ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ: «∆εν είνε δυνατόν να υπάρξη Καθεστώς άξιον του ονόματός του εάν δεν είνε εις θέσιν να δώση πλήρη αγωγήν εις την Νεολαίαν, τόσο από πνευματικής όσον και από σωματικής απόψεως. Και δυνάμεθα να βεβαιώσωμεν ότι ο αρχαίος πολιτισμός εμφανίζεται ενώπιον ημών, εις την γνώσιν και τον θαυμασμόν μας, ακριβώς λόγω της ικανότητός του αναφορικώς προς την διάπλασιν των νέων. […] Οταν εν Κράτος δεν θέτη προς εαυτό το πρόβλημα της διαπλάσεως της Νεολαίας, η τελευταία θέτει το πρόβλημα του Κράτους με δύο παρεκκλίσεις επικινδύνους. Η μία συνίσταται εις το ότι η Νεολαία μορφώνει την πεποίθησιν ότι αυτή και μόνη είνε ικανή να δημιουργήση μίαν νέαν τάξιν πραγμάτων. Η δε άλλη ότι η νεολαία δύναται να ζήση και να δράση άνευ τάξεως, ήτοι με άλλας λέξεις, η Νεολαία εξικνείται μέχρις απαρνήσεως του Κράτους» (από διάλεξη με θέμα «φασισμός και νεολαία»).
ΝΕΡΟ: Εξωτερικώς η Ρωσσία εισήλθεν εις τον κύκλον των δυνάμεων και διατηρεί με «αστικάς» χώρας όπως η Γαλλία και αι Ηνωμέναι Πολιτείαι φιλικάς σχέσεις. Χωρίς να είπωμεν ότι τα Σοβιέτ «αστικοποιούνται», διαπιστώνομεν ότι «έβαλαν πολύ νερό στο κρασί τους».