανείων και του κεφαλαίου που θα θεωρηθεί εγγυημένο, καθώς και από το ποιος (το SPV ή οι τράπεζες) θα απορροφήσει το κόστος των εγγυήσεων ή/και της διαχείρισης.