Το προτείνουν ανεπιφύλακτα οι καλύτεροι γευσιγνώστες ούζου, δηλαδή οι ίδιοι οι Λέσβιοι. Η ιστορία του ούζου Veto είναι γραμμένη στα προσφυγικά τεφτέρια του παππού Γεώργιου Σπέντζα, ο οποίος από το 1892 παρήγε ροδέλαιο και τούρκικο ρακί με γλυκάνισο και κόλιανδρο στην πατρίδα του, το Κινίκ της Περγάμου. Δύο φορές ήρθε στη Μυτιλήνη διωγμένος από τους Τούρκους, μία το ’14 και μία οριστικά, το ’22, με δύο βαλίτσες πράγματα και τη συνταγή του Veto. Κατόρθωσε να φέρει την οικογένειά του μέσα σε ένα ψαροκάικο από το Αϊβαλί, αλλά δεν άντεξε τον ξεριζωμό και πέθανε.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
